Zo maar een rondje

Heerlijk wat weer een prachtige zonnige dag, als alle dagen zo zouden verlopen dan wordt iedereen honderd jaar, met een beetje geluk uiteraard. Eerst had ik in mijn hoofd om naar Oudemirdum te gaan maar afgelopen zondag was ’t hele “spul” nog in Middenmeer en ik voelde er ook wel voor om naar Oostzaan te rijden, Tiny is weer gipsvrij en zou vandaag de eerste oppasdag weer vervullen en onder de middag even helpen aan de broodtafel kan nooit kwaad want het voelt allemaal nog erg vreemd heb ik wel begrepen. Dus het werd het laatste vooral ook omdat ik Bianca vanmorgen eerst nog een poos aan de telefoon heb gehad. Bij vertrek uit Middenmeer was de zon er wel bij maar er hing toch nog een lichte nevel waardoor je echt het idee kreeg dat de polder groot en leeg is met slecht een paar “zwaaipalen” waarbij de achtersten in de mist verdwijnen. Opvallend voor mij was het dat de scholen mogelijk wat later begonnen of dat de eerste lesuren waren uitgevallen maar er werd in grote mate gebruik gemaakt van 3 en 4 personen naast elkaar zowel op het fietspad maar ook op de weg waardoor automobilisten genoodzaakt waren om er gewoon achter te blijven, niet opwinden dacht ik, maar dat er ouders zijn die hun kinderen dat zelfs niet bij kunnen brengen om normaal met de verkeersregels om te gaan, ’t is niet anders. Op de heenweg heb ik deze keer een iets andere route genomen waardoor ik hier en daar wat anders uitkwam en af en toe twijfelde aan de juiste richting maar uiteindelijk kwam ik toch waar ik moest zijn. Na de cappuccino was Thomas eerste assistent toen opa de diverse ballen ging oppompen en tijdens de lunch waren de rollen omgedraaid en was opa eerste assistent voor smeren, snijden enz van de broodjes voor de mannen. Toen ik tegen half 2 weer richting huis ging heb ik eerst een rondje gemaakt om “Het Twiske” en vervolgens met allerlei bochten richting “Zaanseschans”. Vlakbij de enige molen in “Het Twiske” ben ik gestopt omdat er 3 dames met even zoveel prachtige Friese paarden aankwamen en het bleek dat de beestjes nogal onrustig waren door dat “gele gevaar” maar gelukkig met de voorste aan de hand ging het allemaal net goed. Later ben ik via Spijkerboor en “De Waard”weer richting Middenmeer gereden waar ik na 142 km de dag weer als een gelukkig mens kon afsluiten.

Helpt fietsen echt tegen frustratie ?

’t Is wat, als ik mijn frustraties kwijt wil van het bellen en mailen naar instanties die lak hebben aan normale spelregels dat ik dan ruim 100 km “moet” fietsen. Zo voelde het vanmorgen wel weer even, sinds weken was het gemis/vermist raken van mijn e-reader zo ongeveer in de vergetelheid geraakt maar af en toe roerde ik zelf nog even in de “hete”brij met alle gevolgen van dien. Na het bericht van maandag in het NHD kwamen er verschillende reacties en felicitaties na ruim 3 maanden lijkt het weer goed te komen, maar laat ik duidelijk zijn er is nog niets, helemaal niets concreets, nergens is de e reader te voorschijn gekomen, men zegt het wel maar bij navraag geeft iedereen elkaar de schuld en dan raak ik toch iets geïrriteerd vandaar dat ik alle frustraties weg “moest” fietsen en ……………… lekker als dat is, je zou haast hopen dat het alle dagen zo ging. Nou ja, dat ook weer liever niet. Ik ging op weg om even bij Kees van Hattem langs te gaan en daar ben ik ook geweest, voor het huis stonden twee stoelen en een tafeltje, de koek stond nog op tafel maar naar achter gelopen en vast gesteld dat de vogel gevlogen was, niet met de Quest want die stond in de schuur. Dan maar door en zo langs het fietspad richting Alkmaar waar de baan met bloeiende hyacinten een gevarieerd kleurpatroon gaf. Verder langs de Wetsdijk en door Graft richting Grootschermer en Schermerhorn, met dit mooie weer is een paar kilometer meer of minder geen enkel punt dus ben ik vanaf Schermerhorn langs het fietspad naar de rotonde gereden om vervolgens de weg te nemen naar Oudendijk en zo via Avenhorn naar de Zuider en Noordermeer te fietsen om tenslotte nog langs Obdammerdijk nr.1 te gaan waar niemand aanwezig was en toen weer naar huis 103 km in de zon en thuis gekomen weer een zonnig humeur.

"Bijna geen tijd" maar toch nog 100 km

Het is vandaag weer een heel bijzondere dag, eigenlijk was het vorige week dinsdag al heel bijzonder. Het gaat over mijn naam in het regionale dabblad van vandaag en mijn Sony E-reader die binnen anderhalf uur boven “water”was, maar ik heb nog niets, zodra er positief nieuws is te melden kom ik er zeker op terug. Maar door al dat geharrewar over en weer bellen en alles wat er dan bij komt kwam ik niet direct aan fietsen toe. Het was al na de middag geworden voor ik in ’t “pak” was maar toen ging het weer als van ouds. Een heerlijk ritje gemaakt en weer geprobeerd om de dijk langs het IJsselmeer zo lang mogelijk te volgen, helaas er stond weer een hek dwars over dus ben ik maar naar beneden gegaan en heb mijn weg door de “binnenlanden” gevolgd om vervolgens door Hoorn heen te fietsen wat ook niet zo eenvoudig was door allerlei bestratings werkzaamheden maar al met al wist ik de driehoek Medemblik-Enkhuizen-Hoorn wel weer vol te maken en met een kleine afwijking werd het net een rondje van 100 km. Vlak bij huis zag ik dat de eerste tulpen bij Marc Kerckhoffs ook al beginnen te kleuren, nog even en hij kan beginnen met “koppen” de foto zal zeker voor zijn broer Huub wel enige herkenning geven al zit hij ook heel in New-Zealand.

Deze keer een ander patroontje, dus geen "Ambtenaar"

Donderdag 22 maart, deze dag gaat in de “boeken” als “zomersedag” in de lente, wat was en is het nog geweldig weer om een heerlijk rondje te fietsen. Ik had mijn GPS niet meegenomen en ik moet eerlijk bekennen ik weet nog wel ongeveer de route maar de details, nee, die zou ik serieus moeten opzoeken. Ik ging van start via de Alkmaarseweg naar Nieuwe-Niedorp om bij de familie Goedhart mijn gezicht te laten zien en misschien is Cees qua conditie wel zo ver dat hij een stukje mee gaat met zijn Quest. Maar voor ik de hoek om zou gaan kwam ik familie tegen die vertelden dat ze net in de nieuwbouw zo’n geel karretje hadden zien rijden en toen dachten ze al dat ik dat was, dat zei mij genoeg, dan is Cees al van huis geweest. Inderdaad dus even kletsen en toen weer verder via de Oosterweg naar de Hartweg, verder over de Zandweg en de Andries Dekkerweg naar de oversteek van de Schagerweg een vrij drukke noord-zuidverbinding. Net voorbij het dierenasiel zijn ze met de weg bezig, en hoe, als je niet oplet of het is donker dan krijg onherroepelijk schade en een tweewieler gaat absoluut voor de vlakte, nergens borden of waarschuwing dat er een stuk ontbreekt met een hoogte verschil van ruim 20 cm. Langs verschillende kleine dorpjes kom ik via Stroet en St.Maarten op de Westfrieseomringdijk altijd een pracht om daar rond te toeren. Tegen het einde ben ik naar beneden gegaan om dat er toevallig vandaag in de krant stond dat er tegenwoordig bij het “Het Huis te Nuwendoorn” een slagboom is geplaatst en ik reed er nu toch vlak langs, dus even kijken. Inderdaad een flinke slagboom waar de Quest net onder door kon, ik heb de zaak eens rustig bekeken en uiteraard een paar foto’s gemaakt. Op internet valt er genoeg te lezen over deze dwangburcht tegen de Westfriezen waarvan de overblijfselen zijn terug gevonden en enigszins zijn opgekalefaterd. Ik ben ook nog even naar Jan Geel gereden en gezien dat Jan nog lang niet klaar is met de naweeën van de brand. Eenmaal thuis gekomen was de binnenkomst wel weer aantrekkelijk en heb ik daar ook maar een foto van gemaakt, dit was ongeveer de laatste handeling van deze rit van 95 km.

Enorm wat een ding

De tuin is ongeveer op orde, er moeten alleen nog wat plantjes enz. aangeschaft worden om het weer een toonbaar uiterlijk te geven maar voorlopig ben ik dik tevreden. En dan volgt meteen weer een herstel ronde, de rug moet weer even flink bijkomen maar daar weet ik ondertussen goed mee om te gaan. Dus zo rond de klok van 12 uur eten omkleden en gaan, richting ik zal wel zien en dat is een heel rekbaar begrip. Eerst maar eens via Medemblik en Enkhuizen en kijken of de borden nog steeds aangeven dat je niet langs de dijk naar Hoorn kan/mag fietsen. Alles verloopt gladjes zoals men dat soms zo mooi kan zeggen en inderdaad het gaat allemaal in gestrekte draf en na Broekerhaven kom ik inderdaad het bewuste bord tegen wit met een rode rand, meteen naar beneden om via Venhuizen en Hem weer richting huis te gaan, uiteraard met wat dorpjes tussen de grotere door kwam ik weer richting Wervershoof. Nog even bij de “zwaaipaal” kijken want daar liggen weer nieuwe onderdelen die straks omhoog moeten. Mensen nog aan toe wat is het allemaal groot, het zal ook wel moeten maar het is echt indrukwekkend, Ik stopte zoals gewoonlijk bij de hekken en borden die aangeven dat je niet verder mag. Toen ik een paar foto’s had gemaakt op afstand en had vastgesteld dat de trekker die daar rond reed met een freesbak erachter maar een “lullig” klein dinkytoys was vergeleken bij “De Ambtenaar” zag ik ondertussen verschillende fietsers enz. doorrijden tot aan de plek waar alles gebeurde, dus ik ook maar brutaal even verder gereden. Dan wordt het pas echt kolossaal, de “kop” en de “kont” waar de wieken straks aan worden bevestigd worden beneden alvast geprepareerd en als je dan ziet dat er mensen op ladders binnenin aan het werk zijn dan zie je pas hoe groot alles is. Naar huis fietsen vanaf “De Ambtenaar” aan de Zuiderdijkweg in de Wieringermeer is amper 10 km en maakte het totaal voor vandaag toch nog 78 km heerlijke kilometers.

De Ambtenaar die steeds hoger wordt

En weer was het vandaag een dag met volop zon, heerlijk wat is het leven weer mooi. Vanmorgen eerst in de tuin want daar was ik wel een beetje mee achter door omstandigheden maar er begint alweer aardig tekening in te komen. Het is jammer dat ik altijd te snel last krijg van mijn onwillige rug en daardoor is het echt een onderneming in etappes, mede daardoor ben ik vanmiddag weer in therapie gegaan en dat bestaat dan uit een stukje fietsen, als het bekken maar in beweging is en de rug onbelast dan gaat het altijd weer snel goed. Omdat het mooi weer is ben ik eerst even naar de grootste “zwaaipaal” (in aanbouw) in Nederland geweest, project “De Ambtenaar” is al in een redelijk ver stadium wat het uiterlijk betreft, als ik dat goed heb gezien met mijn onnozele blik zonder kennis van zaken, dan denk ik dat de bovenste ring is geplaatst en dat daar bovenop de “draaikop” met wieken moet komen. Vanmorgen werd er in het Noordhollands Dagblad nogal negatief gesproken door een aantal geïnterviewde mensen uit Medemblik, de één zag het als horizonvervuiling terwijl er ook positieve geluiden waren in de vorm van, “Het is aan aanwinst voor het toerisme naar Medemblik, eerst “molenkijken” en dan in Medemblik opsteken enz. want als de hoogste windmolen voor opwekking van energie in Nederland vlak bij Medemblik staat dan moet je daar wel een keer langs rijden”. Zo zie je maar alles heeft zijn voordeel al worden op dit moment meer nadelen aangedragen. Mijn rondje heb ik ietsje groter gemaakt door via Wervershoof en Zwaagdijk bij wat familie langs te gaan, zus Ans en haar man Aad, niet thuis maar wel alle deuren los, broer Ben en zijn vrouw Riet, niet thuis. Even langs zus Margriet die er wel was op Zwaagdijk en vervolgens nog naar schoonzus en zwager Githa en Arie in Westwoud, ook niet thuis, maar het is nog niet op, in Zwaag bij Kees en Lucy langs een DVD terugbrengen, niet thuis maar wel alle deuren los. Aan de overkant was zwager Leo in de tuin dus daar ben ik nog wel even in en uit geweest en toen weer naar huis waar de teller ruim 58 km aangaf. Werkelijk weer genieten met zulk weer en in zo’n schitterend voertuig met de naam Quest.

't Is lente

Zon, zee, en wind, alles ingrediënten waren vandaag aanwezig. Nou ja, zee, eigenlijk niet meer, het was zee n.l. de Zuiderzee en nu alweer jaren IJsselmeer. Ik reed er weer een klein stukje langs en dan kom je langs bepaalde monumenten die maar zelden serieus worden bekeken door de voorbijgangers. Het bordje onderaan de dijk heb ik eerst met water uit de bidon weer leesbaar gemaakt voordat het toonbaar op de foto kon. En later van bovenop de dijk een plaatje geschoten van “De eenzame fietser” …. die tegenwind enz. ging, met de wolkenlucht erboven toch wel een leuk gezicht. Ik heb mijn fiets weer thuis gebracht die was een paar weken te “logeren” maar alles is weer bijna bij het oude, nog niet helemaal, maar het is weer te doen. En onderweg kom je weer van alles tegen wat aangeeft dat het weer echt voorjaar is, het “stikt” weer van de lammetjes en het leeft weer. Na een korte rit met ietsje omrijden kwam ik vandaag op slechts 43 km maar wel de moeite waard, het is gewoon lente.

"Zwaansvliet"

Hoe snel kan alles veranderen, afgelopen woensdag reed ik in Zuidoostbeemster en ging rechtsaf de Volgerweg in, op de hoek was dinsdag door enkele bewoners van de Volgerweg namens de buurtvereniging “Zwaansvliet” een aantal “Zwanen” geplaatst ter opluistering van de komende festiviteiten ter gelegenheid van het 400 jarig bestaan van de Beemster. En nu enkele dagen later op zaterdagmorgen wordt er vastgesteld dat de jeugd, ook hier geen besef heeft van normen en waarden, wat van een ander is mag je zonder pardon vernielen. Er wordt aan alles voorbij gegaan, de moeite die anderen zich getroosten om iets tot stand te brengen de ergernis, de kosten enz. enz. lafbekken zijn het die nergens bij stil staan. Laten we hopen dat het hierbij zal blijven

Zwanen en "Zwaansvliet"

Even een ritje maken langs de bekende dreven en zo kwam ik weer door Bobeldijk, op zich niet bijzonder maar al diverse keren heb ik voor mijzelf vastgesteld dat er t.z.t. weer verschillende zwanennesten langs dit stukje weg zullen komen. Vorig jaar waren er twee, vlak langs de weg, en dit jaar zie ik geregeld koppeltjes van die grote witte vogels dus het kan niet uitblijven. De eerste confrontatie met deze gevederde vrienden was vanmiddag dus in de Bobeldijk, er was mij een auto gepasseerd en nadat hij voorbij was gingen meteen de remlichten aan. Het verwonderde me dat hij meteen in de remmen ging maar omdat er ook auto’s uit de tegenovergestelde richting bleven staan was het bij nader inzien duidelijk, zwanen die de weg overstaken in een zwanentempo en dat is niet snel dat kan ik je verzekeren. In mijn omzwervingen kwam ik ook nog door een heel klein dorpje waar de straatnaambordjes niets aan (on)duidelijkheid overlieten, gewoon Oost-Graftdijk. Even later kreeg ik een prachtig vergezicht over de Noordhollandskanaal, zo’n foto maak je maar zelden want meestal waait het hier. Er was zelfs ook nog een stukje waar een zwaan in alle rust kon worden vereeuwigd, op de hoek langs de weg die i.v.m. het 400 jarig jubileum van “De Beemster” “Zwaansvliet” is gedoopt. Mijn ritje ging ook nog via de “De Waard” waar ik even in en uit bij de familie van Hattem ben geweest, Kees gaat mee op Goede Vrijdag voor rondje Texel, ik dit jaar niet, dan weet Matthijs het in elk geval. Vandaag stopte de teller op 97 km en zullen er mogelijk vanzelf weer meer volgen.

Bijna is de Trompersbrug helemaal klaar

Het ging weer uit de kunst vandaag, nog meer zon als gisteren en na de middag even heerlijk een rondje draaien. Ik was al weken niet bij de familie Wester in Obdam geweest dus was de route die kant op gepland. Zus Gerda was niet thuis, moest vandaag invallen dus weer voor de klas en zwager Tom was wel thuis dus even bijkletsen en koffiedrinken. Na deze “missie” leek het me verstandig om ook nog even via Zwaag te gaan om bij zwager Kees een DVD af te geven. Vertrokken richting het westen om via de Trompersbrug naar Opmeer te rijden, helaas dat ging vandaag nou net niet, laten ze nu net met de teerspuit het wegdek plakkerig hebben gemaakt om het asfalt te laten hechten en het glom zo mooi dat het risico om halverwege uit te moeten stappen leek me niet aantrekkelijk dus de fiets omkeren en na nog een foto te hebben gemaakt weer terug. Mijn zin om nu nog weer naar Zwaag te gaan was op slag verdwenen dus dat doe ik de volgende keer wel. Na een kort rondje van 55 km was de rit van vandaag weer verledentijd. Bij het omdraaien van de Quest zag ik ook nog een leuk veld met bloeiende krokussen, deze keer geel.

De tijd van wegpiraten is weer aangebroken

Het was vandaag een super-zondag, zon, weinig wind en geen wolkje te bekennen. En daarbij ook nog een rondje in de Quest, gewoon even over de allang bekende paden en wegen maar heerlijk fietsen en ervaren dat op een bepaald moment de teller probleemloos boven de 45 km blijft “hangen” lekker doortrappen en slechts af en toe de ergernis van mensen die op een racefiets zitten, zijn het nou toerfietsers of “namaak wielrenners”, ik denk het laatste. De verklaring hiervoor is ongeveer zo, echte wielrenners rijden soms in “waaiervorm” en worden dan vaak vooraf gegaan door politie op de motor die tegemoetkomend verkeer naar de berm verwijst, het volk wat ik vandaag meerdere keren tegen ben gekomen reed altijd in “waaiervorm” maar zonder politie en daarom rijden ze zonder pardon al het tegemoetkomende verkeer de berm in en de waaier waait ook weleens wat uit vorm waardoor verbrokkeling ontstaat die met luide schreeuwen niet meer wordt herstelt hoewel de schreeuwers dat wel hopen, wat een zootje ongeregeld . Gelukkig waren de “wegpiraten” zo rond half 1 of voorbij of ze waren weer thuis want daarna heb ik er niet zo veel meer gezien, wel af en toe een toerfietser op de racefiets, of soms een paar, maar die reden rustig zonder ander weggebruikers lastig te vallen, groepsverband maakt dat andere soort echt onhandelbaar. Mijn rondje ging langs Middenmeer en ook door en langs Broek op Langedijk en via de “rand” van Alkmaar dicht langs De Woude naar Purmerend en net dat stukje tussen De Woude en Purmerend leverde een paar leuke plaatjes op, de vuilverbranding bij Alkmaar en verder West-Graftdijk op de achtergrond langs het Noordhollandskanaal, schitterend. Maar ook de eerste veldjes met bloeiende krokussen doen het altijd goed. Het werd een rondje van bijna 99 km dus weer geen ronde getallen maar leuk was het zeker.

Het komt weer helemaal goed

Even iets heel anders, nog enkele dagen en ik krijg mogelijk “ontslag”, mijn mantelzorg taak loopt ten einde. Tiny is alweer vol energie aan het bedenken wat ze allemaal in de tuin wil gaan doen en ik heb “helaas” geen “groene” vingers dus aan mij heeft ze in dat opzicht geen “donder “. Als alles verloopt zoals het zich nu laat aanzien gaat mogelijk a.s. dinsdag het gips eraf en dan is het nog even wat oefenen en ze is weer helemaal in topconditie om van alles en nog wat aan de hand te halen, tuinen, tennissen, autorijden, fietsen, maar vooral zichzelf weer kunnen behelpen met de gewone dagelijkse dingen.

Is dit nou "Internationaal" bezig zijn ?

Hoe is het mogelijk, zo maar een vrijdagtoertje, niet mijn gewoonte, maar de afgelopen tijd doe ik wel meer dingen die niet mijn gewoonten zijn. Na wat huiselijke bezigheden is het gewoon weer tijd voor een kort ritje, kort omdat de plicht van uitgaan en bezoek daarna weer roept, niet dat dat vervelende bezigheden zijn, in tegendeel het is altijd gezellig. Het was tegen 1 uur dat ik me omgekleed had en de Quest buiten stond, zal ik rechtsom of linksom gaan, ik had het plan om even over de dijk te rijden door Volendam en zo een klein rondje te maken. Het werd rechtsom naar Kwadijk en daar richting de dijk naar Monnickendam en vervolgens langs de IJsselmeerdijk over Katwoude naar Volendam. Ik keek er van op dat er alweer zo’n drukte heerste op “De Dijk” dus rustig aan en iedereen de gelegenheid geven om veilig zonder op of om te kijken de straat over te steken. Ook geven de “fotograven” weer blijk van hun geestdriftig knopjes indrukken om dat gele ding vast te leggen voor thuis om hun Aziatische landgenoten later ervan proberen te overtuigen dat er in Nederland rijdende klompen zijn. En als je dan zelf meent een bewijs te zullen “maken” dat je ook in het “Palingdorp” bent geweest gaat er meteen een vredelievende schoonheid naast de “steenkoude Volendammer” zitten, maar goed volgens anderen was het een geweldige poging internationaal bezig te zijn. Het rondje was maar kort en ondanks dat toch weer super, even uitwaaien en gaan met die banaan, 38 km lang.

De Ambtenaar met uitleg van een kenner

Het was vandaag weer een super fietsdag, een heerlijk ritje gemaakt en via “oude” routes weer eens naar Obdam gereden waar niemand aanwezig was. Wel deed ik een nieuwe ervaring op, de Trompenbrug ligt er weer,dus in een nieuwe uitvoering. Voor auto’s en groot verkeer is hij nog geblokkeerd maar de Quest is een fiets en die ging er gesmeerd overheen. Een hele verbetering als alles straks is afgewerkt en er een vrije doorgang is voor alle verkeer, voorheen kon je niet zien of er iets aankwam vanaf de andere kant omdat er een dichte betonnen leuning op de oude brug zat maar nu is het een stuk verbeterd met een hekwerk als leuning en hij is breder gemaakt. Verder was er weinig nieuws onder de “zon” want die scheen af en toe, thuis nog even de O-ringen verwisseld wat achteraf niet direct noodzakelijk bleek te zijn en toen even naar de Zuiderdijkweg gereden om “De Ambtenaar” weer een keer digitaal vast te leggen, wat wordt het een bouwwerk ongelofelijk en dan te bedenken dat de onderste ring een middellijn heeft van 14,5 meter wat op de foto echt niet is voor te stellen. Hieronder een stuk dat ik heb gekopieerd van de blog van Kees Schouten een kenner op het gebied van windenergie http://home.kpn.nl/keessch/Ligfiets/ligfiets_velomobiel_mango.htm

Ik heb het de volgende titel gegeven

“De Ambtenaar” gezien door ogen van een kenner

En er wordt gewerkt, terwijl het zondag is. De mast wordt opgebouwd uit betonnen ringen die ongeveer 3 meter hoog zijn. De onderste ring is 14,5 meter in diameter. Ze zijn bezig de 26e ring te plaatsen, als ik aankom hangt deze net naast de mast. Ik zie een man bovenin de mast die naar beneden kijkt. Terwijl ik de kraan en mast op video-film vastleg wordt de ring boven de mast gedraaid en op de mast geplaatst. De mast zal nu dus ongeveer 80 meter hoog zijn. Er liggen nog 9 ringen op het bouwterrein, waarvan er in ieder geval één is die 4 meter hoog lijkt. Als die erop geplaatst worden dan is de mast waarschijnlijk 106 meter hoog, dus dan moet er nog een stuk bovenop. In gegevens van eerder gebouwde molens staat dat de mast bestaat uit 35 betonnen ringen plus een stalen deel. De totale hoogte wordt 198 meter, de ashoogte wordt 135 meter. Omdat de gondel een diameter van 11 meter heeft moet de mast dus 129,5 meter hoog worden. Het stalen deel van de mast zal dus ongeveer 23 meter hoog worden, en de diameter zal ongeveer 4 meter zijn. De gondel heeft een gewicht van 120 ton, de ringvormige generator weegt 220 ton, en de rotor weegt maar liefst 320 ton. En dat moet allemaal bovenop die mast van 130 meter geplaatst worden. Bij eerdere projecten is hiervoor een speciale kraan aangevoerd, de sterkste kraan ter wereld op rupsbanden, die maximaal 1600 ton kan hijsen.

Dat gaat nog wat worden als alles gaat zoals Kees het beschrijft, ik heb mijn weg weer vervolgd en was na 98 km weer op de tijdelijke basis met een gevoel alsof ik nog van start moest, zo fris als wat en nog volop energie.