Medemblik en het Kêuningspad

Het zal je maar gebeuren, tot twee keer toe, op wederom onbegaanbare wegen. De zon zal zich vandaag niet laten zien en de regen maakt volgens de “geleerden” maar een kleine kans dus is het uitermate gunstig om ondanks de donkere dagen toch nog even een “baantje” te trekken. Eerst maar naar de Tussenweg, het is zo rond kwart over 10 als ik van huis ga, even langs bij de familie waar ik voorheen heel vaak kwam. Vanaf de Flevoweg na een paar kilometer linksaf de Tussenweg op en na goed 100 meter in de remmen. Een auto die net van een erf af reed slipte een klein beetje en het leek me niet helemaal verstandig om verder te gaan, eerst maar wachten op veel regen en/of droogte. Dit is niet leuk meer, net de Quest van onder tot boven schoon gemaakt en nu zonder meer weer de bagger in, nee, de tijd zal wel weer beter worden. Met veel moeite wist ik al “Flintstonend” achteruit een pad in te draaien en weer op weg te gaan naar beter zullen we maar zeggen. Een moment was ik in de verleiding om weer te kijken of de stoplichten bij Agriport al in werking zijn maar met de wetenschap dat ik dan, of langs de Koggerandweg moest of later vlak voor Opperdoes via de Galgeweg waar op allebei de wegen laatst veel grond (bagger) en ander ongemak lag lokte me niet dus via de Oudelanderweg richting Opperdoes om vandaar naar Wervershoof te gaan. Na de oversteek ter hoogte van de vuilstortplaats reed ik Opperdoes binnen en bedacht dat het nieuwe fietspad waar ik laatst al een keer in wilde gaan mogelijk weer iets nieuws zou bieden. Na enkele honderden meters stond links keurig het bekende blauwe bord wat aangeeft dat er een fietspad is. Een tegemoet komende auto laten passeren en dan via een nieuwe route richting Medemblik, nou vergeet het maar, de beheerder van de portefeuille m.b.t. het verkeer van de gemeente Medemblik waar Opperdoes onder valt heeft weer eens een superstunt geleverd. Al fietsende in oostelijke richting en niet wetende waar ik uit zou komen werd ik gebeld, stoppen, kletsen met mijn vriendin en nog heel opgewekt vertellen van het nieuwe fietspad, zag ik dat de weg straks iets naar beneden zou gaan. Na beëindiging van het gesprek ging ik weer verder, maar niet meer dan een goeie honderd meter en toen was het allemaal over. Toen ik omkeek zag ik dat achter mij ook zo’n bekend blauw bord was geplaatst en ook dat het bij vorst glad zou zijn , net als aan het begin, maar dat het doodlopend is en dat je in een koolveld terecht komt stond er niet bij. Mogelijk zijn planning en uitvoering twee heel verschillende begrippen want om nou geld uit te geven voor pakweg 400 meter doodlopend fietspad lijkt me echt weer een ambtenaren constructie, wel doen, niet denken. Mijn ritje ging na de tweede “prutstop” dus geen pitstop, naar Wervershoof waar Ben en Riet niet thuis waren, verder door naar schoonzus Marian die alleen zat omdat Gerrit zijn hobby aan het uitoefenen was. Na een tijdje kletsen ben ik weer opgestapt en heb koers gezet naar Obdam met een kleine omweg waar ook geen familie present was en zodoende kwam ik al snel weer thuis na 72 km.