Vandaag is er geen nieuws langs de weg omdat ik heb besloten
om binnen te blijven, wat “snotterig” en een vol hoofd dus lijkt het
verstandiger om heel even m’n gemak te houden om weer zo snel mogelijk “up to
date” te zijn. Maar stilzitten is en blijft moeilijk voor mij en dan ga je wat
rommelen en zoeken en zo kwam ik wat oude foto’s tegen uit de periode dat ik
nog een zelfde verslaving had maar die toen uitvoerde met ander materiaal, de
racfiets. Beelden van de Col du Glandon, Col du Galibier, LÁlpe d’Huez altijd
maar meer uitdagingen zoeken liefst omhoog en dat in die tijd allemaal op
42x25, een door kenners “lompe” versnelling genoemd, maar het ging altijd
heerlijk. En dan nu een nog mooier voertuig een Quest die me al 10duizenden
kilometers plezier heeft verschaft, alleen vandaag even inhouden. En dan komt
er ook nog een prachtige, nou ja prachtige, foto van Rob Kaag, “Pé je vriend
heeft last van de wind” Het is jammer dat hij weer een keer van zijn voetstuk
wordt “geramd”. Enkele jaren geleden waren er koperdieven die hem bijna hadden
afgezaagd maar mogelijk op het laatst werden gestoord waarna het opgemerkt werd
en hij opnieuw werd vast gezet. Of hij er nu ook zo van afkomt moeten we
afachten, vanaf zijn sokkel is er weinig meer te zien om langs het strand te
jutten, misschien wordt hij wel verplaatst de tijd zal het leren. Volgende keer
hoop ik weer een ritje te hebben gemaakt om een verhaaltje te schrijven.
Hoi Pé,
BeantwoordenVerwijderenDit soort verslavingen mag heel lang blijven werken!
Je blijft er jong en fit bij, dat is met andere verslavingen wel eens anders......
Groeten, Adri.