De ritjes worden korter en korter

Geduld loont, werkelijk het is waar, ik was al op tijd uit de veren met de bedoeling vandaag heen en weer te gaan naar Oudemirdum of Oostzaan. Het werd geen van beiden, het was vanmorgen echt spekglad en aangezien ik een bangerik ben met gladde wegen bleef ik gewoon thuis en heb gewacht. Als je niet moet i.v.m. werk of andere verplichtingen is het niet erg als je uit veiligheids overwegingen thuis blijft, dus stond ik even “geblokkeerd”. Maar toen het voldoende had geregend en de temperatuur ruim boven de vorstgrens was gestegen werd het weer helemaal verantwoord om te gaan. Deze keer maar even naar Westwoud, Arie en Githa heb ik al een tijdje niet gesproken dus even die kant op. Koffie is daar standaard, ongeveer het zelfde als een begroeting, ’t gaat automatisch. Een tijdje kletsen, de plussen en minnen wat de revue laten passeren en daarna weer verder. Om niet de zelfde route te nemen ben ik via Hoogkarspel terug gegaan en zag af en toe hele “zwarte luchten” langs komen, bijna angstaanjagend. Na de Tolweg kom ik dan op Zwaagdijk, mijn geboortedorp, rechtsaf ging goed maar ik voelde dat er iets niet klopte, lek, inderdaad linksvoor was aan de beurt, dus stoppen en verwisselen. Het ging allemaal in no-time en net toen ik de band zou oppompen stopte er iemand waar ik niet op had gerekend, ik schrok er bijna van. Jan Schouten een bekende oud-dorpsgenoot die versteld stond van de afstand die ik met de Quest had afgelegd, vandaag was het eigenlijk een niet noemenswaardig ritje van uiteindelijk 53 km maar standaard tussen de 80 en 100 km is heel gewoon met uitschieters tot over de 200 km. Het weer speelt toch een belangrijke rol want de ritjes worden steeds korter zo tegen de kerstdagen. Nog even volhouden en dan worden de dagen weer langer en gaan we weer naar het voorjaar, positief bekijken.