Een rit met een opdracht op de terugweg

Het was vanmorgen zo ongeveer een gevecht met de elementen, ik zal het proberen uit te leggen, Het was alweer een hele poos geleden dat ik de dijk over was geweest en voor vandaag had ik dat zo maar in mijn hoofd. Op naar Oudemirdum maar ik had gisteravond niet zo precies op alle weervoorspellingen gekeken het zal droog zijn en de hele dag zon dus wat let me. Toen ik van start ging was het -0,8 ⁰C. dus fris om zo maar te stellen en daarbij was er wind, hoeveel weet ik niet maar op de Afsluitdijk leek het wel een storm die net langs de dijk nog wat extra’s kreeg met wervelingen, ik weet het niet het was “bar”, toen ik aan het eind een stukje aan de andere kant reed ook tegen de wind in leek het veel gemakkelijker te gaan. Ook langs de Friese kust had ik de wind vol op de zijkant, echt het was heen een pittige rit, eerlijk is eerlijk het was 80 km inspannen en dat is niet waar ik de voorkeur aan geef. Terug was het juist omgekeerd alles “vloog” er over. Maar goed toen ik bij Bianca kwam was er koffie en alles wat een mens weer op krachten brengt, omkleden en kletsen over van alles en nog wat. Thimo kwam als eerste uit school gevolgd door Fleur. En nu wil het geval dat ze allebei een spreekbeurt moeten houden, Thimo wil van alles en nog wat over drugs en de nadelige invloeden ervan uit de doeken doen en Fleur heeft “De Afsluitdijk” als onderwerp. En als opa terug gaat kan hij gelijk wat foto’s maken die ik dan kan gebruiken bij mijn spreekbeurt, ja zo werkt dat tegenwoordig en gelukkig maak ik dit mee, zoiets is toch prachtig als je, je enige kleindochter kan helpen op zo’n simpele manier. Toen ik weer huiswaarts ging heb ik ook nog een paar foto’s gemaakt in Oudemirdum, nog geen blad aan de bomen net zo kaal als het Akwadukt van de Galamadammen. Later toen ik eenmaal op de Afsluitdijk reed ben ik verschillende keren gestopt om aan Fleur’s opdracht te voldoen, foto hier en foto daar mogelijk heeft ze er iets aan en een enkeling gebruik ik meteen maar op  mijn blog. Het retourtje naar Oudemirdum heeft nog steeds dezelfde afstand n.l. 160 km daar is niets aan veranderd. Op het laatste stuk van de dijk werd ik door een wielrenner tot stoppen gemaand en zie onder een “vorstverpakking” met donkere bril kwam het gezicht van Jan Bouma te voorschijn, meestal loopt hij maar als wielrenner was het voor mij nieuw.