Super leuk ritje

De weken gaan haast ongemerkt snel voorbij, we zijn alweer over de helft en ik voel er weinig van, elke dag lijkt wel een feestdag, jammer voor de generatie die nog met werk zijn of haar dagen tot hopelijk een goed einde brengt. Mij gaat het nog steeds goed af om een rondje te fietsen, de ene keer wat langer en de andere keer wat korter, maar de kilometers snorren onder de wielen door net als de tijd die ook voorbij schijnt te vliegen. Iets na 10 uur bedacht ik dat ik wel even naar Oostzaan kon rijden om daar wat meetwerk te verrichten om t.z.t. mogelijk van dienst te zijn bij het overkappen van een “vrijetijds vervoermiddel”. Het meten is zo klaar. Tiny heeft vandaag oppasdag maar we kletsen maar heel kort omdat ze de mannen van school moet gaan halen. Na de lunch is het al snel weer tijd om richting huis te gaan en dan uiteraard niet linea recta richting Middenmeer maar via een andere route en als die dan wat langer is mag geen enkel probleem zijn. Toen ik Oostzaan achter me liet leek het de beste optie om via de molens van de Zaanseschans te gaan en dan aan het einde i.p.v. rechtsom, wat ik meestal doe, nu linksom te gaan. Bijna bij de laatste molens aangekomen ben ik gestopt om nog even een foto te maken van de molens op de achtergrond, het was er vrij rustig dus uit de fiets en vervolgens meende ik het fototoestel te pakken maar juist op dat moment kreeg ik de vraag van één van de twee mannen die op de dijk liepen, “Benzine op ? “ “Nee even een foto maken van de molens daar achter mij” De tweede man stelde voor om een foto te maken van mij bij die bewuste molens en zo is het gekomen dat ik in vol ornaat op mijn blog verschijn. Toen ik even later linksaf ging reed ik na enkele kilometers in een totaal voor mij onbekende omgeving, de weg die ik volgde was afgesloten dus dan wordt het “gokken” waar je uitkomt na wat zoeken en verkeerd rijden kwam ik uit bij West-Knollendam en daar kwamen de eerste beelden van herkenning weer boven, straks rechtsaf dan langs “De Woude” en dan is alles een fluitje van een cent. De snelheid kwam weer helemaal terug en de teller gaf geregeld 40 tot 42 km aan heerlijk wat een superrit. Eenmaal op het “bekendere” terrein langs de Markervaart zag ik nog een bootje wat flink de wind in de zeilen had en dan is het voldoende apart om een foto te maken. Na precies 120 km zat het er weer op voor vandaag, een prachtige rit die thuis toch nog een gemiddelde aangaf van 32,7 km p/u ondanks het langzame rijden door de Zaanseschans en de onbekende wegen in Wormer en Woermerveer.