De kortste afstand 160 km

Gisteren was het een tuindag dus niet met de fiets op pad maar vandaag is dat ruimschoots ingehaald. Het klinkt gek maar ik reed vandaag 160 km en dat is veruit de kortste afstand van het kwartet waarmee ik vandaag op pad ben geweest. Wim is topper want die komt vanaf De Woude naar Middenmeer dat zal in totaal ongeveer 246 km worden, Kees naar Heerhugowaard zal uitkomen op ongeveer 210 km en Jan naar Oostwoud zal in de buurt van de 190 km zijn dagtotaal op de teller krijgen. We zijn dus kort gezegd met ons vieren naar Oudemirdum gereden, bewolkt maar droog en veel wind. Iets na Wieringerwerf, op het fietspad langs de A7 ter hoogte van het Robbenoordbos stond een wielrenner op de brug , hij riep nog “Hé Pé” waarschijnlijk kent hij mij maar helaas ik weet niet wie het is geweest, mogelijk komt er een reactie op mijn blog of een mail om mij en de anderen uit die droom te helpen. Op de rit vanaf Middenmeer over de Afsluitdijk volop wind in de rug en dat was voor Wim aanleiding om zijn nieuwe carbon Quest te testen op maximale snelheid, zonder racekap en met “volle” bepakking. De eerste run was vanaf het monument naar beneden en dan even flink doortrappen en zien hoe ver het metertje oploopt, 66 km en dat zat hem niet lekker, er moet meer in zitten en inderdaad bij de tweede run vanaf Breezanddijk is het gelukt, de 70 km op de vlakke weg is gehaald, wel met wind van achter, maar het staat erop en zo blij als een kind werd de score van dichtbij gefotografeerd, 70 km wat kan een mens toch gauw gelukkig zijn. De rit ging verder naar Oudemirdum waar we om ruim half 1 aan kwamen, de fietsen achter op het erf gezet omdat er mogelijk nog iemand langs zou moeten met een caravan en meteen kwam Bianca aanlopen met Fleur. Links en rechts handen schudden en naar binnen waar zowaar een complete broodmaaltijd voor ons klaar stond. Geweldig, voor iedereen zelfs een eitje gekookt en verder koffie, melk of karnemelk en brood en krentenbollen, gewoon een lux onthaal voor vier van die fietsmalloten. Tegen de tijd dat we weer op zouden stappen moesten we eerst nog even bij de pony kijken want dat was een eerste vereiste van Fleur, “Opa gaat toch wel even naar de pony” uiteraard konden we daar niet omheen. Eenmaal weer op de terugweg, op het Flinkenboskje kwamen we nog een goeie bekende tegen, Ben Wiggers uit Nijland, stoppen en kletsen en nog meer kletsen en daarna zijn we samen opgereden naar de kop van de dijk waar Ben weer huiswaarts ging en wij de Afsluitdijk opdraaiden om nu met de wind vol op kop de oversteek te maken naar Noord-Holland. Alles ging als een “speer” en bij aankomst in Middenmeer hebben we nog een bakkie gedaan waarna de anderen de laatste etappe hebben afgelegd naar hun eigen woonstee.
p.s. Ik leg net de telefoon neer,ik werd gebeld door de man die we onderweg ter hoogte van het Robbenoordbos tegen zijn gekomen voor alle duidelijkheid het was Jan Bouma uit Middenmeer, met helm onherkenbaar is gebleken.