Zieken bezoek en toch ook weer niet

Het is vandaag een zeer gevarieerde rit geworden, als eerste had ik me voorgenomen om naar De Woude te fietsen als het weer het toe zou laten, ik had gelezen dat Wim’s conditie werd aangetast door allerlei kleine euvels dus even kijken hoe het er mee is. Toen ik beneden kwam regende het behoorlijk en het leek een sofdag te worden, maar tegen 9 uur was het droog en bij controle op de buienradar gaf het me zoveel vertrouwen dat een ritje naar Wim er wel in zou zitten. Iets na half 11 ben ik van huis gegaan om via de Alkmaarseweg de polder uit te gaan, dan volgt ongeveer standaard Oude-Niedorp langs Heerhugowaard en Alkmaar via de Westdijk naar De Woude. Het pontje vaart met zeer grote regelmaat en binnen een paar minuten sta ik op het eiland. Wim is thuis en hij vertelde mij dat hij gisteren ver in de namiddag weer een klein stukje had gefietst, dus hij komt er weer aan. Wat andere “koek” is, Wim was alleen, hij had Marian gisteren naar het ziekenhuis gebracht om twee dagen lang een  onderzoek te ondergaan i.v.m. haar gezondheid, zoiets geeft altijd wat meer spanning omdat we gezondheid vrij normaal vinden en als er iets hapert willen we dat zo goed en snel mogelijk weer oplossen. Vanmiddag zou hij haar weer ophalen en dan is het afwachten wat de uitslag t.z.t. zal zijn, sterkte voor beiden, meer kunnen wij als leken hier niet aan doen. Na de koffie en nog wat kletsen over de Velo Tilt die gestaag meer vorm krijgt, ben ik weer opgestapt om via een andere route weer huiswaarts te gaan. Het pontje vaart net weg als ik de hoek om kom maar nog geen 5 minuten later ben ik ook aan de overkant. Ik neem de afslag richting Graft/ De Rijp en ga verder via Schermerhorn langs de dijk naar Avenhorn en zo verder richting Hoorn. Op de afslag voor auto’s vanaf de A7 naar Alkmaar staat een trekker met allerhande maaiattributen in de berm en slipt als een bezetene om weer boven te komen wat na een minuut of 5 eindelijk lukt, ik had het fototoestel klaar om eventueel zijn buiteling vast te leggen maar het ging gelukkig voor hem goed. Weer iets later langs de Slagterlaan kwam de zon er af en toe bij en bloeide een kastanjeboom prachtig, iets verder zag ik ook de eerste jonge zwanen alweer in de sloot. Omdat het ondertussen al rond een uur of half 1 a 1 uur was begon mijn maag te “knorren” en gelukkig heb ik altijd z.g. noodrantsoen aan boord in de vorm van heerlijke repen met noten, rozijnen enz., na een paar van deze dingen naar binnen te hebben gewerkt was alles weer om minstens 100 km meer te kunnen maken. Bij de grasdrogerij van Wil Hartog zag ik een grote foto van "De Witte Reus" die volgens een kranten bericht van vanmorgen 65 jaar is geworden en stopt met de leiding over zijn bedrijf wat over gedragen is aan iemand anders. Het ritje bleef bij de 92 km die de teller aangaf en geen meter meer. Misschien is het volgende ritje weer wat langer, maar het doet er niet toe, het was weer heerlijk en ontspannend.