De beloning voor geduld

En weer is mijn geduld beloond, vanmorgen regende het toen ik wakker werd en hield ik er al rekening mee dat het vandaag weleens tegen zou kunnen vallen om een “knap” rondje te fietsen. Dus eerst de ochtend rituelen uitgevoerd en daarna de krant doorgebladerd, niet al te veel schokkend nieuws en de voetbalwereld draait nog steeds door, nog één wedstrijd en dan is mogelijk de landskampioen bekend, de tijd zal het leren en de beste zal wel winnen. Als ik een paar boterhammen heb weggewerkt gaat de pc even aan om de buienradar te raadplegen, het wordt straks droog en vanmiddag komt de zon, dat is ongeveer de vertaling die ik er uit kan halen dus dan eerst nog even de zinnen op een andere manier verzetten en dat komt er op neer dat er tijd is voor een “witte” was, vanmiddag als ik thuis kom de “bonte” was en zo is de programmering voor de wasmachine vastgesteld. En dan moet ik voor mijzelf nog een programmering “starten”. Nou dat is vrij kort en duidelijk, koffie drinken en zo tegen 11 uur omkleden voor een ontspanningsoefening. Inderdaad tegen 11 uur rij ik weg met in mijn hoofd een “HEM” rondje, de “vaste” lezers weten dan dat dit zoiets is als Hoorn-Enkhuizen-Medemblik over de dijk langs het IJsselmeer. Met een kleine afwijking in de route heb ik dat inderdaad vandaag gefietst. Langs de dijk bij Schellinkhout werd door een aantal mensen de kite-surf-kunst beoefend en dat ging knap hard met deze wind. In Enkhuizen was de zon ondertussen volop aanwezig en de route door de “Haringstad” is als vanouds langs de buitenkant via de haven en dan weer verder op de dijk naar Andijk enz. Bij de waterzuivering in Andijk moet ik afremmen omdat er een bestelwagen met aanhanger voor de poort stond en net op dat moment kwamen er een aantal fietsers van de andere kant die er omheen reden. Als ik stil sta vraagt één van de dames in het gezelschap “I want to make a picture from that” en ik antwoord “no problem” en dan zijn de rapen gaar want alles wat al gepasseerd was kwam terug en de auto waar ik voor was gestopt was volgens mij al aan het laden of lossen toen er nog volop vragen werden gesteld en alle mogelijke standjes werden bedacht om foto’s te maken van binnen en buitenzijde van de fiets, zo wordt de Quest nog beter in Canada bekend. Er was een begeleidster bij die van Hollandse origine was en zij gaf op haar beurt ook nog de nodige toelichting, vermakelijk is zoiets alle keren weer want men kent dit soort fietsen niet. Toen ik na de laatste 20 km te hebben weggetrapt thuis kwam stond de teller op 92 km als beloning voor geduldig wachten op het zonnige weer.

Kort ritje

Als ik de dag van gisteren er naast kon leggen dan is het vandaag  een miskleun wat de zon betreft, ik heb hem bijna niet gezien maar wel een buitje onderweg. Het was vanmorgen eerst wat tuinwerk en vervolgens een glutenvrij brood dat ik had gebakken voor Tiny even wegbrengen naar de “Zuidoost”. Het gaat allemaal als vanouds even linksom en verder weer rechtsom en zo ben je binnen de kortste keren daar waar je wilt zijn. Bij Oosthuizen lopen al jaren een aantal speciale vleeskoeien bij een boerderij en om daar een foto van te maken zo boven van de dijk af leek me wel leuk, geen zwartbont of roodbont maar echte Limousinen. Als ik op het juiste adres ben is er niemand aanwezig maar ik red me wel met één en ander en als ik ongeveer klaar ben met wat kleinigheidjes komt Tiny ook binnen. De eend die laatst bezig was een “gezin” op poten te zetten door een nest te creëren tegen de achtermuur lijkt op de goede weg, eerst elke dag een ei erbij en nu blijft ze erop zitten dus het broeden is begonnen, als alles goed gaat zouden er over 30 dagen kleine eendjes rond moeten lopen, we wachten af en als ik er ooit een glimp van kan vastleggen dan volgt dat zeker. Als ik weer richting huis ga is het al bijna kwart voor 2 en met een kleine omweg kom ik weer richting Middenmeer waar blijkt dat het vandaag 87 km is geworden.

Alles binnendoor, zelfs bij " 't Twiske"

Ik heb vandaag voor mijn gevoel een drukke dag, ik moet naar een zwager van mij die vandaag jubileum viert omdat hij 73 jaar geleden geboren is en ik wil ook nog een stukje fietsen. Ik besluit om eerst maar het laatste in te vullen door me om te kleden en de fiets startklaar te maken. Dat startklaar maken is de banden nakijken of ze hard genoeg zijn en zorgen dat er water aan boord is, de rest volgt automatisch. En zo ben ik startklaar, het is zo rond een uur of 10 denk ik toen ik vertrokken ben, richting Oostzaan lijkt me wel een goeie optie, Tiny heeft oppasdag dus net zo’n ritje met dit prachtige weer. Op de Alkmaarseweg zie ik aan de overkant op het fietspad een bekende uit Wieringerwerf rijden met zijn driewielige ligfiets, even afdrukken en dan zie je dat hij laag bij de grond is in vergelijking met een Quest, het zal wel niet kloppen maar ik voel me minstens zo veilig op de parallelweg. In Zandwerven haal ik een groepje wielrenners in, als ik dan bedenk dat ik laatst op iemands blog las over “efis”,( elektrische fiets inhaal syndroom) dan moet die persoon constant in de remmen knijpen om er niet voorbij te gaan want die dingen staan toch bijna stil in vergelijking met een Quest die “normaal” de gang erin heeft. Nee dan wielrenners, die geloven soms zelfs nog dat ze een Quest in kunnen halen. Dit groepje had dat schijnbaar al geleerd want ze bleven allemaal rustig. Later toen ik langs de Purmerenderweg reed zag ik nog weer een groot ganzengezin en zo kwam ik op tijd in Oostzaan voor de cappuccino en de lunch samen met de kleinkinderen. Toen ik weer in de fiets zat om richting huis te gaan ben ik via “Het Twiske” gegaan en deze keer wat meer binnendoor om langs het water te rijden, ook dat is “Het Twiske”een schitterende omgeving om rond te karren. Aan het einde steek ik de weg over en volg het fietspad langs de spoorbaan waar ik een tijdje stil ben gaan staan omdat er een paar amazones aan kwamen en zo de paardjes veilig langs kon zien komen waar de dames kennelijk heel dankbaar voor waren want ik werd diverse keren bedankt, kijk zo kan het ook. Ik ben nog weer afgeslagen en via Spijkerboor gereden om zo langs Alkmaar en de Heerhugowaard mijn weg naar huis te vinden. Het toertje van vandaag werd 121 km en bracht de totaalstand van deze fiets op 48.019 km, en allemaal kilometers met plezier die ik niet graag had willen missen.

Zelf belonen werkt goed.

Ik ben de dag vandaag goed begonnen vind ik zelf, ramenlappen, boven en beneden en als er dan iemand uit de straat passeert en die zegt daar knapt het van op dan is dat een stimulans om het de volgende keer eerder te doen en niet zo lang uitstellen als ik nu heb gedaan. Maar na zo’n inspannende bezigheid mag ik mezelf ook weer ontspannen en dat doe ik dan in de vorm van een stukje fietsen. Deze keer maar weer eens langs de “Noordkaap” van Noord-Holland via Slootdorp naar Den Helder. De wind heb ik overal tegen lijkt wel maar dat is geen probleem en als ik door Den Helder richting “Zeepromenade” ga komt de zon er ook nog bij dus het belooft weer een leuk ritje te worden. Het is laag water en de wind valt erg mee ik had meer iets stormachtigs verwacht, het ziet bijna verlaten op een enkele wandelaar na. Aan het einde draai ik linksom omhoog en ga de duinen in, even verder lopen de Schotse Hooglanders en ook zie ik een aantal paardjes lopen. Door de duinen fietsen met zijn bochtig circuit en wat hoog en laag is altijd apart fietsen en goed opletten. Na Groote Keeten volgt Callantoog en vervolgens Petten waar ik de buitenkant weer opzoek langs de Hondsbosschezeewering, er fietst en loopt bijna niemand op die hele 6 km kwam ik 2 fietsers tegen en dat was alles. Aangekomen bij Hargen neem ik verder het pad door de duinen en bossen en kom zo in het dorp Schoorl uit waar ik besluit om maar weer eens richting Middenmeer te gaan. Als ik op de weg rijd en bijna bij “Het Klooster” van Nieuwe- Niedorp ben zie ik iemand op de racefiets aankomen die recht tegen de wind in niet zo’n hoge snelheid heeft, het is een oudere man, mijn jongste broer. Als hij dit leest krijg ik vast commentaar, ik weet zeker als hij ook met een Quest zou rijden dat ik hem alle keren van achteren zou zien, hij is veel sterker als mij en bovendien uit ’t echte “wielerhout” gesneden. Zo dat maakt alles weer goed. Uiteraard staan we dan even te kletsen over het wel en wee in de familie en beseffen dat wij zeker niet mogen klagen. Na deze korte pauze is het nog maar even en ik ben weer thuis met op de teller 106 km, net een passende beloning voor het ramenlappen van vanmorgen.

Stukje fietsen voor ontspanning.

Maandagmorgen, in sommige situaties was maandagmorgen weleens een gegeven waarbij de kwaliteit weleens werd aangeduid met de woorden , “’t Zal wel een maandagmorgen product zijn”, vandaag kan ik me zo’n miskleun in welk soort productiewerk niet voorstellen, met dit weer is toch alles goed. Zoals gewoonlijk ben ik  “vroeg” op, ja wat is vroeg, voor iemand die de dag aan zichzelf heeft is half 7 uiterlijk 7 uur redelijk vroeg denk ik maar goed ik vermaak me prima totdat de krant uit is en het ontbijt achter de kiezen zit. Dan, in en eventueel, om huis even wat kleinigheidjes aan kant werken en dan zou het kunnen, ik bedoel een rondje fietsen en zo ging het ook vandaag. De zon scheen en de wind was niet noemenswaardig. Langs de Langereis moet ik oversteken naar de andere kant van het water, om welke reden is mij nog niet duidelijk maar aan het einde zag ik de asfaltfrees druk bezig het wegdek op te “slurpen” en in de auto spuwen. Eerst naar Obdam bij Gerda en Tom langs, de laatste was er niet had vergadering, en zo zat ik met Gerda aan de koffie. Als ik mijn weg weer vervolg ga ik richting  Oterleek en Alkmaar om na de Zuiddijk deze keer langs de andere kant van het N.H.kanaal te gaan en bij Spijkerboor richting Wormerveer te nemen. Ik kom dan in een voor mij vreemd gebied, dus voorzichtig zoeken waar ik heen “moet” ik moet gelukkig niets dus gaat het wat op gevoel af tot ik ergens een bordje “Zaanse Schans” zie staan op het laatste stuk herkende ik hier en daar wel iets maar nu wordt het duidelijk waar ik rond zwalk. De adelaar is niet onbekend en bij de Zaanse Schans is het druk maar niet hinderlijk zodat ik er vlot doorheen was. Vervolgens even in Neck langs de tennisbaan en ja hoor, ze was er al, een paar woorden wisselen en dan weer verder dan kunnen de dames ook ongehinderd aan de slag. Het gaat allemaal heerlijk met de wind gedeeltelijk van achter en al heel snel ben ik in de buurt van de polder. In Lambertschaag zie ik felle kleuren en omdat het me vreemd voorkwam dat het bloeiende tulpen waren heb ik even flink geremd en ben terug gereden, even de zijweg in en kijken wat het is. Inderdaad een hele “lap” bloeiende tulpen die onder plastic hebben gezeten waardoor ze nu eerder in bloei staan, prachtig wat is zoiets weer mooi om te zien. Wat foto’s maken en dan de laatste 10 a 12 km naar huis afleggen wat het totaal volgens de GPS op 119,9 km zet en de teller van de Quest op 119,7 km, verschil delen zeggen ze dan.

De polder gaat de lucht in.

Wat ik bijna mee heb gemaakt op een ritje van nog geen 20 km, op mijn zij gaan. De voorspellingen zijn prachtig, geen wolken en veel zon en daarbij hoor ik een paar omroepsters verkondigen, met heel veel bravoure “Het wordt weer een warme dag”, dan heb je toch weinig kijk op de werkelijkheid denk ik. De waarschuwing is wel dat er flinke windstoten kunnen voorkomen en bij controle van de “weerprofeet” die aan de wand hangt knippert er een waarschuwingsdriehoekje dus voorzichtigheid is geboden. Het is tegen half 11 als ik het ga proberen, de route uitgezocht langs de Alkmaarseweg, recht tegen wind in en misschien even naar Kees van Hattem in “de Waard”. Op een bepaald moment toen ik nog in het dorp reed dacht ik dat er ergens brand was, er hing een nevelachtige sluier tussen de huizen maar toen ik op de Alkmaarseweg kwam was het duidelijk. De polder ging gedeeltelijk de lucht in, wat een stofwolken van fijn zand die door de lucht gingen vanaf een perceel wat op de hoek van de Kolhornerweg en de Alkmaarseweg ligt. Een paar foto’s maken en weer verder, maar niet erg ver. Aan het einde van deze weg waar de bomenrij geen bescherming meer geeft kreeg ik de volle laag en slingerde de fiets veel te veel naar mijn zin dus omkeren en op huis aan, ik doe het voor mijn plezier en neem verder geen risico. En toen kwam het bij het oprijden van mijn pad vanaf de straat gaat het uiteraard iets omhoog, voorzichtig reed ik het pad op en net op dat moment kreeg de wind vat op de Quest en kon ik door de geringe snelheid gelukkig een hand aan de grond krijgen waardoor ik niet om ging. Mijn zoon die net achter mij aan kwam met de auto zag het gebeuren, “Stevige actie was dat van je” was zijn commentaar. Het is allemaal hierbij gebleven en ik hoop volgende keer weer een “knap” ritje te kunnen maken zonder deze extra windstoten.

Klussen en aardwarmte

Vandaag was ik al redelijk vroeg op pad, bij de familie in Oostzaan moeten een paar kleinigheidjes opgelost worden en vandaag is het “oppasdag” voor oma Tiny dus alles is mooi te combineren. Om kwart over 9 ben ik al in de “Zuidoost” en na de koffie ga ik door naar Oostzaan. Een stukje terrasvlonder losschroeven en vervangen door nieuw, simpel maar het moet wel even gebeuren, de oude schroeven laten zich voor 98 % gemakkelijk losdraaien en dat geeft wel moed voor het plaatsen van de nieuwe planken, de ondergrond is nog prima en zo kan ik vlot één en ander afwerken. Als blijkt dat ik nog wat hout te kort kom besluit ik dat zaterdag wel even af te werken, dan heeft Patricia wel de aanvulling opgehaald. Ik heb me weer omgekleed en de Quest staat al te “springen” om weer los te gaan, alles met een behoorlijke wind schuin achter. Omdat het alle keren zo’n mooi stukje is ga ik weer via “Het Twiske” en maak onderweg een paar foto’s, o.a. van de molen en de vreemd gevormde brug en nog zomaar een plaatje van onderweg. De snelheid zit er geweldig in het gaat gesmeerd en binnen de kortste keren zit ik alweer bijna thuis. Als ik langs Agriport ga zie ik een “boortoren”naast een kassencomplex aan de Oudelanderweg, die tegenwoordig Nieuwlanderweg heet. Bij navraag werd mij verteld dat er wordt geboord tot 2,5 km diepte om warmwater te verkrijgen voor kasverwarming. Ik heb even een stukje opgezocht waar er over werd geschreven en het hier onder bijgeplakt. Na 111 km was ik weer binnen en een hele ervaring rijker, je bent nooit te oud om te leren.

(Aard-)warmte

Sinds 2011 is ECW actief met de productie en het transport van Warmte. ECW heeft totaal bijna 9MWe WKK’sIllustratie_Californie2 en verkoopt de warmte aan de glastuinbouwbedrijven. Door een aantal WKK’s in eigen beheer te hebben kan ECW nog beter sturen op de balans binnen het EWEB elektra en gas. Het is de ambitie van ECW deze activiteiten in combinatie met aardwarmte de komende jaren te gaan uitbouwen. Aardwarmte is warmte uit het binnenste van de aarde wat op circa 2200meteruit een zandlaag  gewonnen kan worden . De warmte komt vrij met circa 75 graden en kan het hele jaar rond benut worden. Aardwarmte is daarmee een ideale basislast voorziening en vult de warmtevoorziening voor het gebied aan.  Om deze redenen is het nodig aardwarmte te benutten op een groot oppervlakte kassen. ECW heeft daarom de rol op zich genomen een project te ontwikkelen en via een warmtenet de warmte te transporteren. Via dit aan te leggen warmtenet kan dan tevens de WKK-warmte getransporteerd worden. Zo beoogt ECW een robuuste en duurzame energievoorziening tot stand brengen. Aardwarmte zorgt er voor dat de afhankelijkheid van fossiele energie voor ECW en haar afnemers afneemt. Het eindproduct van de afnemers van ECW - glasgroenten- kan met het gebruik van aardwarmte verder verduurzamen.

Even een "bakkie" doen met een extra'tje

Weer een dag met plezier een rondje afgelegd, gewoon even “op” naar de “Zuidoost” en weer “neer” met een omweg. Ja als het lekker gaat weet ik soms niet van ophouden en vandaag was weer zo’n dag. Zo rond half 10 gaf Tiny door dat zus Lucy vandaag zou komen en dat Kees haar zou brengen, oké dan kom ik ook even om een bakkie dus omkleden en op naar de koffie. Het zal zo rond kwart voor 11 – 11 uur zijn geweest toen ik aankwam en nog juist de auto van Kees het pad af zag rijden, die heb ik dus niet gesproken maar verder was het er gezellig en de koffie was heerlijk. Zo rond half 12 ben ik weer opgestapt om mijn fiets thuis te brengen en dan slaat de twijfel weer heel even toe, ga ik linea recta naar Middenmeer of zit er een extraatje in. Gelukkig er zat iets extra’s in, dus linksom en via Purmerend naar Ilpendam en daar afslaan naar Overleek, het zoeft erover de wind lijkt wel flink aangewakkerd en komt heel gunstig van achteren. Binnen de kortste keren ben ik bij de afslag voor fietsers naar Broek in Waterland, even gericht tussen de smalle doorgang sturen en op naar dit kleine dorpje waar ik nog wel even een foto heb gemaakt van de kerk, een statig monument. Als ik de gang er weer flink in heb ben ik snel in Monnickendam en neem daar de afslag naar Katwoude, weer heerlijk langs de dijk van het IJsselmeer richting Volendam. Op “de Dijk” in het palingdorp is het druk en dan moet ik even heel kalm aan, geen probleem want bij de visboer was ik toch al van plan om te stoppen en een bak kibbeling te nemen, heerlijk daar knapt een mens weer van op. Een tijdje staan kletsen met een meneer uit Schotland en zijn zoon die vol interesse de Quest bekeek en vragen stelde. Ook de nodige “statie portretten” zijn weer gemaakt en zullen t.z.t. in de meeste Aziatische huiskamers weer de nodige verhalen opleveren, maar goed de kibbeling smaakte prima en ik kon de weg weer vervolgen met de hand aan de rem want af en toe bestond de weg volledig uit kruisende wandelaars vooral als er net weer een buslading was “gelost”. Via Edam en verder langs de dijk naar Etersheim, Schardam en Scharwoude kwam ik weer op de min of meer vaste route via Berkhout en Bobeldijk naar Middenmeer waar de teller 116 km aangaf en ik niet alles droog heb af kunnen leggen omdat er een heel licht buitje langs kwam.

Nijlganzen, krokussen en de zon wat wil je nog meer ?

Het is weer een “feestdag” vandaag, het is voorjaar met alles wat daar aan vast hangt. Iets beter weer, iets slechter weer, maar ook alles op één dag zoals regen en zware bewolking maar dan komt het toch nog helemaal goed, wat heb ik vandaag genoten, een prachtige dag met zulk weer. Eerst in huis wat “rommelen” en in alle rust bedenken dat ik volgens de buienradar zo rond de middag wel vertrouwd op pad kan en zo is het ook gegaan. Ik denk dat het zo rond half 12 kwart voor 12 was dat ik in het andere pak stond, nog even iets achter de kiezen stoppen en dan de fiets uit z’n “schuilplaats” gereden en van start. Ik weet vaak niet waar ik heen zal gaan maar voor vandaag had ik al een rondje in gedachten. Tiny gaat vanmiddag tennissen in Neck wat ze daar al jaren doet op maandagmiddag dus leek het me wel leuk om heel even langs te rijden, dan heb ik in ieder geval een doel. De GPS hangt op zijn vertrouwde plekje in de fiets en laat me later zien waar ik allemaal gereden heb, eerst maar richting Oude Niedorp, Broek op Langedijk en dan langs Heerhugowaard. Als ik langs de ringvaart van de Heerhugowaard rijd zie ik net voor de bocht richting Huygendijk een stel Nijlganzen met hun kroost dat betekent stoppen en een paar foto’s maken, prachtig zulke beestjes als ze nog klein zijn hoewel de volwassen dieren ook niet onooglijk zijn. Even later passeer ik een aantal krokus- velden in de gangbare kleuren allemaal tekenen dat het echte voorjaar er is, ook de temperatuur is prima en af en toe moest ik een windmolen of een vlag “zoeken” om vast te stellen of ik nou voor of tegen de wind in ging, ’t liep allemaal geruisloos en lekker. Langs de Westdijk de brug over en vervolgens 1^e afslag rechts naar Spijkerboor en zo door naar Neck waar Tiny aan het “dubbelen” was met een aantal gelijk gestemden. Heel even kijken en de dames niet uit hun concentratie halen om vervolgens weer verder te gaan. De zon was er ondertussen bij gekomen en het werd zowaar een soort “feest rit” richting Middenmeer, de wind geregeld van achter of schuin van achter en de zon erbij, wat kan een mens nog meer wensen. Langs de dijk is het altijd heerlijk fietsen dus de afslag nemen naar de dijk van het IJsselmeer en dan koers zetten naar de thuishaven die na 104 km weer was bereikt. Ik zeg nogmaals, “Wat is het leven toch mooi”

Als de Quest net groot genoeg is.

Laatst hoorde ik iemand zeggen: “Ik zou graag met een Quest rijden maar het moet een Strada of Mango worden, mijn schuurtje is te klein”. Ik voelde met hem mee de Quest is en “blijft” de ideaalste velomobiel, tenminste zo ervaar ik het. En dan de mogelijkheid van stalling, ik zou op mijn erf gemakkelijk een kleine aparte stalling kunnen creëren maar ik had geluk dat ze de Quest niet nog een ietsje breder  en ook langer hebben gemaakt, hij past nu precies. Zo zie je maar weer op een dorp wonen heeft vele voordelen ten opzichte van de stad, stil maar, het is niet allemaal voordeel, maar in zulke gevallen wel prettig dat realiseer ik mij ook wel. Ik kan de gele Quest met links en rechts een paar centimeter ruimte net binnenrijden en als hij binnen staat is er voor en achter ook hooguit 10 cm over. een prettig gevoel dat alles netjes in de garage past .Het enige nadeel is dat als ik met de auto weg ga dan moet eerst de Quest even naar buiten maar dat is te doen.