Afzakkertje

Een afzakkertje, zo zou je de rit van vanmiddag wel kunnen noemen, een soort weeksluiting, er zijn mensen die zich druk bezighouden met de dagsluiting en ik weet dat er ook mensen zijn die, nadat de avond bijna op zijn einde is bij b.v. een verjaardag, zich bezighouden met de afsluiting in de vorm van één of twee “Juttertje” daarmee wist ze zelfs de naam “Oma Jutter” te verwerven maar daar gaat het nu niet over, voor mij is het gewoon een afzakkertje geweest vanmiddag. Het regende vanmorgen geregeld en ik had nog iets anders omhanden dus het werd pas na de middag dat ik op pad ging. Niet ver want de berichten zijn ook niet zo geweldig als het later op de middag wordt, even naar Bovenkarspel bij Dick en Greet langs gaan en dan zie ik verder wel. Op de dijk reden nogal wat verlate vakantiegangers en dan is het oppassen geblazen, het ging gelukkig allemaal goed maar tijdens een flinke bui was het hand op z’n kant, dan zijn de meesten niet meer zo stuurvast en komen ze te gemakkelijk op de andere helft van het toch al smalle fietspad. In Enkhuizen even stoppen en schuilen onder een grote boom en dan weer verder naar Bovenkarspel. Daar ben ik eerst even langs het monument gegaan ter nagedachtenis aan de ramp tijdens de Westfrieseflora, 30 mensen stierven en minstens 200 mensen werden ziek ten gevolge van de z.g. veteranenziekte veroorzaakt door één of ander bubbelbad op de Westfrieseflora.  Ik reed zwager Dick achterop die met zijn broer een klusje had opgeknapt dus even kletsen en meteen kwam Greet ook aanlopen. Op dat moment scheen de zon nog maar de lucht zag in westelijke richting nou niet zo voordelig dat ik mij geroepen voelde om het lang te maken, zodoende ben ik snel verder gegaan en ben afgeslagen richting de veilige thuishaven. Op de Zijdwerk, de weg tussen Zwaagdijk en Wervershoof, ben ik gestopt om de kap erop te doen en tevens een foto maken van de “kathedraal” van West-Friesland zoals hij wel wordt genoemd, de kerk van Wervershoof. Al heel snel kwam het met bakken van boven en met de pet diep over de ogen en glurend door de overgebleven spleet ging het in een rustig tempo op de polder af waar ik de kap weer op kon bergen omdat de zon er weer af en toe bij kwam en dat alles na 70 km.