Hoe anders kan het lopen

Het zal een volgende keer werkelijkheid moeten worden, de voornemens waren er al verschillende keren en ook vandaag meende ik een keer op visite te gaan bij een kennis van vroeger. Ooit lid van de “Raad van Elf” verschillende keren contact gehad door mijn werk in het verleden in het agrarisch gebeuren, beiden onze vrouw verloren en beiden weer gelukkig met een nieuwe levenspartner. Maar door omstandigheden raakte ik wat later van huis dan mijn bedoeling was en als ik dan mijn fietskwaliteiten inschat zou ik daar zo rond het middaguur arriveren, in mijn ogen niet het gunstigste moment om onverwachts op visite te komen. Tot overmaat van ramp kreeg ik ook nog een lekke band die snel genoeg weer was verwisseld maar even later moest ik toch weer even uit de fiets, hij “hobbelde” een beetje dus op zijn kant en de band leeg laten lopen om vervolgens alles weer netjes in het midden opnieuw op te pompen en toen was het wel goed. Maar opschieten doe je dan niet erg. Wel kwam er nog een bewoner van Aartswoud naar me toe lopen en vroeg of hij kon helpen, alles was alweer in orde maar het gaf mij wel de kans om een vraag beantwoord te krijgen waar ik al vaak aan had gedacht maar nergens het antwoord kon vinden. Ik heb er al eens een foto van gemaakt, en op mijn blog geplaatst, de twee vliegwielen afkomstig van het gemaal wat op de hoek van de Wieringermeer bij Aartswoud stond. Op mijn vraag of hij hier goed op de hoogte was van de geschiedenis vertelde hij dat hij al zo’n vijftig jaar in Aartswoud woonde dus stel je vraag maar. Ik meende dat er bij een boerderij een paar miniatuur vliegwielen hebben gestaan en of dat te maken had met een ramp jaren geleden bij dit gemaal. “Die miniatuur vliegwielen stonden bij die boerderij” en hij wees naar een pand op een 50 meter afstand. Ik vertelde hem dat bij mij het idee in mijn brein leefde dat er indertijd twee of drie kinderen en de moeder bij een brand in het naast het gemaal staande huisje zijn omgekomen. “Nee” vertelde hij, “dat waren vijf kinderen en de moeder, en de gemeente Hoogwoud wilde later die vliegwielen als monument in hun gemeente, maar ik was nog een broekie en toen hebben we ze weer terug gepikt/gestolen en hier een tijd verstopt”. “ Later waren ze door de bocht en nu hebben wij ons eigen monument” Als je zo staat te kletsen kom je niet ver en zo heb ik mijn route maar wat aangepast en ben ik via Nibbixwoud naar mijn vaste adres gegaan om een zak van 5 kilo Elstars te halen die me op weg naar huis erg weinig ruimte lieten. In de polder zag ik dat de meeste wegen weer redelijk schoon zijn en dat het al aardig opschiet met het op winterlaag ploegen van de zware klei. Slechts 60 km met licht miezerig weer en een temperatuur die ik onderweg zag aangegeven bij “Bouwbedrijf Ursem” in Wognum van 4 graden.