“De morgenstond heeft goud in de mond” een gezegde uit de
oude doos zou je kunnen zeggen maar het is nog steeds 100% waarheid. Als je op
tijd begint is het je eerste verdienste en is de dag nog lang genoeg om nog
meer leuke dingen te doen. Zo was het met mij vandaag ook zo’n beetje in die
vorm te verklaren, ik was op tijd en om 2 uur vanmiddag stond ik alweer onder
de douche na een heerlijk rondje. Gisteravond had ik me voor genomen om vandaag
even naar Bianca te gaan, even kijken hoe het met haar gaat en als ik op tijd
ben ga ik meteen maar rondje over de 2 dijken, d.w.z. Enkhuizen – Lelystad en
dan via de Ketelbrug naar Nagel, Emmeloord en Bant om via Lemmer Friesland in
te rijden en dan na zo’n kilometer of 15 in Oudemirdum een bakkie te doen. Zo gezegd
zo gedaan, ik was op tijd en zodoende was ik al vroeg op mijn koffieadres, deze
keer niet bij Bianca maar bij Theo en Gé, haar schoonouders die bijna op het
zelfde adres wonen, 50 meter verder. De koffie met koek smaakte daar net zo
goed als bij mijn dochter waar Thimo de laatste week van zijn vakantie
doorbracht met een vriendje uit Balk. Toen ik het erf opreed hoorde ik ze
achteraan en reed erheen, Thimo vertelde trots aan Elbert zijn vriend, “Mijn
opa komt heel uit Noordholland fietsen over de Afsluitdijk” toen wist hij nog
niet dat ik via de andere dijk was gekomen en al 125 km achter de wielen had,
Elbert hoorde dit aan en zei toen, : “Dat doe je toch niet dan wordt je
hartstikke moe” ik dacht dat hij net als zoveel van zijn leeftijdgenoten anti
sport was maar later hoorde ik van Bianca dat hij minstens 4 keer in de week in
training is voor de voetbal dus dat onsportieve van Elbert valt wel mee. We
hebben later bij Bianca thuis ook nog iets gedronken waarna ik weer richting
huis ben gegaan. De foto’s van vandaag zijn gemiddeld genomen allemaal nogal
somber doordat er bijna geen zon was te zien, de foto’s zijn o.a. van de dijk
Enkhuizen –Lelystad, het “mastbos van de haven bij Lelystad, de windmolens
langs de dijk naar de Ketelbrug, een foto vanaf de brug over het Ketelmeer, een
Italiaan en de laatste bij de haven aan de Wadden kant bij Breezanddijk, het is
een podium in het water met een heel aantal “wachthuisjes” er omheen wat daar
gaat gebeuren is nog raadselachtig maar t.z.t. horen of zien we dat nog wel. En
dan, gelukkig ze stond er weer de fruitkiosk op het hoekje waar een bak kersen
als geroepen kwam, heerlijk eten en drinken tegelijk. En zo kwam ik weer thuis na
204 km en de laatste 15 zelfs af en toe in de zon, ja hij is er nog steeds
hoewel ik er onderweg weinig van heb gezien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten