Zwanen en sneeuw zijn wit.

Vol goede bedoelingen ging ik tegen 11 uur op pad, richting Heerhugowaard had ik mij voorgenomen. Nauwelijks de polder uit, in een heerlijk zonnetje, zag ik dat er mogelijk toch wel wat neerslag mogelijk zou zijn, er waren te veel donkere wolken. Zal ik doorgaan of een andere richting nemen, bij de eerste afslag ben ik rechtsaf gegaan de Westfriese omringdijk op.  Als ik dan doorga tot aan de Hartweg dan zie ik wel weer. Inderdaad ik zag het weer, sneeuw, wie had dit kunnen bedenken, niet veel maar wel hinderlijk en zodoende werd mijn geplande route drastisch ingekort. Via Waarland ben ik naar Oude-Niedorp gereden en ben bij neef Pé en zijn vrouw Corry langs gegaan om een bakkie. Het bleef een beetje vervelend motsneeuwen, het stelde echt niets voor maar de koers die ik had ingezet was richting Middenmeer. Net voor Nieuwe-Niedorp zag ik weer een veld met zwanen, ik ben gestopt en heb geprobeerd om ze te tellen, drie keer is scheepsrecht zegt men en na drie pogingen kwam ik elke keer iets over de honderd zwanen, als dit geen “plaag” wordt dan weet ik het niet, met de ganzen ging het ook zo en dat is inmiddels plaatselijk rampzalig. Ik had onderweg het idee dat ik het kettingwiel begon te horen dus het wordt nu tijd om het nieuwste nieuwe kettingwiel te plaatsen met tanden en twee dikke o-ringen. Na de douche en wat eten even op de knieën en vijf minuten later was het gepiept, fotootje maken en de garage in. Ik zag toen ook het nummer, niet voor het eerst maar de blog die ik gisteren las over “een geheimzinnige code” van “mooi geel is niet lelijk” was voor mij aanleiding om er meteen ook maar een foto van te maken. Het beperkte ritje van vanmorgen bracht slechts 40 km op de teller en met het vooruitzicht dat de winter weer terug komt dit weekend is het best de moeite waard geweest.