Toertje N.H.

Hebben jullie dat nou ook, dat de dagen omvliegen als het mooi weer is ? Ik wel, de week is nog maar amper begonnen en dan is het bijna alweer voorbij. Gisteren een rondje met Tiny door de “Oostvaardersplassen” en vandaag zomaar “effies” een toertje maken en dan is het alweer in de middag als ik thuis kom en is er 131 km onder de wielen doorgedraaid. Het ritje van vandaag ging wat ongeregeld, in de planning was opgenomen dat ik even langs Tom en Gerda zou gaan en dan door naar de “Zuidoost” om iets op te halen en dan weer naar huis. Alles is ook inderdaad zo gelopen maar de weg was recht en ik maakte hem vaak krom en dan wordt het steeds langer zo ook in mijn geval, ik zwierf in Obdam en ook in Monnickendam en Volendam en ook nog door Edam, als er maar een dam aan vast zit. Onderweg even gestopt bij een weiland “vol” met paarden en later in Edam bij een heel speciale boot waar ik een paar extra foto’s aan heb gewaagd. Maar de mooiste foto’s maakte ik vanmorgen voor ik van huis ging. Ik zag een paar slakken op het pad achter mijn huis en bekeek hoe dat nou eigenlijk in of aan elkaar zat, niet zoals ik gewoonlijk slakken zie in de tuin, dit was apart, heel apart. Het seksuele leven werd geopenbaard zomaar op de z.g. grintgewassentegels. Ik heb er een heel aantal foto’s aan gewaagd waarvan er één bij dit verhaal komt.

Oostvaardersplassen

Wat later dan gewoonlijk is hier toch nog weer een klein stukje “schrijfsel”, waarom zo laat, doodsimpel omdat ik vandaag een rondje heb gereden met Tiny op een plaats die ik zelf nooit voor mogelijk had gehouden. Rondje “Oostvaardersplassen” en dat met de “huistuinenkeukenfiets”. Ze gaf me een stille hint dat ze vandaag nog vrij was want als oppas oma heeft ze ook vakantie, dus vanmorgen op naar de “Zuidoost” en de fietsen op de drager en dan de dijk Enkhuizen – Lelystad over. Eerst even naar Dronten waar ik normaal gesproken met de Quest heen zou rijden om wat materiaal op te halen. Een paar banden, voor en achter en bijbehorende binnenbanden van 20” maar voornamelijk een tweede accu, één van beide werkt niet meer en dat heeft mogelijk nog te maken met de onvrijwillige onderdompeling toen ik met de Quest in een slootje ben gestopt. En met een tweede reserve lichtbron voel ik me toch veiliger dan kan ik elk moment vervangen onderweg als het geluid van de claxon of het licht minder worden.Ook de 4-wielige opvolger van de Quest stond er als" proefmonster", maar wat ik ervan heb gezien zou dit best een verbeterde versie kunnen worden van de huidige Quest vooral in de bochten. En dan terug naar Lelystad waar we de auto hebben geparkeerd bij “Bataviastad” en vervolgens fietsen, een prachtig rondje van welgeteld 37 km plus nog 7 km van en naar de “start”. Een vruchtbare middag met prachtig weer en de eerste ervaring met de “Oostvaardersplassen”,  wat een enorm uitgestrekt gebied met een mooi fietspad rondom.

Mis gegokt

Ik had voor vandaag een doel voor ogen maar helaas het doel was niet aanwezig. Door de vele veranderingen in de polder raken steeds meer boerderijen onbemand en verschijnen er glasbedrijven waardoor de boerderijen en woonhuizen leeg komen te staan of worden gesloopt. Op één van die boerderijen woonden goeie vrienden van mij en zo kwam het dat die ook buiten de polder gingen wonen en niet net er buiten, nee heel in Baarn waar ook de kinderen en kleinkinderen meer in de buurt zijn. Vandaag had ik in mijn hoofd om daar maar eens een keer naar toe te fietsen, het weer zou goed zijn dus met wat extra mondvoorraad op pad. Niet bellen want als je van te voren afspreekt dan moet je ook die afspraak nakomen. En zo ging ik op de “gok” richting Baarn. Na veel geklooi had ik een methode gevonden om de hele route zonder deling in de GPS te krijgen dus op pad. Het regende vanmorgen eerst wel een beetje en dan komt al snel de gedachte in je hoofd “waar ben ik mee bezig” maar het was snel droog en dan gaat het als vanzelf. De eerste keer dat ik uit de fiets moet is het tunneltje onder de snelweg door in Broek in Waterland en dan over de ophaalbrug en door de Volgermeerpolder waar de vuilnisman nog altijd symbolisch vuilstort. Al snel fiets ik over de BH-brug zoals hij in de volksmond wordt genoemd en de GPS “stuurt” me feilloos langs alle hindernissen naar het kanaal, een prachtig pad waar weinig verkeer is. Op het laatste stuk word ik door en over de heide gestuurd en passeer een aantal Schotse Hooglanders die me aankijken en verder rustig blijven. Ik had gehoord dat het in deze omgeving onwijs hard had geregend en inderdaad op diverse plaatsen was het duidelijk te zien aan het fietspad waar het split was weggespoeld en er behoorlijke sleufgaten waren ontstaan die niet zo ideaal zijn voor de vering en wielen van de Quest. Als ik ben aangekomen maar even bellen, “Jullie wonen toch op nr.18 “ was mijn vraag inderdaad was de reactie maar we zitten op een balkon in Amstelveen en zijn niet thuis. Jammer, had ik eerst maar moeten bellen, dat is allemaal achteraf en op mijn tweede adres kwam ook geen reactie dus weer omkeren en richting Middenmeer, grotendeels langs dezelfde route met een kleine afwijking kwam ik weer langs de Schotse Hooglanders die nu op het pad bleef staan en voorzichtig plaats maakte voor het “gele gevaar” en zo kon ik weer veilig verder om na 199 km weer bij mijn eigen huis aan te komen en de wetenschap dat even bellen toch verstandiger is als je een wat groter ritje maakt.

En weer zat het "weer" mee.

De berichten voor vandaag zijn nogal somber, via de media hoor ik dat er hier en daar wateroverlast is en dat de buien nogal fel kunnen zijn, zelfs met onweer. Dat wordt dus geen rondje met de Quest die al vanaf vorige week dinsdag op “stal” is geplaatst met de boodschap tot heel veel later, maar dat het zelfs vandaag niet zou kunnen had ik toen nog niet voorzien. Mijn zwager zei altijd, “Geen oorlog zo hard maar er blijven altijd wel soldaten over” m.a.w. Het kan nog zo erg zijn maar er komt altijd weer een moment dat het rustig is, dus ook vandaag. Inderdaad het klopt helemaal, tegen half 11 leek het wel geschikt om te gaan. Het had geregend maar nu is het droog meteen omkleden en starten, eerst richting Medemblik waar ik bijna voor het eerst zag dat de sluis naar de Wieringermeer werd gebruikt om wat bootverkeer te laten zakken naar polderniveau, en dat zijn nogal wat meters wat ook al is te zien aan de zijkant van de sluis. Als ik later langs het IJsselmeer kom schiet ik nog een plaatje van de keerdam voor de ingang van de zeilboothaven aan het IJsselmeer. Het is nog steeds droog en als ik langs Andijk en Enkhuizen ben lijkt zelfs de zon nog even door te komen maar de donkere luchten overheersen. Op mijn bijna vaste rondje kom ik weer langs het “Dijkpop” veldje uiterst geschikt maar moeilijk bereikbaar voor hulpdiensten en zodoende ging het dit jaar niet door. Bij het “surfveld” ter hoogte van Schellinkhout is niemand aanwezig, het waait wel maar de zon is ver te zoeken en iedereen hoopt dat het droog zal blijven. Ik besluit om, nadat ik de molen die de laatste tijd nogal in het nieuws is ben gepasseerd, naar Blokker te gaan en even bij zus Ria aan te gaan. Ze is thuis en we praten even over de situatie die zij nu ervaart met het alleen zijn enz.enz, wat ik 10 jaar geleden heb ervaren, klote op z’n kortst gezegd. Als ik weer onderweg ben en de lucht taxeer is het verstandig om de kortste route naar huis te nemen, inderdaad ik kom droog over en als de Quest weer binnen staat vallen de eerste druppels en dat na 88 km.

NON STOP langs het water

Omdat het deze week allemaal heel anders gaat als we van plan waren heb ik alle “schema’s” voor zover die bestonden gewijzigd. Er komt deze week door allerlei familieomstandigheden niet te veel van fietsen, vandaag kan het nog maar de rest van de week zal hij niet meer van “stal” komen. Het weer is voortreffelijk om nog even een ommetje te maken en ik bedacht toen meteen dat ik wel een keer een rondje langs het water kon gaan maken, rondom Wieringen dan langs de polder naar Medemblik vervolgens Enkhuizen en dan via Hoorn weer naar huis, zo gezegd zo gedaan. Als ik richting Slootdorp fiets bedenk ik dat ik niet teveel proviand bij me heb, geen nood er is altijd wel een visboer open in de stadjes langs de route. Na Slootdorp passeer ik twee wandelende dames op het fietspad die maar moeilijk plaats maken maar het komt goed. Even verder passeer ik een mevrouw met een hond, mijn eerste gedachte was, “Als ze dat beest maar kort aangelijnd heeft anders zit hij zo tegen de Quest” en net toen ik er voorbij was kreeg ik in de gaten wie ik was gepasseerd, het was mijn vroegere schoondochter, voor de eerste keer in 2 jaar dat ik haar in een flits weer zag, volgende keer maar stoppen voor een praatje. Als ik op Wieringen kom ga ik meteen via de Quarantaineweg naar de kust en blijf die volgen tot aan Den Oever waar ik bij de kop van de haven het monument even op een plaatje zet. Via de haven ga ik naar de Wieringermeer, onder het tunneltje de A7 passeren en dan via de Noorder, en Zuiderdijkweg waar ik overheen “vlieg” naar Medemblik. Door de stad richting Onderdijk en Andijk en zo door naar Enkhuizen, bij “Sprookjeswonderland” lijkt het wel spertijd, alles staat vol met auto’s en de wachtrij aan de kassa is onbeperkt lang. Als ik Enkhuizen weer uit ben volg ik de dijk langs het IJsselmeer weer en iets voorbij  de afslag naar Venhuizen staat nogal wat publiek stil op de dijk. Als ik afrem zie ik de veroorzaker van dit moois, wie verwacht er nu een doedelzak speler in z’n eentje langs het water. Het klonk prachtig en toen de man was uitgespeeld zei hij zelf “Zo beleef te tenminste nog wat langs de dijk” inderdaad zoiets maak je niet elke dag mee. In Hoorn neem ik de meest verkeersluwe route en ben binnen de kortste keren op weg naar de polder waar ik na een “non stop” van 115 km weer veilig alles kan opruimen en dan onder de douche.

Carpe Diem

Het was vandaag even uitwaaien na een bewogen weekend, eerst hoorde ik vrijdag dat mijn achterburen Guust en Toos ook slachtoffer zijn geworden van de rampvlucht boven Oekraïne en werden we een paar weken geleden geconfronteerd met het onverwacht overlijden van een zwager van mij, deze keer betrof het weer een absoluut niet te verwachten overlijden, maar nu een schoonzus van Tiny en net op dezelfde dag dat mijn vrouw 10 jaar geleden overleden is. En dan is het niet verwonderlijk dat je als nuchter mens toch even wat afleiding  nodig hebt en die vind ik dan meestal in een stukje alles “wegtrappen”. Ik ben er weer maar moest het even kwijt, het kleine ritje van vandaag ging via het Agriport gebied langs de bouwplaats van het Microsoft gebeuren naar Medemblik waar “Radboud” in de steigers staat en dan naar Andijk waar Sjaak en Lia net terug waren van vakantie uit Italië. Even een glaasje “fris” en dan weer verder over Zwaagdijk naar Blokker, op de Rijweg, de verbinding tussen Zwaagdijk en Zwaag/Blokker gaf het wat vertraging, er werd een damwand uit de grond getrokken door een kraan en ik vroeg me af of hiermee ook de fietstunnel naar zijn einde loopt, we wachten af. In Blokker bleek Ria niet thuis maar wel heb ik nog een paar foto’s gemaakt van wat prachtig bloeiende bloemen in haar tuin die Gerard nooit meer zal zien bloeien net als de spits op de kerk tegenover de woning die kort geleden is geplaatst. Allemaal dingen die je snel wil vergeten maar die wel indruk hebben gemaakt. Later als ik bijna thuis ben krijg ik nog een paar buitjes en op de Cultuurweg is het weer droog en zo kom ik bij de brug waar ik onderdoor ga langs het fietspad en nog een bootje aan zie komen dat even later doorvaart heeft als de brug omhoog staat. En dit alles na slechts 60 km overweging dat het leven één ding te bieden heeft “Carpe Diem”.

Wie zaait papavers bij Middenmeer ?

Wat is het mooi als de zon de hele dag schijnt en de wind afwezig is, heerlijk fietsweer. Vanmorgen eerst wat huishoudelijke klusjes doen en daarna even op en neer naar Zuidoostbeemster. De zus van Tiny , Riet en haar man Leo zouden vandaag ook even langs komen dus misschien kom ik ze wel tegen op de heenreis. Inderdaad heel in de verte ontwaar ik twee fietsers net voor Oosthuizen, maar als ik dichterbij kom zie ik dat het een heel ander beeld is, geen normale fietsen maar van de lage, net als ik ligfietsen. Hier zit alleen geen “jas” omheen zoals ik dat bij mij weleens vertaal. Een Quest is een ligfiets met een jasje er omheen. Als ik bij Tiny kom is er nog geen visite maar niet lang daarna komen ze. Koffie en gebak, ja het zat goed vandaag, en kletsen over van alles en nog wat. Vervolgens samen een broodje doen en daarna ga ik weer verder. Via wat wegen links en rechts zit ik zomaar richting Volendam waar ik de molen, die ik al zo vaak ben gepasseerd, op de foto zet,  op de dijk is het druk, veel toeristen dus heel voorzichtig overal tussendoor rijden en als ik er voorbij ben gaat het weer gesmeerd richting Edam en verder langs de dijk richting Hoorn.  Tussen Twisk en de rand van de Wieringermeer zijn ze druk bezig met “grassen” via de opraapwagen en dan naar de boerderij, ik sta versteld van de snelheid waarmee wordt gereden, zo snel kan ik niet lopen. Vanmorgen viel me het bloeiende perceel groenbemesting al op vlak voor Middenmeer dus nu even stoppen voor wat foto’s. Het is net een papaverveld met al die bollen. Nog 1 km en ik ben thuis waar ik net de 103 km op de teller zie verschijnen.