Puur geluk

Met wat knippen en plakken is dit het juiste beeld van mijn geluk

Het leek vandaag een gewone dag te worden maar onderweg doe je toch weer bepaalde ervaringen op die niet alle dagen wenselijk zijn, dat lijkt me niet goed voor de gemiddelde gezondheidsnormen. Ik was al een beetje bezig met de vakantie die ik dit jaar weer hoop mee te maken met als onderkomen de caravan en die vraagt op zijn tijd wat onderhoud. Dus vanmorgen richting een onderhoudsbedrijf om eventueel een afspraak te maken. Voor deze afspraak ging ik richting Opmeer waar ik al eerder ben geweest en via Aartswoud naar de Gouwe en dan door naar de Vekenweg maar op de kruising van de Oosterboekelweg met de Gouwe kwam mij een auto tegemoet die net bij de garage weg kwam op zo’n 50 meter voorbij de kruising. De, naar later bleek vrouwelijke bestuurster, had nogal wat interesse bij het interieur van de auto denk ik en keek niet naar de rest van het verkeer en dat werd mij bijna fataal. Ze kwam zonder richting aangeven steeds meer naar mij toe om linksaf te gaan en nam daarbij ook nog de binnenbocht, ze draaide op centimeters achter mij langs doordat ik naar uiterst rechts stuurde en flink op de pedalen ging. Ik dacht meteen aan Cees Roozendaal enkele jaren geleden. Poeh wat een schrik, de dame stapte uit en vroeg of ze mij geraakt had, gelukkig niet, maar ze had niet opgelet en zodoende, ja ja, zo heb ik weer een keer geluk gehad waar ikzelf totaal niets aan had kunnen doen, ja thuis gaan zitten en achter de geraniums blijven. Ik zei dat ik behoorlijk geschrokken was van haar capriolen, ja dat begreep ze en ze vroeg gelijk of ik mee ging voor een bak koffie vanwege de schrik. Ik had andere plannen dus dat ging niet door. Ze vertelde nog wel dat haar neef ook met zo’n “ding” reed maar dan een witte, ene Menno Dekhuyzen uit Ede. Ik heb even gezocht en jawel hoor gevonden via Google. Mijn rit ging verder zonder problemen en na een kort bezoekje aan de “Zuidoost” ben ik weer richting Middenmeer gereden. Op de Oostdijk zag ik op een bepaald moment een witte velomobiel in de verte en met wat extra “gas” op de pedalen was die snel ingehaald, het bleek een weinig spraakzaam iemand te zijn die in een “La Fleche” reed, hij ging richting Hoorn en had verder weinig spraakstof voorhanden denk ik en zo scheiden onze wegen bij Oosthuizen waar ik via Etersheim naar de dijk ben gereden. Onderweg zie je dat er in de “schapenwereld” ook gemengde “huwelijken”  voorkomen als ik de nakomelingen bewonder en de meerkoet zorgt ook weer voor de natuurlijke gang van zaken. Op het laatste stuk net voor de polder staan 6 windmolens, bij de laatste meende ik iemand bovenin te zien voor onderhoud, stoppen en de camera richten, hij zag het ook en net op dat moment zwaaide hij en drukte ik af, gewoon leuk toeval. Thuis gekomen bleek dat de “dagafstand” vandaag 85 km is geworden.