Kees had het al aangekondigd, maandag mooi weer en vanaf 10 uur melden op De Woude voor een rondrit. Dus vanmorgen eerst overwegen, ga ik naar Oudemirdum of ga ik via Heerhugowaard naar De Woude, het werd het laatste. Rond 9 uur even mobiel geprobeerd waar Kees ongeveer zou zijn, hij was nog thuis dus op naar “De Waard” toen ik er bijna was zag ik in mijn spiegeltjes dat Jan Geel achter mij reed dus ook op weg naar dezelfde bestemming. Aangekomen bij Kees en Marian zag ik dat Kees het nieuwste aangepaste windschermpje op tafel had liggen, dat zou worden opgehaald door de één of ander maar Kees had er nog één kant en klaar liggen dus daar heb ik maar in geïnvesteerd en zo reed ik vandaag voor het eerst met het uit toeval geboren schermpje wat na één dag gebruik tot de standaard uitrusting is gaan behoren want zoals Wim al uitgebreid in zijn blog aangaf, het verschil is duidelijk merkbaar. Kees reed “vroeger” meestal standaard 32,5 km p/u maar ook hij is losgeslagen, vandaag was rond de 40 km meer standaard dan uitzondering, en wij maar volgen. Maar zonder gekheid het is een hele verbetering, veel minder of helemaal geen windcurven in de Quest die de snelheid negatief beïnvloeden maar wel een positieve uitwerking hebben op een kilometer af wat meer snelheid met dezelfde inspanning. Vanaf Kees zijn we met ons drieën richting De Woude gereden en hebben daar bij Wim en Marian genoten van koffie met echte Limburgse vlaai. Vanaf De Woude ging het richting Starnmeer en zo langs het kanaal naar Purmerend en over de Oostdijk naar Oosthuizen en vervolgens via de bekende route naar Monnickendam en Marken. Daar koffiedrinken en de huismus van dichtbij leren kennen, die beestjes zijn best brutaal ze eten weliswaar uit je hand maar laat geen consumptie onbeheerd liggen want ze pikken het zo weg. Na Marken gaf Wim een hint om een ijsje te gaan halen bij Volendam en dat is dan niet tegen dovemansoren gezegd, in rap tempo op naar de ijsboer waar de “Wimmies” en “Keesies” en nog veel meer zich heel goed lieten smaken. Dan volgt automatisch de rit over de dijk wat altijd een slowmotion ritje is omdat de toeristen alleen maar oog hebben voor souvenirwinkeltjes en niet op het overige verkeer letten. Na Volendam ging het “gas” er weer flink op en bleef Kees met regelmaat ruim boven de 40 km rijden. In “no time” waren we bij de afslag naar Scharwoude waar, aan het eind van dit dorp, Kees en Wim rechtdoor zijn gegaan via Grosthuizen naar resp. Heerhugowaard en De Woude terwijl Jan en ik rechtsaf gingen via Berkhout en Wognum naar Abbekerk waar Jan na het viaduct rechts ging en ik links om na 155 km thuis uit de fiets te stappen met een heel voldaan gevoel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten