Drie is te veel

Je hoort wel eens van die uitspraken zoals, “Drie is te veel” nou voor mij was vanmiddag 1 eigenlijk al te veel maar het werden er wel 3. Vanmorgen was het net als gisteren een beetje een troosteloos gezicht als je naar buiten keek, regen en wind en niet zo vroeg licht allemaal realiteit van het seizoen zullen we maar zeggen als het niet vriest. Toch werd het op een bepaald moment bijna droog en dan is het weer mooi genoeg geweest tussen 4 muren, al was ik vanmorgen eerst nog even naar de overburen gelopen voor een praatje. Maar goed, na de middag het standaard ritueel, omkleden banden, controleren en een klein rondje fietsen. Eerst maar tegen wind in dan zie ik vanzelf wel waar ik uit kom, een moment heb ik nog overwogen om naar Kees toe te gaan maar dat kwam er niet van omdat mijn afslag richting Winkel een heel andere kant op gaat. Nog maar amper 10 km van huis begon het zelfde gevoel als gister de kop op te steken, “te snel verlies van conditie” , oorzaak linksvoor lek dus dan weet je meteen wat je moet. De reserve buitenband waar al een binnenband is zit pak ik achter de stoel vandaan en binnen de kortste keren is het weer in orde. Omdat het weinig voorgekomen is tot nu toe dat ik onderweg een lekke band moet vervangen leek het me wel “leuk” om er gelijk maar een foto van te maken. Ze zeggen weleens “God straft onmiddellijk” , nou ik heb het geweten. Mijn ritje werd niet lang en ging steeds in dezelfde richting, zuidwestelijk waardoor ik op een bepaald moment richting Krabbendam zat en net voor ik de dijk op zou gaan ging weer de conditie naar de knoppen, rechtsvoor lek. Nu moest ik een band uit de tas nemen en het ongeluk wil dat ik net een band pak met een normaal ventiel, dus geen z.g. Fransventiel, zelfs toen ik het dopje uit de velg nam paste het ventiel niet door het gat dus een volgende band erbij, wel met Fransventiel en toen was de zaak weer vrij vlot voor elkaar. Vervolgens richting Schoorldam en dan door via Noord-Scharwoude naar Middenmeer. Alles voor de wind en flink de gang erin passeerde ik de Westerweg, op naar de kruising met de Hogebrugweg en onder het spoorwegviaduct door. Helaas net voor het spoorwegviaduct liet de conditie zich weer gelden, de gang raakte er weer helemaal uit en nu bleek het achter niet meer op spanning te zijn, de derde lekke band, elke keer een ander maar dit was voor vandaag gelukkig de laatste. Thuis straks alles weer netjes plakken en opbergen in de tas en de normale ventielbanden vervangen door banden met Fransventiel, het was slechts 61 km maar ik vergeet ze niet zo snel deze keer al bleef het de hele middag droog.