Velomobiel onderhoud Noord-Holland

De dag begon rommelig, een beetje regen, een beetje wind en iets anders doen dan ik gewoonlijk doe. Maar toch is het weer gelukt, een rondje fietsen, wel klein maar dat geeft niet, ik ben er even uit geweest. Omdat het al kwart voor 2 was toen ik thuis kwam leek de kans om een fietsmaatje warm te krijgen voor een rit wat aan de late kant, Kees even gebeld maar die was al geweest en had nu werk aan het onderhoud van een oranje Strada. Dus dan even alleen een rondje, laat ik meteen maar even naar Kees rijden in “De Waard” hij is in elk geval thuis. Richting Akmaarseweg en even lekker doorstampen naar de Heerhugowaard. Voorzichtig keek ik om de hoek waar Kees net zat te studeren op een boutje wat niet los te krijgen was, “Alles maken ze vandaag de dag vast met dat blauwe spul” mopperde Kees, maar gelukkig konden we het met een klein beetje hulp van mijn kant snel klaren en werd de fiets tot op de bodem schoon gezogen en kon alles weer op zijn plaats, nadat Kees er zijn technisch oog op had laten vallen en oordeelde dat de rubberringen aan vervanging toe waren werd daar naar gehandeld en zo komt de fiets weer in puike conditie door wat simpele onderhoudshandelingen. Marian had ondertussen thee ingeschonken en na deze ceremonie ben ik weer huiswaarts gegaan en zag thuis dat er toch nog 61 km was afgelegd.

Is het de leeftijd, neem een Quest als voorloper op een rollator

Voorlopig is het klaar, voorbij, voor dit jaar althans, wat is er klaar, voorbij, zou je zeggen, nou voor ons de familiedagen of weekenden. Afgelopen zaterdag was de laatste voor dit jaar en toch wel weer gezellig met alle broers, zussen, zwagers en schoonzussen. En omdat ik zulke dagen nog weleens “doenig” kan zijn met een fototoestel zit er meestal aan vast dat je een paar cd’s maakt met de nodige “plaatjes” die dan ook weer worden rondgebracht. Zo ook vanmorgen en toen begon de “ellende” wat is ellende, adres nr.1 niet thuis, adres nr.2 niet thuis, adres nr.3 niet thuis, adres nr.4 niet thuis, voorlopig heb ik er maar een aantal in de brievenbus gedaan die daar dan wel weer kunnen worden opgehaald. In Blokker kwam ik op adres nr.5 waar wel familie aanwezig was dus daar even een bak koffie en na de boodschap weer verder want ik had ook nog een CD in de tas van een andere familiedag en die heb ik gelijk maar doorgebracht naar Middenbeemster. Op de Middenweg stonden net voorbij de kruising bij de verkeerslichten een aantal politieagenten en agentes, stoer de laser gericht op elk naderend voertuig, “Ik reed toch niet te hard” “Nee, net gecontroleerd 35 km tegen de wind in” was de reactie. Er volgde al snel een praatje over de fiets en hij werd aan alle kanten bekeken terwijl de dames doorgingen met hun “opdracht” te snelle rijders “laseren”. Het lijkt wel een maandagochtendziekte ook in Middenbeemster is niemand aanwezig dus dan meteen maar door naar Zuidoostbeemster waar Tiny gelukkig wel thuis is, koffie kletsen een broodje en alles wat erbij hoort. Tiny gaat zo meteen naar de tennisbaan en ik vervolg mijn weg weer met de laatste CD die ik in Obdam af zal geven of ook in de brievenbus zal stoppen, via West en Oost-Graftdijk ga ik richting Alkmaar en doe daar nog een ervaring op met “oude” mensen en een elektrische fiets, inwendig heb ik wel even iets gepreveld wat ik niet op papier zal zetten. Bij het tunneltje aan de linkerkant vanuit Alkmaar, aan het einde van de Westdijk, Kees weet precies waar het is, kwam pardoes een mevrouw de weg op zonder op of om te kijken en ging linksaf dus in mijn rijrichting, meteen een dreun op de claxon en je gaat naar links, ik meende mijn fototoestel te pakken en een foto te maken maar moest nog meer volop in de remmen omdat ook haar partner (neem ik aan) op de zelfde manier zijn weg vervolgde. Ze schreven laatst in de krant dat de meeste ongelukken gebeuren met oude mensen op elektrische fietsen, ik begin het ook te geloven, waarom nemen ze geen driewieler, b.v. een Quest als voorloper van een toekomstige rollator, da’s toch veel veiliger. In Obdam was wel weer familie aanwezig en na de foto’s te hebben bekeken en een bak koffie heb ik mijn ritje voor vandaag afgerond en op 120 km beëindigd achter het huis in Middenmeer.

Vijf gele Questen

Kees had weer een tocht gepland door de kop van Noord-holland, niet het grote rondje maar een verbastering, zo tussen groot en klein in. De eerste vraag is dan wie gaan er allemaal mee, nou we reden vandaag met 5 gele Questen. Toen ik bij Kees arriveerde was ik de eerste en even later volgden Jan Geel, Wim Schermer en Wim de Vries, samen met Kees en mij werd dat dus een handvol. We vertrokken iets over 10 uur richting Broek op Langedijk om via de Nauertogt naar het Noordhollandskanaal te rijden waar we rechtsaf zijn gegaan richting Schoorldam gevolgd door Krabbendam en Burgerbrug naar Petten. Alles gaat in een gestaag tempo zodat iedereen op zijn gemak kan bijblijven. In Callantsoog werd er gestopt omdat Kees een dichtgeknepen vuist omhoog stak, het sein dat er iets “knijpt”, vervolgens werd ik verzocht om voorop te gaan via de duinen het bekende pad tot in Den Helder bij de aanlegplaats van de boot naar Texel. Op een bepaald moment gaf Kees aan dat het wel wat harder mocht en dan is het klaar, een aantal registers open en voelen dat het pad langs de zee verre van vlak is. Op het punt waar afgesproken was ben ik uitgestapt en heb heel even gewacht op de rest. Vanaf hier door Den Helder naar de Balgweg waar we even een kort oponthoud kregen voor geschoteld omdat Wim een lekke band had. Lang duurt zoiets nooit, en toen alles weer op spanning was zijn we weer verder gegaan naar Wieringen van voor naar achter oversteken en bij Den Oever even pauze om een broodje op te eten en waar ikzelf van een lekkerbekje heb genoten bij de visboer, een enkeling gaf de voorkeur aan een heerlijke vette zoute haring. De volgende etappe bracht ons langs de Noorder en Zuiderdijkweg naar Medemblik, Wim voorop en ik als tweede arriverend in de “zeilsportstad” bij “Kwikkel” werd ons door Wim nog iets te drinken aangeboden waarna onze wegen zich begonnen te scheiden. Wim en Jan gingen linksaf en Kees en Wim 2 volgden mij richting Middenmeer. Voor Wim is het nog zo’n 42 km naar De Woude en Jan is met een 5 km thuis, Bij Middenmeer gaan Kees en Wim 2 linksaf en ik rechtdoor naar huis. Het laatste stukje vanaf Medemblik is een betrekkelijk saai stuk, recht toe recht aan en zo zijn ook de kavels landbouwgrond, recht toe recht aan, je zou erbij in slaap kunnen vallen en soms is dat echt het geval, hoewel dit laatste beeld is niet veroorzaakt door in slaap vallen maar gewoon door de droogte, een trekker met spuitboom en een volle tank heeft niet zoveel grip als alles uitgedroogd is en in dit geval werd dat Pièrre Sturm noodlottig. Pièrre ik hoop dat het probleem is opgelost met de tweede trekker die in aantocht was en dat de schade aan de spuitinstallatie mee is gevallen. Het ritje van vandaag werd ondanks inkorten toch nog 137 km met prachtig weer en gepaste snelheden.

p.s. Jan Geel had nooit een mobieltje mee maar sinds kort is Jan draadloos bereikbaar, een “super telefoon” waar je alleen maar mee kan bellen en verder niets. Achterin zit zelfs een boekje om telefoonnummers of i.d. te noteren en voorop staan de nummers zo groot dat er bijna geen ruimte overblijft voor de telefoon.

Pruimen en nog eens pruimen

Vandaag is een dag geweest voor een speciaal geschiedenisboekje, het heeft totaal niets met fietsen te maken, ’t was de 2e dag in mijn leven dat ik serieus ben geconfronteerd met de tuinbouw d.w.z. de fruitteelt. De eerste keer wil ik jullie zeker niet onthouden, misschien wel de meest vermakelijke achteraf. Toen ik de lagere school had verlaten en naar een tuinbouwschool zou gaan was je in die tijd verplicht 7 leerjaren achter de rug te hebben en omdat de meeste klasgenoten in die tijd naar ULO of Lyceum gingen was bij die opleidingen 6 jaar voldoende maar om “akkerstudent” te worden en eventueel later in de land of tuinbouw je kost te kunnen verdienen was er in die tijd een z.g. VGLO in het leven geroepen “voort gezet lager onderwijs” om dat 7e leerjaar vol te maken. Ik was voorbestemd om in mijn vaders voetsporen te treden. En daar gebeurde het, op een dag, we moesten voor een natuurkundecijfer op het rapport een proef afleggen, fruitplukken met 2 personen tegelijk, dan wegen en zo kreeg ieder “loon” naar werken, dus een hoger of lager cijfer. Ik plukte samen met een dorpsgenoot Kees Sijm, (is ook nooit in dat beroep terecht gekomen) elk duo dat binnenkwam had tussen de 4 en 5 kg geplukt maar wij presteerden in dezelfde tijd om bijna 10 kg bij elkaar op de weegschaal te krijgen. Hoe kan zoiets, heel simpel wij wisten niet dat de steeltjes aan de appels moesten blijven dus plukten wij in rap tempo de tijd en kilo’s vol met gevolg een dikke onvoldoende. Mijn tweede ervaring in de fruitteelt heb ik vandaag opgedaan, zwager Jan is 2 weken geleden gevallen met de fiets, je weet wel zo’n elektrische waar men als maatstaf heeft dat ouderen hiermee ondersteboven gaan. Jan heeft daarbij wat ribben gekneusd en ook zijn schouderblad gebroken en dat in deze periode dat de pruimen uitgedund moeten worden omdat er veel te veel pruimen rijp willen worden waar geen plaats voor is. Gerard één van de andere broers heeft afgelopen weekend alle broers en zwagers gebeld om een dag te helpen bij Jan in de tuin en zodoende heb ik vandaag mijn 2e fruitteeltdag gehad. Met 8 man in totaal hebben we vandaag hard gewerkt en lagen er veel meer pruimen onder de bomen dan er nog in hingen. Maar wel een dag die achteraf zeer veel voldoening heeft gegeven omdat je iemand hebt kunnen helpen die anders misschien wel met de kettingzaag de bomen te lijf zou moeten gaan, dat laatste is mijn idee en lijkt me het meest succesvol.

Brandresten in Schoorl en sportieve dames

En weer begint er een nieuwe week, en weer is het alsof het leven mij toe lacht, zon, zin en geluk alles is aanwezig. Ik bel voor alle zekerheid eerst even met Bianca, ik was van plan om even naar Friesland te gaan, goed dat ik dat heb gedaan, ze ging vanmorgen paardrijden en vanmiddag moest ze werken dus dan maar een ander ritje verzinnen. Een paar mueslibollen mee, voldoende drinken dan moet het lukken. Laat ik vandaag dan maar eens kijken hoe erg of het is in de Schoorlseduinen, ligt het afgebrande deel langs de Schoorlsezeeweg of zal het ver vanaf de wegen en paden zijn. Ik ga dus via de Alkmaarseweg richting Noord-Scharwoude en via wat binnenwegen naar Schoorldam waar ik het kanaal oversteek, na 50 meter rechtsaf en dan meteen flink in de remmen, er komt een asfalteermachine uit het “niets” zo het fietspad op en voor zo’n gevaarte wil je best even stoppen. Eenmaal in Schoorl ga ik meteen richting de Schoorlsezeeweg, het is al na een paar kilometer een troosteloos gezicht, wat heeft of hebben de idioten die zoiets veroorzaken toch een kronkel in hun hersens, als ze die al hebben. Over een aantal kilometers kom je met grote regelmaat enorme zwart geblakerde stukken natuur tegen, je zou er mistroostig van worden wat een rot gezicht en het lijkt wel alsof er nergens meer normale volledig groene stukken zijn. Op een bepaald moment ben ik uitgestapt en heb de Quest als enig kleurig object maar op de foto gezet tussen de afgebrande en zwart geblakerde bomen, wat een ellende. Eenmaal weer opgang gaat het af en toe op en neer en zo kwam ik even verder in “Bergen aan Zee” alles lijkt hier nog in een diepe maandagmorgen rust, weinig mensen op straat en nog minder auto’s. Aan het einde van de weg na de bocht, rechts aanhouden en verder door de duinen. Hier passeer je het “loket” om een dagkaart aan te schaffen om zo gebruik te mogen maken van de paden door dit gebied, omdat ik een jaarkaart heb kan ik na enige claxonstoten de mensen passeren die hier een poging doen om ook aan een toegangsbewijs te komen. Het gaat allemaal heerlijk en zo passeer ik diverse ondertussen bekende stukken om zo in Egmond-Binnen of aan de Hoef uit te komen. Het is overal even mooi, af en toe passeer ik wat fietsers, meestal op elektrische fietsen maar bij één van de afslagen op een T-splitsing stonden een aantal zeer sportieve dames op super sport/racefietsen die ook zoekende waren welke richting het moest worden. Ik was al snel ingesloten door het “vrouwvolk” en voelde me niet helemaal op mijn gemak, op een oversteek waar meerdere fietsers langs komen werd bijna de volledige doorgang geblokkeerd maar gelukkig ging alles goed hoewel er wel een paar mannen op de racefiets riepen dat die “banaan” aan de kant moest. Na enige uitwisseling van vraag en antwoord kon ik weer verder en hebben de dames ook hun tocht voortgezet. De teller stond op dat moment op 55 km en laat ik het zelfde stel na 85 km weer achterop rijden, op dat punt bij Akersloot ging ik links en de dames rechts. Het ritje ging verder langs het Noordhollandskanaal richting Alkmaar en na 133 km stond ik weer thuis met een zeer voldaan gevoel.

Een gelukkig bruidspaar onderweg

Wanneer is een rondje klein en wanneer is het groot, beide keren voelt het alsof je net weg bent en nog van alles kan doen omdat je nog lang niet moe bent, dus ook vandaag. Vertrokken tegen een uur of 10 meen ik en eerst naar Zwaag, Jolanda uitleggen, in woord en beeld, hoe ze boeken kan “laden” op haar e-reader. En vanaf Zwaag naar Zuidoostbeemster waar Tiny een soort ingelaste “feestdag” heeft met haar vroegere collega’s van het kantoor van de toenmalige veiling in Zwaag. De dames zaten heerlijk achter het huis in de zon en de eerste borrel werd net ingetapt, voor mij was er nog koffie met gebak dus je kan stellen dat ik op het juiste moment aanwezig was. Na deze korte stop ben ik door Purmerend naar Broek in Waterland gereden om daar af te slaan naar Overleek waar het altijd een lust is om door heen te rijden, een gladde asfaltweg door een slingerend dorpje zonder dorpskern, gewoon een “slingerweg”. Op een bepaald punt rechtsaf naar Broek in Waterland en via het fietspad langs de N 247 op naar Monnickendam waar ik de andere kant van deze drukke weg heb genomen door er onderdoor te gaan en richting Katwoude te nemen. Langs de dijk “raast” het richting Volendam waar het nu behoorlijk druk was op de dijk maar dan pas je gewoon je snelheid weer aan en ben je weer voor even een gewoon mens die rustig fietst en de tijd heeft. Maar zodra je weer op het asfalt komt begint alles weer op te spelen en binnen de kortste keren zit de teller weer tegen en boven de 40 km, heerlijk. Eenmaal in de buurt van Edam moest ik wel even afremmen en snel de camera pakken want heel af en toe kom je ze nog tegen, een jong bruidje, samen met de bruidegom net geposeerd voor de fotoreportage van die ene grote dag. Maar zonder speciale standjes lukte het mij ook om ze vast te leggen. “Veel geluk voor de toekomst” heb ik ze gewenst en een blij ”Dank U wel meneer” was het antwoord. Langs de dijk verder karren tot aan Scharwoude waar ik de afslag heb genomen en weer op bijna dagelijks terrein richting Middenmeer waar het precies 120 km is geworden. Als ik straks alles weer op een rijtje heb gezet ga ik nog even aan de fiets sleutelen, je blijft bezig als je eenmaal zo’n “tik” hebt.

Een rit met onderbreking

Het ging vandaag niet helemaal zoals ik in ’t hoofd had, ik was van plan om een rondje door de duinen te gaan maken en dan zou ik wel zien of ik, als ik bij het duingebied zou zijn, om dan links of rechtsom te gaan. Langs de Schagerweg wordt hard gewekt aan de Mielbrug over de weg en het kanaal die er momenteel helemaal uit ligt. Maar ik kwam niet zo ver, iets voorbij Schagen hoorde ik op een bepaald moment een licht ratelend geluid uit de Quest komen, dat zal het kettingwiel wel zijn dus stoppen en controleren, inderdaad er ligt een rubber o-ringetje naast het kettingwiel. Ik meende dat ik er een paar bij mij had maar dat bleek niet het geval, ze liggen thuis, dus omgekeerd en weer naar huis om daar het euvel te verhelpen. Toen ik eenmaal bezig was zag ik dat de teller op 47 km stond dus straks na het eten kan ik nog wel even een stukje doen en zo ben ik nog weer kris kras door een stukje Westfriesland gereden en kwam op een doodlopend stuk van het Egboetswater terecht waar een paar haasje even bleven wachten om gefotografeerd te worden. Later bij Medemblik was de drukte van het komende Regatta weekend al goed merkbaar, heel veel liefhebbers van de watersport waren er druk bezig hun bootjes op te tuigen. Aan het eind tegenover kasteel Radboud heb ik de fiets op de dijk gezet om nog even een foto te maken met zo’n mooie blauwe lucht als achtergrond. Eenmaal op de haven zelf stond een meneer die bezig was een foto te maken van, ik dacht allerlei bootjes, maar het ging hem om het huis aan de andere kant van de haven, de woning van Piet Goverse. Al kletsend met deze meneer bleek dat zijn vrouw van het zelfde dorp komt als waar mijn wieg ooit heeft gestaan, en dat we links en rechts toch weer heel wat gezamenlijke kennissen hebben. Het laatste stukje door de polder bracht mij nog naar de Tussenweg waar ik bij Paul en Cuny langs ben gegaan waar ik al een hele poos niet was geweest en waar meteen weer koffie was en een tijdje gezellig kletsen. Het was onderbroken maar samen toch goed voor 92 km.

Een bijna lege diijk in Volendam

Het zou vandaag droog zijn en de zon zou er ook af en toe zijn maar helaas, niets van dat alles. Wel af en toe regen, gisteren heb ik geen spat gehad en vandaag was het geregeld mis. Niet ernstig maar gewoon vervelend, vooral als je er van uit gaat dat het weer beter weer zou worden. Toch de fiets maar in de buitenlucht geplaatst dan kan hij alvast wennen, dan omkleden en de CD die ik gemaakt had met een speciaal liedje erop in de tas om als eerste naar Wervershoof te rijden. Vlak voor Wervershoof bel ik Ben, er wordt niet opgenomen, dan mobiel ook hier geen reactie, ze zullen toch niet zo vroeg op pad zijn, ik zal wel zien als ik daar ben. Aangekomen op de Olympiaweg geen mens te zien, dan de CD maar door de brievenbus en net op dat moment zie ik ze lopen, de deur gaat open en de koffie loopt zo gaat dat in Wervershoof, een goede Westfriese gewoonte. Riet is heel blij met het speciale nummertje en Ben kletst zoals gewoonlijk honderduit. Als ik op mijn horloge kijk zie ik dat het al over half 11 is, als ik voor twaalven in Oostzaan wil zijn zal ik haast moeten maken. De rit in die richting loopt vlot maar de regen die af en toe valt verpest een echte snelle rit. Ik besluit om in Zuidoostbeemster eerst het gras maar te maaien want voor morgen zijn de berichten wel regen en als ze er vandaag al naast zitten weet je het maar nooit voor morgen. Tijdens het maaien begint het opnieuw weer wat te motregenen maar even flink doorzetten dan ben ik weer gauw klaar en toen het “spul” weer binnen stond werd het ook weer droog. Ik heb de fietskleding weer aangetrokken en ben toen over Kwadijk richting Edam gegaan, doordat ik een afslag heb gemist kwam ik in Volendam terecht waar ik via de “kale lege”dijk de kust aan kon houden tot aan Scharwoude. In Volendam liepen weinig toeristen, niet dat het er leeg was maar je zou bijna op volle snelheid door het dorp kunnen fietsen en dat zal niet vaak gebeuren. Ik ben langs de dijk van het IJsselmeer gebleven tot aan Scharwoude, dan rechtsaf naar Hoorn/Berkhout om vervolgens via Wognum enz. weer in de veilige thuishaven aan te komen.Het ritje van vandaag was ruim 113 km.

Wielrenners pleisterplaats in Zandwerven

Het weer laat veel toe vandaag maar echt mooi was het zeker niet, harde wind en een temperatuur die best een graad of 10 hoger mocht zijn. Maar verder ging het allemaal weer geweldig goed, eerst even langs kees en Marian in “De Waard” om iets af te geven en na de koffie met gebak door naar de Zuidoostbeemster waar Tiny net binnen was en samen konden we aan tafel om één en ander naar binnen te werken.Het bord langs de dijk moet nu een keer op de foto, ik ben er al zo vaak langs gereden maar nu ik weet wat er allemaal woont in de Beemster lijkt de tekst nog mooier. We zaten nauwelijks aan tafel toen ik een Vlaamsegaai bovenop het nestblokje zag zitten en dat zou nog niet zo erg zijn maar ik wist dat er jonge koolmeesjes in zaten en op het zelfde moment zie ik het beest van bovenaf z’n kop omlaag steken en hij pikt zo een jong koolmeesje uit het nestblokje, voor ik buiten was had hij het kleine beestje al verorberd en vloog hij meteen weg. Ik had nooit gedacht dat de Vlaamsegaai zo’n rover was, omdat ik niet wist wat er nog over was heb ik even gekeken door de klep wat open te trekken en toen een foto maken van de achterblijvertjes, het waren er nog minstens 4. Ik heb toen een groot blokhout boven op het nestkastje gelegd zodat de indringer niet meer zo gemakkelijk zijn kop in het gat kon steken en nu maar hopen dat het heeft geholpen. Later zagen we wel dat door het mezenpaartje weer volop voer naar binnen werd gebracht, even later zat toch die “rotvogel” weer op het blokje maar verdween toen hij tot de conclusie kwam dat verder slopen niet mogelijk was. Tegen 2 uur ben ik weer richting huis gegaan via wat gebruikelijke omwegen en zo kwam ik door Zandwerven waar gewoonlijk op dinsdagmiddag een aantal mannen, die zich plegen te verplaatsen op racefietsen, koffie gaan drinken in de plaatselijke taveerne en ook vanmiddag zie ik een stel racefietsen staan, stoppen en naar binnen en inderdaad broer Ben en zwager Aad zitten er samen met hun vroegere vrienden Joop Groot en Piet Ooteman, de twee ander deelnemers ken ik niet. Ik zit nog maar amper en er wordt mij al koffie aangeboden door Aad, het mocht ook warme chocomel zijn maar mijn voorkeur gaat uit naar koffie. Heel even bijkletsen en vernemen dat er weer enkele bekenden van mij naar het hiernamaals zijn vertrokken en dan weer op pad. Het is naar huis nog maar een kleine 20 km en als ik eenmaal thuis ben geeft de teller voor vandaag 104 km aan.

Van alles en nog wat, maar wel leuk.

Harde wind en af en toe een beetje “hemelwater” regen noemde men dat in het verleden want het regent bijna nooit meer. Dat is ongeveer het beeld wat vanmorgen zijn stempel op het begin van de dag heeft gedrukt maar gelukkig niet voor lange tijd, het was al snel droog en tegen twaalven stond ik in het andere “pak” de fiets naar buiten en op pad. Eerst maar eens naar Obdam want Gerda is nu vast weer thuis uit Schotland waar ze samen met Tom hebben rond gelopen. Het klopt Gerda is thuis en Tom is even weg, zoals altijd praat Gerda 5 kwartier in één uur en ben ik al snel op de hoogte van veel wel en wee. Na deze pauze/koffiestop ben ik nog ietsje verder gereden om bij de familie van Hattem mijn gezicht even te laten zien. Kees maakt een schrikachtige beweging als ik om de hoek verschijn en na even kletsen bewonder ik zijn “werkplaats/magazijn” waar eventuele onderhoudsbeurten aan velomobielen kunnen plaats vinden. Alle meest voorkomende materialen en onderdelen zijn op voorraad dus een ieder die problemen heeft met de juiste “verzorging” en Dronten net buiten zijn of haar dagafstand ziet liggen kan bij Kees worden vertroeteld zodat na behandeling de velomobiel weer als nieuw de weg op kan gaan. Ik besluit om nu weer richting Middenmeer te gaan want de harde wind maakt het er niet leuker op. Onderweg stop ik nog even bij het zwanennest langs de weg, iets waar de broedende zwaan niet helemaal blij mee is gezien het opveren van het nest en mij zo de gelegenheid biedend om de “inhoud” vast te leggen. Als ik op de Langereis verder fiets komt mij een auto tegemoet die met de lichten knippert en er verschijnt een arm uit het raam en bewegingen die ik opvat als “stop even” . Eenmaal stilstaand herken ik de chauffeur wel maar weet hem niet direct te plaatsen, ja ik weet het weer, Rinus in ’t Veld van de Alkmaarseweg “Ik heb ooit eens een kaartje van je gehad maar dat ben ik kwijt en nou kwam Nelis bij me met foto’s en het verhaal dat hij jou had ontmoet maar waar kan ik dat vinden, of heb je nog zo’n kaartje” en toen begreep ik waar het om te doen was en hoe de vork in de steel zat. Ik had Rinus een paar jaar geleden al eens ontmoet in de Wieringermeer, toen wilde hij ook meer weten over de Quest en zag mij langs gaan waarna hij in de auto achter mij aan kwam maar ik was toevallig net even gestopt. Hij vertelde toen dat een vriend van hem ook graag zo’n fiets wilde hebben en dat ze die misschien samen wel zouden kunnen maken. Het “kwartje” viel meteen bij navraag bleek die vriend Nelis Bakker te zijn, de man van 75 jaar die ik vorige week tegen kwam in zijn Mango, zo zie je maar alles heeft een bedoeling. Thuis gekomen blijkt dat het slecht 57 km is geweest maar wel weer de moeite waard.

Een tripje naar de racekappen van Jan.

Vandaag was het weer eens een dag met veel variatie, niet allemaal op fietsgebied maar wel van alles en nog wat. Als eerste heb ik vanmorgen weer een heel klein stukje aan mijn huis geschilderd, alles heeft zo zijn onderhoud nodig. Vervolgens de nodige telefoontjes en één van die bellers was Kees, “Zeg René krijgt escorte van Wim om naar Stefan van de Berg te rijden en daar zijn racekap op te halen, ik rijd zo meteen ook naar Hoorn en jij komt daar ook wel” En zo was de dag weer ingedeeld, op naar Hoorn, maar eerst een bak koffie en omkleden. De snelste en veiligste route is voor mij via Abbekerk naar Nibbixwoud en dan via de “van der Deureweg” naar de “Rijweg” vervolgens de Noorder en Zuiderdracht afrijden om dan de Provincialeweg over te steken en weer rechtsaf om na 2 km links op “Hoorn80” bij het bewuste bedrijf aan te komen. De redenatie om zo te gaan pakt heel goed uit want na 27 km ben ik er al en Kees komt pas na een minuut of 10 en met 23 km op de teller. We lopen binnen door het bedrijf naar Jan Reus de maker van de racekappen. Het is werkelijk verbluffend wat zijn handen kunnen maken, elke keer komt er weer een kleine aanpassing van het eerste ontwerp maar daarbij wordt het een steeds luxer onderdeel van de Quest en andere velomobielen. Na wat kletsen en koffie besluit Kees om maar eens te informeren waar Wim en René blijven, die zitten in Medemblik op het terras. Wim had René van zijn werk op de huisartsenpost afgehaald waar hij afgelopen nacht dienst had gehad en samen reden ze vervolgens via Wieringen naar Den Oever en zo naar Medemblik om vandaar via de kortste route naar Hoorn te rijden om bij Jan Reus op het bedrijf van “Stefan van de Berg Watersport” zijn racekap op te halen. Kees en ik zijn toen richting Medemblik gegaan en kwamen ze tegen kort voor Medemblik op de parallelweg richting Zwaagdijk. Even bijkletsen en toen weer door, Wim en René naar Hoorn en wij richting Middenmeer en Heerhugowaard waar Kees vanmiddag nog een sleutelklusje heeft aan een Strada. Zodoende werd het vandaag een heel kort rondje van 62 km.

Kees was niet waar ik hem had verwacht

Als je onderweg bedenkt dat Kees misschien ook wel een stukje gaat fietsen is het nog lang niet zeker of hij ook echt zal gaan, ik kon er in elk geval niet achter komen. Nadat het droog was geworden, het waren maar een paar spatten, heb ik me omgekleed en ging richting Heerhugowaard, zou Kees thuis zijn of onderweg. Om hier antwoord op te krijgen pak ik de “mobiel” en ga naar Kees zijn mobiele nummer, na enkele keren het belgeluid te hebben gehoord komt de juffrouw van de centrale, hier moet ik dus niet zijn dan het nummer van de vaste verbinding ook hier het belgeluid en na een hele poos geen reactie is mijn oordeel, hij is niet in de buurt. Dan maar een eigen rondje, eerst naar Obdam waar Gerda thuis zou “moeten” zijn, weer mis geschoten. Ik besluit om maar even door te rijden naar de “Zuidoost” en zonder problemen arriveer ik daar zo rond een uur of 1. Onderweg zag ik nog een bedrijf in aanleg waar de grond even werd “gevlakt” met wat groot matariaal. Als zoiets rond gaat is het altijd een indrukwekkend gezicht. Na een bakkie koffie en even in de zon zitten achter het huis ben ik weer opgestapt en heb thuis gekomen de linker veerpoot gedemonteerd, hij piepte en dat is nu weer over. Het werd vandaag toch nog 108 km wat het totaal met Quest 402 op 20.073 km heeft gebracht.

Nelis is nog heel druk bezig

En weer is het maandag en weer heb ik het geluk dat ik weer een heerlijk rondje kon wegtrappen. Na een enorm gezellig familie weekend en het Drentse Diever waar we van alles hebben gedaan onder uitzonderlijke omstandigheden m.b.t. het weer en de omgeving was het vanmorgen mijn eerste klusje om wat foto’s van dat weekend op CD te zetten en bij de familie rond te brengen. Dat rond brengen gaat dan vanaf Middenmeer naar de Bangert in Blokker/Zwaag en vervolgens door Zwaag en uiteindelijk naar Zuidoostbeemster. Als ik thuis de was aan de lijn heb hangen ga ik me omkleden en al heel snel zit ik in de fiets. Na enkele kilometers begint het ietsje te regenen maar niet zo dat de kap er op moet, op verschillende adressen is men niet thuis dus op naar de volgende en zo ben ik binnen de kortste keren van de 8 CD’s af, ja de familie is nu eenmaal groot. Als ik bij Tiny kom in Zuisoostbeemster regent het “pittig” en sluit ik de fiets af met de kap enz. ook nadat we iets hebben gegeten wil het nog niet droog worden en bekijken we samen de foto’s van het afgelopen weekend op de pc. Als ik besluit om toch te gaan is het nog steeds niet droog maar met de kap erop valt het allemaal wel mee. Ik ga via Middenbeemster naar De Rijp en moet daar omrijden omdat de weg is afgesloten en zo kom ik via wat omwegen in Oost en West-Graftdijk waar ik richting Alkmaar en de Heerhugowaard ga, op de Noordschermerdijk zie ik een paar wielrenners die pech hebben, ik stop even om eventueel hulp te bieden maar de mannen hebben alles alweer gerepareerd of vervangen en zijn klaar, wel zijn ze meteen erg geïnteresseerd in de Quest en alle plussen en minnen worden nog eens op een rijtje gezet. Ik maak een foto van de mannen en vervolgens ga ik weer verder. Als ik net de spoorwegovergang ben gepasseerd zie ik voor mij in de verte een witte ligfiets rijden, als ik dichterbij kom zie ik dat het een Mango is uiteraard afremmen en even aan elkaar voorstellen, Nelis Bakker is de naam, nooit eerder ontmoet en al rap ontstaat er een druk gesprek, wat blijkt Nellis had al jaren het idee, “Ik wil eigenlijk ook wel eens in zo’n ding rijden” en zo begon het. Nelis had al eens tegen zijn vrouw gezegd, “Straks lig ik langs de Krusemanlaan en gaan ze mij voorbij en dan heb ik er nog nooit in gereden” Ja als je daar eenmaal bent is het meestal het einde, ik weet dat daar een begraafplaats is en Nelis woont in de Heerhugowaard, dan is het duidelijke taal. En zo is het zo ver gekomen, ondanks dat Nelis zijn vrouw nog zei: “Ja maar je bent al 75” . Hij is nog erg actief, hardlopen in de duinen, fietsen op de racefiets en mooi kalm toeren met de “Sinner Mango” Ik heb voor mezelf vastgesteld dat het leven nog heel veel in petto kan hebben als je niet achter de geraniums gaat zitten. Na 109 km was het voor vandaag einde oefening maar wel weer met vele positieve ervaringen.