Spoedig zal een "operatie"volgen

Een nieuwe dag, eigenlijk een nieuwjaar maar in elk geval schijnt de zon en dat is mooi. Gisteren was het een drukte van belang, in drie etappes zo’n 45 a 50 man/vrouw op visite gehad, ’s morgens een aantal familieleden toen nog binnenshuis, ‘s middags de tweede groep maar toen scheen de zon volop en zaten we met een heel “koor” buiten in de tuin en ’s avonds het slotakkoord met nog maar een klein groepje en het was alle keren gezellig. Vandaag mocht ik dus weer in de “ontspanningsmachine” eerst de banden even bijpompen waar nodig en dan zie ik wel hoe de route zal gaan lopen. Als ik de fiets op zijn kant heb liggen zie ik aan de andere kant van het kettingwielboutje ook wat kleine scheurtjes, misschien valt het mee maar uit voorzorg heb ik het stukje gebogen ijzer wat eerst rechts was gemonteerd nu meteen maar links eronder geschroefd, je weet maar nooit. Wel stond toen voor mij vast dat ik er iets aan moest laten doen door mensen die goed met kunststof reparaties over weg kunnen en voor mij is dat Jan Reus, de wonderdokter van de racekappenfabricage, dus op naar Enkhuizen. Maar waar zit Jan ergens, eerst Jan Geel gebeld, geen gehoor, toen Wim Schermer , geen gehoor, wat nu. Ik besluit om naar Enkhuizen te rijden en dan ga ik daar wel zoeken op het industrieterrein. Eerst Jan Geel nog een keer maar nog steeds geen reactie, toen Wim weer  en ook nu geen geluid aan de andere kant. Na een kilometer of 14 heb ik nogmaals Wim geprobeerd en jawel hoor hij neemt op, na wat heen en weer kletsen heb ik het adres en zet verder koers naar Enkhuizen. Als ik bij Jan aankom leg ik uit hoe en wat er aan de hand is, zijn deskundig oog geeft aan wat er gedaan kan worden en dat een eventueel deelbaar setje wel extra veilig is “En ik weet iemand die die dingen verkoopt” zei Jan, inderdaad dan moet je bij Wim zijn. Ik heb met Jan afgesproken hoe we dit gaan oplossen maar wel met de wetenschap dat het toch wel wenselijk zou zijn als het 2x24 uur zou kunnen ”opharden”. Als het zover is zal ik Jan bellen, mogelijk voor een weekend dan kan ik toch weer vrij snel verder “Questen”. Na mijn vertrek uit Enkhuizen ben ik via de IJsselmeerdijk, waar het Oma Mia bankje goed wordt gebruikt, naar Hoorn gereden en kwam zo in de binnenstad waar het op het plein bij J.Pz Coen nogal druk was, kaasmarkt , en dat in Hoorn. Alles was vorig weekend aangekleed met breiwerk, zelf de “Ouwe Coen” zit nog steeds in het breisel, wel kleurig moet ik eerlijk toegeven. Er was voldoende belangstelling en niet alle keren lag er kaas op de berrie een jongetje werd ook als “kaaskoppie” rondgedragen. Van Hoorn nog met een klein ommetje weer naar huis waar er 91 km kon worden bijgeschreven en waar de combines volop draaien.

Een laatste ritje als ........

Vandaag moet alles even op een rijtje worden gezet, morgen is de onverbiddelijke tijdmachine weer duidelijk aanwezig en kom ik weer een jaar dichter bij de honderd, nog een tijdje geduld hebben maar als het zo blijft doorgaan is het een “Questie van tijd”. Als het dan zo ver is moet je wel van alles en nog wat in huis hebben dus op tijd wat inslaan en zo kwam ik ook bij Dam in Hoogwoud die een groot assortiment heeft in alles wat van de kip afkomstig is. Om dan meteen weer terug te gaan is ook zonde dus ga ik nog even door en besluit om even in Obdam bij Tom en Gerda langs te gaan. Ik neem de eerste weg rechts en kom dan langs de familie Bosman waar Rina mij zag, of hoorde, aankomen want ze stond gelijk op de hoek van de tuin te zwaaien. Dan kan je niet zomaar doorrijden, stoppen en heel even bijkletsen over van alles en nog wat. Rina had net een stuk mergel te drogen gezet waar ze een klein Mariabeeldje in had geplaatst waardoor het samen een nostalgisch geheel werd. Al pratende zaten we binnen aan een glas fris en hebben in het kort wat nieuwtjes uitgewisseld, Gerard was niet aanwezig hij was naar de sportschool om weer voorzichtig zijn conditie op te bouwen na diverse ingrepen om zijn hart weer in het goeie ritme te krijgen, het gaat gelukkig weer redelijk goed met hem. Ik ben weer verder gegaan richting Obdam waar ik tot de conclusie kwam dat sinds Tom en Gerda allebei “uitgewerkt” zijn ze geregeld op pad zijn, dus ik kon meteen weer door en ben via de Langereis weer richting huis gegaan. Als eerste heb ik maar een foto gemaakt van Rina en vervolgens langs de Berkmeerdijk en Obdammerdijk, alles heerlijk in de vrije natuur en met de zon er bij, wat is het leven toch mooi. Langs de Alkmaarseweg was goed te zien dat de onderste bomen en struiken met de klepelmaaier waren ingekort, boven zijn ze nog wat breder maar onder is het één strakke lijn. Als ik weer binnen ben staat de teller op slechts 40 km en is dit mijn laatste ritje als … jarige, ik ben van ’40 dus nu rekenen.

Een samenspel van lijnen

Wat een dag, zon, zon en nog eens zon, heerlijk, zo mogen alle dagen wel zijn tot Nieuwjaar. Wat ga ik als eerste doen vanmorgen, na verschillende adviezen over mijn herstelwerk aan de Quest heb ik serieus gezocht naar een groter stukje plaatwerk wat niet te dik was en wel te buigen maar niet te slap om het totale steunoppervlak wat groter te maken. Het is redelijk geslaagd, de totale steunhoek is nu 6,5 cm lang en zo’n 2 cm breed plus een cm naar het schroefgat, het schroefgat zit net op de rand maar doet zijn werk op de juiste manier, het houd alles op zijn plaats en alles met elkaar is het een veilige oplossing die geen extra aanpassing behoeft, althans zoals ik het heb bekeken met behulp van mijn deskundige adviseurs. Toen alles geregeld was en het gereedschap was opgeruimd was ik dik aan ontspanning  toe, omkleden, koffie en inladen. Nu maar weer eens een keer richting Den Helder. Als ik langs het Marsdiep rijd en een foto maak zie ik thuis dat het een samenloop van lijnen is, de dijk, de zeepromenade en de zee alles komt op één punt samen in verschillende kleuren. Als ik aan het einde linksaf omhoog ga is dat voorlopig het laatste beeld van de zee maar even verder is er alweer nieuw materiaal om even vast te leggen, Schotse Hooglanders en paardjes en zelfs in het water lopen er een paar. Na Callantsoog en Grote Keeten ga ik op Petten af en neem de Hondsbossche zeewering. Een plaatje van het strand en meteen stoppen bij een visboer die voor mij een heerlijke bak kibbeling klaar maakt. En dan verder over het “kunstwerk” op een bepaald moment zag ik dat de snelheid boven 40 km zat en ben toen toch maar wat rustiger aan gaan doen. Bij Hargen maakte een meneer nog een opmerking die ter plaatse wel paste, “Ik dacht dat er een onderzeeër  omhoog kwam” zo zie je maar het arsenaal bijnamen voor de Quest is onuitputtelijk, was het vorige week nog een invalidefiets, meestal banaan, soms kano en nu weer een onderzeeër. Aan het eind van de Schoorlsezeeweg bij het strand was het een drukte van belang, het was alles fietsen, ze stonden en lagen zeker over een lengte van een kilometer langs het fietspad. Wat ook opvallend was deze keer, de bloeiende heide, prachtig zo helder paars. Na Schoorl ben ik weer afgezwaaid richting Middenmeer waar ik na 107 km binnen reed, een heerlijke tocht door de Noordkop.

Geslaagde operatie

Deel 1

Daar gaan we weer dacht ik vanmorgen, inderdaad ik ging wel maar niet ver deze keer. Vanmorgen, na wat huishoudelijk gebeuren, de ketting ietsje in de olie gezet en daarna van start maar na 100 meter hoorde ik een geluid wat ik niet thuis kon brengen, uitstappen en zoeken maar niks vinden dus weer verder, op de Alkmaarseweg leek het wel steeds erger te worden  dus na een aantal kilometers weer uit de fiets en weer op onderzoek uit. En toen vond ik het euvel, nog nooit eerder gehoord dat zoiets mogelijk was, het had te maken met het kettingwieltje dat al meerdere keren is genoemd en dan alle keren om de z.g. o-ring of ringen aan te passen of te vervangen. Deze keer zag ik dat de kunststof body van de tunnel onder de Quest het op dat punt had begeven waardoor het kettingwiel schuin kwam te staan en daardoor  dat vreemde geluid veroorzaakte. Omkeren en voorzichtig op huis aan en onderweg bedenken hoe ik dit op zou kunnen lossen. De rit naar huis van pakweg 7 km was voldoende om mijn hersens, voor zover aanwezig, op het goede spoor te zetten. Dus alles er uit en de zaak los maken en vervolgens een stuk van een koperen slotplaat afzagen en in de juiste hoek buigen in de bankschroef, af en toe passen en weer een paar tikjes toe en zo kreeg ik een keurig passend onderdeel wat me voorlopig of misschien wel voor goed uit de brand heeft geholpen. Het was ondertussen 12 uur dus meteen maar even iets eten en dan proberen of het allemaal werkt zoals ik hoop dat het zal werken.

Deel 2

Na de lunch dus op pad en eerst even bij Jan Geel langs om mijn knutselwerk te laten keuren. Het kon Jan zijn goedkeuring wel krijgen begreep ik waarna ik een klein rondje heb gemaakt over Onderdijk, Wervershoof en Zwaagdijk. Op Onderdijk lagen de pompoenen weer volop in de kijker langs de weg, ze zijn er weer. Later op Zwaagdijk zag ik bij John Groot een groot perceel bloeiende knolbegonia’s. Ik ben later via het fietspad “Over de Leek” naar Nibbixwoud gereden en langs de A.C.de Graafweg nog even naar Obdam om bij Tom en Gerda mijn neus te laten zien. De teller gaat nog steeds door en als ik thuis kom via Oude-Niedorp langs  “Klaver Geit” staat hij op 81 km die na reparatie vlekkeloos zijn verlopen. Als laatste zag ik dat ze langs de Alkmaarseweg de bomen snoeien met de klepelmaaier, zeer effectief en snel.

Extra zichtbaar, verlichting met "zonnecel"

Even heel kort, vanmiddag toen ik bij Jan Geel was maakte die er mij op attent dat er bij Action een heel simpel fietsachterlicht verkrijgbaar was voor slechts  € 2,80. knipperend of constante verlichting. Met een stukje klittenband te bevestigen op het hoogste punt van de Quest en het wordt opgeladen door een zonnecel, heel simpel maar wel een extra veiligheid als men in de avondschemering of in het donker zal rijden. Ik heb meteen een kleine omweg genomen en deze “investering” gedaan, veiligheid voor alles en hoe lang het zal werken zal de tijd leren.

Een dame met interesse en Jan met de nieuwste techniek

Met dit weer is alles mogelijk, je kan lui gaan zitten of in de tuin klussen wat ze ook “tuinen” noemen  en eventueel ontspannen en dat laatste verdiende mijn voorkeur na een paar uur in de tuin te hebben gerommeld. Eerst nog even een brood bakken dan eten en omkleden. Gisteren heb ik een wat langer ritje gemaakt dus vandaag moet ik me “gedragen” niet te buitensporig. Dan moet ik eerst een richting bedenken en dat is zonder bij na te denken gelukt, laat ik eerst maar naar Medemblik gaan en later voorbij Medemblik afslaan naar Oostwoud en bij Jan Geel kijken of die thuis is. Als ik ben afgeslagen en me in het “landelijk” gebied heb begeven, goh, wat klink dat lyrisch, “Ik heb me begeven” inderdaad en dan zie je soms weer dingen die je aan je kindertijd herinneren, gewoon een klein schuitje, “de knoe” zoals wij hem noemden, drie melkbussen erin en zo ging met vroeger het land in om de koeien te melken echt prachtig met alle gedachten daar achter. Als ik met mijn fototoestel in de aanslag sta komt er een mevrouw aan fietsen die meteen afstapt en haar bewondering uitspreekt over de Quest, “Wat een schitterend lief ding” en zo stond ik binnen de kortste keren alles plussen van zo’n fiets uit de doeken te doen, de mevrouw zou er haast zelf nog aan beginnen kreeg ik de indruk. Ik heb met ritje weer vervolgd en kwam al snel in Oostwoud waar Jan zoals altijd druk ik met klussen. Een prachtig verhaal, Jan was onlangs naar een “Beurs” waar allerhande te zien was op gebied van ligfietsen, de meeste constructies konden Jan en Wim wel bevatten ook al waren ze niet direct zichtbaar maar één van de bouwers/ontwerpers had samen met zijn broer een constructie die ze niet thuis konden brengen. Maar technisch als Jan is vond hij pas rust toen hij met behulp van technisch-lego van zijn zoons de constructie had nagebouwd en zo tot de ontdekking kwam hoe één en ander in de praktijk zou functioneren, inderdaad frappant. Ik ben weer opgestapt want als ik was blijven “hangen” dan zou Jan nu nog enthousiast  staan te vertellen over allerlei technische aspecten in en om de ligfiets. Mijn rondje ging verder met wat omwegen naar de Obdammerdijk waar Tom en Gerda normaal “huizen” maar door het mooie weer zijn ze wat uithuizig dat betekent geen bakkie onderweg, dus op naar Middenmeer waar de 70 km’s net rond worden gereden.

Koffierondje van ruim 200 km

“De morgenstond heeft goud in de mond” een gezegde uit de oude doos zou je kunnen zeggen maar het is nog steeds 100% waarheid. Als je op tijd begint is het je eerste verdienste en is de dag nog lang genoeg om nog meer leuke dingen te doen. Zo was het met mij vandaag ook zo’n beetje in die vorm te verklaren, ik was op tijd en om 2 uur vanmiddag stond ik alweer onder de douche na een heerlijk rondje. Gisteravond had ik me voor genomen om vandaag even naar Bianca te gaan, even kijken hoe het met haar gaat en als ik op tijd ben ga ik meteen maar rondje over de 2 dijken, d.w.z. Enkhuizen – Lelystad en dan via de Ketelbrug naar Nagel, Emmeloord en Bant om via Lemmer Friesland in te rijden en dan na zo’n kilometer of 15 in Oudemirdum een bakkie te doen. Zo gezegd zo gedaan, ik was op tijd en zodoende was ik al vroeg op mijn koffieadres, deze keer niet bij Bianca maar bij Theo en Gé, haar schoonouders die bijna op het zelfde adres wonen, 50 meter verder. De koffie met koek smaakte daar net zo goed als bij mijn dochter waar Thimo de laatste week van zijn vakantie doorbracht met een vriendje uit Balk. Toen ik het erf opreed hoorde ik ze achteraan en reed erheen, Thimo vertelde trots aan Elbert zijn vriend, “Mijn opa komt heel uit Noordholland fietsen over de Afsluitdijk” toen wist hij nog niet dat ik via de andere dijk was gekomen en al 125 km achter de wielen had, Elbert hoorde dit aan en zei toen, : “Dat doe je toch niet dan wordt je hartstikke moe” ik dacht dat hij net als zoveel van zijn leeftijdgenoten anti sport was maar later hoorde ik van Bianca dat hij minstens 4 keer in de week in training is voor de voetbal dus dat onsportieve van Elbert valt wel mee. We hebben later bij Bianca thuis ook nog iets gedronken waarna ik weer richting huis ben gegaan. De foto’s van vandaag zijn gemiddeld genomen allemaal nogal somber doordat er bijna geen zon was te zien, de foto’s zijn o.a. van de dijk Enkhuizen –Lelystad, het “mastbos van de haven bij Lelystad, de windmolens langs de dijk naar de Ketelbrug, een foto vanaf de brug over het Ketelmeer, een Italiaan en de laatste bij de haven aan de Wadden kant bij Breezanddijk, het is een podium in het water met een heel aantal “wachthuisjes” er omheen wat daar gaat gebeuren is nog raadselachtig maar t.z.t. horen of zien we dat nog wel. En dan, gelukkig ze stond er weer de fruitkiosk op het hoekje waar een bak kersen als geroepen kwam, heerlijk eten en drinken tegelijk. En zo kwam ik weer thuis na 204 km en de laatste 15 zelfs af en toe in de zon, ja hij is er nog steeds hoewel ik er onderweg weinig van heb gezien.

Regen bij het begin van de dag

Als je niet te optimistisch bent zou je jezelf ingraven op een dag als vandaag, tenminste zoals hij begon, regen, onweer en daarna nog veel meer regen. Ik heb vanmorgen na een eerste stortbui de regenmeter geleegd omdat hij overliep en daarna, toen het wat minder regende hem weer gecontroleerd en toen zat er weer ongeveer 10 mm in. Ik heb hem net geleegd (14 mm) in totaal is er de afgelopen 24 uur minstens 40 mm gevallen, het is nat zat. Tegen half 12 werd het droog dus geduld wordt meteen beloond want even later kwam de zon er geregeld bij en was het weer heerlijk fietsweer. Eerst maar eens in Heerhugowaard kijken, mogelijk leeft Kees nog, ik heb al zo’n tijd niets meer van hem gehoord. Aangekomen bij huize van Hattem was de poort open wat dus hoop geeft voor meer. De deur is vast en de schuur staat open en er staat geen gele Quest dus Kees is op pad. Meteen zijn mobiel gebeld maar of ik heb niet het juiste nummer of er is iets anders loos maar ik krijg geen Kees te pakken. Dan maar verder met mijn eigen rondje een tijdje later bedacht ik dat ik mogelijk ook het nummer an Marian van Hattem heb dus dat geprobeerd en inderdaad hier lukt het wel en hoor ik dat Kees ondertussen ook weer thuis is. De volgende keer maar eerder bellen en hopen dat ik dan meer geluk heb. De wegen zijn overal schoon gespoeld behalve in de Wieringermeer waar de tractoren vanuit het land gebruik maken van het fietspad langs de Alkmaarseweg  om de banden schoon te draaien, tot ergernis van fietsers en met name Questrijders zoals ik. Als ik mijn rondje vervolg zie ik de lucht geregeld veranderen helemaal blauw af en toe een wolkje en soms is alles weer wat somberder en is er geen zon te bekennen, maar heerlijk fietsweer. Het ritje is niet lang geworden en na een klein ommetje ben ik weer thuis na 77 km die het totaal op de teller op 52.690 km heeft gebracht.