Ik ben nog niet klaar met leven

Het was weer fietsbaar weer, voor mij tenminste, er zullen genoeg mensen zijn die de afgelopen dagen gewoon hun dagelijkse “verplichte” ritje hebben gemaakt i.v.m. woon/werkverkeer, maar ik ben nou eenmaal een mooi weer fietser, zodoende. Ik ging dus van start en net toen ik het pad af reed voelde ik de eerste druppels zou het toch weer mis gaan, maar gewoon doorrijden dan zie ik wel. Het viel allemaal mee af en toe wat lichte motregen op de eerste kilometers maar verder was het droog. Een ander vermeldenswaardig feit is het volgende, toen ik door het Agriport gebied reed en bijna bij “De tafel van Agriport” een eetgelegenheid reed, kwam daar een vrachtwagen met aanhanger aan rijden voor mij van rechts maar ik reed op de voorrangsweg, toen ik de zaak inschatte bedacht ik dat de chauffeur te hard op de bocht afkwam en mij plat zou rijden als ik voorrang zou nemen waar ik volgens de regels wel recht op zou hebben. Inderdaad de schlemiel chauffeur van Gam Bakker, voorheen uit Hoogkarspel, reed gewoon door en draaide zelfs ruim over de linker weghelft. Maar door flink remmen en naar links sturen kon ik een ramp voorkomen zodat ik nu nog leef, omdat ik de claxon flink ingedrukt hield keek de chauffeur nog even links naar beneden en zal gedacht hebben “Hé nooit gezien maar ’t is maar klein en ik ben toch sterker”. Neem nooit voorrang in een Quest, al zijn de regels nog honderd keer in je voordeel, je bent kwetsbaar en de mindere. Dat liep dus weer een keer goed af en een beetje gefrustreerd reed ik verder, de oversteek bij de stoplichten is tegenwoordig een veilige oversteek dus langs de grasdrogerij van Wil Hartog en dan op Wognum af. De regen werd steeds minder en was verder niet aan de orde, gelukkig maar dan heeft iedereen weer goed zicht, behalve een chauffeur in Wognum, weer zo’n stuk “ongeluk” die de regels op eigen inzicht toepast. Op dat punt is het fietspad links van de weg met enkele zijweggetjes van links die een stopbord hebben voor ze het fietspad oversteken om de weg op te gaan. Hier moest ik voor de tweede keer weer volop in de remmen en kon niet uitwijken, ik miste deze auto op een haar na, nadat hij opgetrokken was en mij rechts inhaalde maakte hij bewegingen omhoog met zijn vinger, ik heb me een moment afgevraagd wat hij nou bedoelde, twee mogelijkheden heb ik bedacht de eerste en voor mij meest voor de hand liggend : “Ik had je meteen naar de “hemel” kunnen rijden dan was je verder gegaan als engeltje” of “Als je een vlaggetje had gehad dan had ik je misschien wel gezien” En weer liep het goed af, het is schijnbaar mijn tijd nog niet, gelukkig maar want ik ben nog lang niet klaar. Laatst las ik een uitdrukking van een nichtje van me, wat ik nooit meer zal vergeten, ze schreef het volgende naar aanleiding van het overlijden van een heel goede vriendin van haar, “Waarom gaan mensen dood als ze nog lang niet klaar zijn met leven” Maar goed mijn ritje voor vandaag was ook nog niet klaar, even naar de Zuidoost waar ik al een tijd niet meer was geweest. Bij Tiny was er meteen een bakkie cappuccino en later een broodje met wat drinken. Toen ik mijn rit weer heb vervolgd ben ik via Purmerend gegaan en dan langs het Noordhollandskanaal richting Alkmaar enz. De molen aan de overkant stond er zo mooi stil bij in een nevelige omgeving zonder wind, dus stoppen en even vastleggen. Op een bepaald moment nam ik een andere afslag dan normaal en kwam zodoende in de Heerhugowaard terecht, dan maar even bij Kees en Marian van Hattem langs gaan. De poort stond open maar er was niemand aanwezig dus meteen weerdoor en na een paar kilometer kwam ik Kees tegen, hij was naar Middenmeer geweest en dus nu weer bijna thuis, even kletsen en vervolgens de laatste kilometers naar Middenmeer afraffelen waar bij thuiskomst de teller precies 100 km aangaf.