Benenstrekkertje

Links 2 nieuwe o-ringen en rechts de gebruikte wat wel is te zien

Vandaag kwam er niet al te veel van een rondje fietsen, de dag stond meer in het teken van onderhoud en mijn aandacht bij belangrijker zaken. Hoewel, wat is belangrijk, veilig en geruisloos fietsen vind ik wel heel erg belangrijk dus de schokbrekers er even uit en smeren om het laatste piepje weg te werken en meteen de nieuwe o-ringen te plaatsen in de kettingrol. Ondertussen een glutenvrij brood bakken voor Tiny en de daarvoor benodigde ingrediënten eerst even halen in de supermarkt voor zover ik die nog niet in huis had. Alles gaat gesmeerd en als ik klaar ben met de fiets is het brood ook zo ver dat het uit de bakmachine kan. Het is ondertussen dicht bij 12 uur gekomen en zo ga ik uit gewoonte rond die tijd mezelf verwennen met een paar boterhammen en een flink glas melk, “vroeger” was er zo’n spreuk “Melk is de witte motor” want als ik straks even het brood naar Tiny ga brengen moet de motor toch weer even een 80 km weg kunnen trappen. De zon schijnt heerlijk en ik ga tegen 1 uur van start en rij in één ruk door naar de Zuidoost en stop alleen even bij een mooi kleurig veld met krokussen. Ik wist dat Tiny niet aanwezig zou zijn maar geen probleem, het brood “lossen” en ik kan weer door en ga nu via Middenbeemster en Avenhorn. Als ik door Zandwerven rijd zie ik de vaste voorboden van de echte lente en het jonge leven, lammetjes, niet te kort. Je vraagt je alleen af of die afschuwelijke oormerken nou wel zo nuttig zijn, vroeger kon het toch ook zonder. Van de andere kant heb ik wel eens gezien dat er ouders zijn die hun baby meteen al “verminken” met oorringetjes, dat staat zo leuk zeggen ze dan. Als ik thuis ben staat het tellertje op 82 km net mooi voor een dag “niet” fietsen zou ik zeggen.