NON STOP langs het water

Omdat het deze week allemaal heel anders gaat als we van plan waren heb ik alle “schema’s” voor zover die bestonden gewijzigd. Er komt deze week door allerlei familieomstandigheden niet te veel van fietsen, vandaag kan het nog maar de rest van de week zal hij niet meer van “stal” komen. Het weer is voortreffelijk om nog even een ommetje te maken en ik bedacht toen meteen dat ik wel een keer een rondje langs het water kon gaan maken, rondom Wieringen dan langs de polder naar Medemblik vervolgens Enkhuizen en dan via Hoorn weer naar huis, zo gezegd zo gedaan. Als ik richting Slootdorp fiets bedenk ik dat ik niet teveel proviand bij me heb, geen nood er is altijd wel een visboer open in de stadjes langs de route. Na Slootdorp passeer ik twee wandelende dames op het fietspad die maar moeilijk plaats maken maar het komt goed. Even verder passeer ik een mevrouw met een hond, mijn eerste gedachte was, “Als ze dat beest maar kort aangelijnd heeft anders zit hij zo tegen de Quest” en net toen ik er voorbij was kreeg ik in de gaten wie ik was gepasseerd, het was mijn vroegere schoondochter, voor de eerste keer in 2 jaar dat ik haar in een flits weer zag, volgende keer maar stoppen voor een praatje. Als ik op Wieringen kom ga ik meteen via de Quarantaineweg naar de kust en blijf die volgen tot aan Den Oever waar ik bij de kop van de haven het monument even op een plaatje zet. Via de haven ga ik naar de Wieringermeer, onder het tunneltje de A7 passeren en dan via de Noorder, en Zuiderdijkweg waar ik overheen “vlieg” naar Medemblik. Door de stad richting Onderdijk en Andijk en zo door naar Enkhuizen, bij “Sprookjeswonderland” lijkt het wel spertijd, alles staat vol met auto’s en de wachtrij aan de kassa is onbeperkt lang. Als ik Enkhuizen weer uit ben volg ik de dijk langs het IJsselmeer weer en iets voorbij  de afslag naar Venhuizen staat nogal wat publiek stil op de dijk. Als ik afrem zie ik de veroorzaker van dit moois, wie verwacht er nu een doedelzak speler in z’n eentje langs het water. Het klonk prachtig en toen de man was uitgespeeld zei hij zelf “Zo beleef te tenminste nog wat langs de dijk” inderdaad zoiets maak je niet elke dag mee. In Hoorn neem ik de meest verkeersluwe route en ben binnen de kortste keren op weg naar de polder waar ik na een “non stop” van 115 km weer veilig alles kan opruimen en dan onder de douche.