Kees fietst nog steeds

Donderdag 23 oktober weer een dag die de boeken ingaat als licht tot zwaar bewolkt en hier en daar een lichte bui. Dat laatste heb ik gemist vandaag, overigens, ik zou het nooit missen als het voortaan overdag altijd droog zou blijven. Het lag in de bedoeling om vandaag hier en daar mijn neus te laten zien bij die familieleden waar het niet allemaal voor de wind gaat m.b.t. de gezondheid. Op weg richting Medemblik was de eerste opvallende figuur Jan Bouwman die al van verre kenbaar maakte dat hij mij had herkend, even stoppen en bijkletsen en dan weer door richting Medemblik met onderweg weer de “vlam in de pijp” bij de warm-waterwinning.  Onderweg zag ik ook nog hele kostbare apparatuur in de berm staan die zichzelf betaald, moet je maar niet te hard rijden op de A7 richting Den Oever. Bij Riet, mijn schoonzus, viel het min of meer mee, ja wat is meevallen als je wacht op de eerste chemokuur die volgende week zal beginnen en niet deze week, “Dan kan ik zaterdag nog mooi naar de bruiloft van Aad en Ans” Bij vertrek kreeg ik het advies om Margriet de groeten te doen want die praat alweer honderd uit. Inderdaad bij Margriet leek het in het begin ook allemaal alleluja, haar vriendin was er en ook onze jongste zus Lia. Maar ze gaf al heel snel te kennen dat ze nu toch behoorlijk moe was dus plat en niet praten maar rusten. Ik ga verder over Zwaagdijk richting Bobeldijk en zie dat de herfstkleur hier ook de omgeving aan het veranderen is. Ik bedenk dat ik wel bij Kees van Hattem langs kan gaan die heb ik ook al een tijd niet meer gezien of gesproken. De koers een beetje aanpassen en zo kom ik bij de familie van Hattem, Marian speelt op een “historisch” muziekinstrument en Kees is met de fiets weg. Dit was heel even in en uit en zo reed ik weer richting Middenmeer en kwam na enkele honderden meters een gele Quest tegen waar Kees in aan kwam rijden. Stoppen en bijna opnieuw kennismaken. Alles gaat goed met Kees en hij geeft aan dat hij nog wel een keer naar de zeehonden wil bij Petten. Ik ben er meteen voor klaar en in principe gaan we maandag samen die kant op, allemaal afhankelijk van het weer a.s. maandag.  Ik kom thuis na 88 km en besluit om eerst de auto maar eens in de was te zetten omdat ik hem vanmorgen al had gewassen en tot de ontdekking kwam dat hij nog steeds rood is onder alle prut en klei die er op de binnenwegen in de polder op was gekomen bovendien is hij nu droog  en kan ik zo aan de bak.