Soms denk ik zal ik maar stoppen, nee niet met fietsen, maar
met het schrijven van alle ervaringen onderweg met de Quest en als ik dan weer
thuis kom is het eerste wat ik doe toch weer de pc opstarten en alles in
volgorde zetten van de afgelopen rit. En zo komt er nog steeds weer een
aanvulling op alles wat al geschreven is. Heel vaak heb ik eigenlijk geen idee
waar ik heen zal gaan, zo maar effe een rondje of doelbewust koers zetten naar
een van te voren geplande bestemming wat kan variëren van 40 tot wel over de
200 km op één dag, gewoon doortrappen en je komt er vanzelf. Vandaag toch een
min of meer geplande rit, naar zus Margriet die na een borst besparende
operatie nu een aantal chemokuren krijgt te verwerken waarbij haar volle grijze
haardos volledig verleden tijd is. Het is en blijft hopen dat dit de goeie kant
opgaat maar af en toe een keer extra even langs gaan kan nooit kwaad. Ik ging
heen via de Mijnsherenweg en daar linksaf door het natuurgebiedje waar een
overvloed aan ganzen is waar te nemen. Na het bezoek aan mijn zus waar de
koffie ruim aanwezig was met de nodige koek weer verder over mijn geboortedorp
richting Wognum en dan via Lekermeer naar de Wogmeer overal is het rustig met wel
een behoorlijke wind die af en toe stevig op de zijkant blies. Paarden wennen
maar slecht aan velomobielen is mijn idee, ze rennen meteen weg als ze er één
langs zien komen en stoppen dan op veilige afstand om toch dat “ding” nog eens
goed te bekijken. Ik fiets op een bepaald moment door Hensbroek en zie een
kennis buiten in de zon zitten, remmen, een stukje terug en dan met Jan Knol
een poosje zitten kletsen. Vervolgens weer verder naar huis via de
Obdammerdijk, wat opvalt is de mogelijke renovatie van de “Wipbrug” er
ontbreekt een groot deel. Eenmaal weer in de polder zit ik een beetje in mezelf
te lachen, wat is de polder mooi, gewoon een stukje fietsen en dan zulke prachtige
wolkenluchten, een brede weg om veilig te rijden (is lang niet overal zo in de polder hoor) maar die 77 km van vandaag
was wel weer een uitgesproken mooi zomerritje.
Niet stoppen met schrijven over het fietsen Pé.
BeantwoordenVerwijderenJe bent met jouw afstanden zeker een voorbeeld voor veel andere vm-rijders.
Gewoon lekker trappen en je komt er zowat vanzelf ik benijd je wel eens een enkele keer want ik moet van mezelf elke werkdag voor dag en dauw, weer of geen weer met de fiets. Als ik in de Dorpsstraat rij zit ik al weer te genieten....weer of geen weer dus het valt allemaal wel mee hoor en ja dat stukje schrijven toegegeven ik schrijf ook niet meer zoveel maar er valt soms weinig te melden dat zo interessant is om over te schrijven....lekker blijven fietsen en schrijven en sterkte,heel veel sterkte met je zus
BeantwoordenVerwijderenHoi Pé,
BeantwoordenVerwijderenNiet stoppen met je stukjes alsjeblieft! Het is elke keer weer een moment van ontspanning om je stukjes te lezen, het maakt niet uit dat er regelmatig hetzelfde lijkt langs te komen. De schrijftrant is ontspannend en de foto's erbij maken het toch weer elke keer anders, en maken het een ontspanmoment om het even te lezen.
Ga gewoon zo door!
Groeten, Adri.