Futurisme of realiteit

De nieuwe week is goed begonnen, gisteren heb ik beleefd als een “topdag” en vandaag loopt ook alles naar wens. Eerst de rest van de caravan schoonmaken dan kan die weer op “stal” en dan kan ik gelijk een klein rondje fietsen. Dus op naar Zuidoostbeemster om nog de laatste klusjes aan ons “vakantieverblijf” te besteden en dan meteen bij Tiny een bakkie doen. Het gaat allemaal op volle snelheid en binnen de kortste keren ben ik in de “Zuidoost” het klusje is snel geklaard en na de koffie ga ik meteen weer op huis aan. Dat op huis aan gaan bij mij is bijna standaard met een omweg, dus ook vandaag voldoe ik aan die “drang” om wat extra kilometers te fietsen. Via Purmerend volg ik het fietspad langs het Noordhollandskanaal en kom dan vanzelf langs de “Graftdijken”, er is daar jaren verwoed gestreden voor het behoud van de camping door de toenmalige campinggasten die er een vast onderkomen hadden. Maar net als overal verliest de kleine man het van de grootheden en is alles geruimd en staan er nu een aantal luxe onderkomens en is de toegang opvallend aangepast met ophaalbrug en slagboom, zo houdt men “buitenstaanders” echt buiten. Even verder moest ik een paar amazones passeren maar op mijn vraag “Kan het” volgde de reactie “Jawel hoor geen enkel probleem” en inderdaad de beesten bleven rustig doorlopen alsof ze dit altijd al hadden meegemaakt. Dan kom ik bij de afslag die me naar De Woude zou kunnen brengen, laat ik dat maar weer eens doen, ik ben al een hele poos niet bij Wim langs gegaan en mogelijk is hij thuis. Een goeie kilometer verder sta ik voor het pontje wat mij naar de overkant brengt, Wim en Marian zijn thuis. Marian zou Wim wel even roepen, “Hij is in de tuin bezig met de maaier” “Wacht even deze kans krijg ik niet gauw weer” was mijn reactie, want wanneer zie je nou een op en top “velomobilist” die droomt van alle nieuwe ontwikkelingen op het gebied van ligfietsen, maar die ook nog andere materialen beheerst, al is het maar voor de afwerking. Ik heb een tijdje gezellig met Wim zitten kletsen die binnenkort met Jan Reus naar Amerika gaat voor het bijwonen van de recordpogingen in/op  Battle Mountain in Nevada. Het “oude” record staat op naam meen ik van Sam Witingham met 133,284 kmp/u en dat moet harder kunnen volgens de kenners, uit Wim’s uiteenzetting over hoe het allemaal kan en KOMT kan ik alleen maar concluderen dat er t.z.t. voor de velomobiel veel gaat veranderen m.b.t lijn en stroomlijn. Meer nieuws hierover volgt als de tijd daar rijp voor is via de juiste bronnen en kanalen. Na de koffie en deze interessante uiteenzetting heb ik mijn ritje naar huis vervolgd waar ik na precies 103 km aan ben gekomen met een “bos”ervaring aan nieuwigheden die werkelijkheid gaan worden.