De tijd van wegpiraten is weer aangebroken

Het was vandaag een super-zondag, zon, weinig wind en geen wolkje te bekennen. En daarbij ook nog een rondje in de Quest, gewoon even over de allang bekende paden en wegen maar heerlijk fietsen en ervaren dat op een bepaald moment de teller probleemloos boven de 45 km blijft “hangen” lekker doortrappen en slechts af en toe de ergernis van mensen die op een racefiets zitten, zijn het nou toerfietsers of “namaak wielrenners”, ik denk het laatste. De verklaring hiervoor is ongeveer zo, echte wielrenners rijden soms in “waaiervorm” en worden dan vaak vooraf gegaan door politie op de motor die tegemoetkomend verkeer naar de berm verwijst, het volk wat ik vandaag meerdere keren tegen ben gekomen reed altijd in “waaiervorm” maar zonder politie en daarom rijden ze zonder pardon al het tegemoetkomende verkeer de berm in en de waaier waait ook weleens wat uit vorm waardoor verbrokkeling ontstaat die met luide schreeuwen niet meer wordt herstelt hoewel de schreeuwers dat wel hopen, wat een zootje ongeregeld . Gelukkig waren de “wegpiraten” zo rond half 1 of voorbij of ze waren weer thuis want daarna heb ik er niet zo veel meer gezien, wel af en toe een toerfietser op de racefiets, of soms een paar, maar die reden rustig zonder ander weggebruikers lastig te vallen, groepsverband maakt dat andere soort echt onhandelbaar. Mijn rondje ging langs Middenmeer en ook door en langs Broek op Langedijk en via de “rand” van Alkmaar dicht langs De Woude naar Purmerend en net dat stukje tussen De Woude en Purmerend leverde een paar leuke plaatjes op, de vuilverbranding bij Alkmaar en verder West-Graftdijk op de achtergrond langs het Noordhollandskanaal, schitterend. Maar ook de eerste veldjes met bloeiende krokussen doen het altijd goed. Het werd een rondje van bijna 99 km dus weer geen ronde getallen maar leuk was het zeker.