Een vrije ronde

De wind was het enige wat me wat tegen viel, ik had een rustiger weertype  in mijn hoofd maar het was niet anders. Nadat ik gisteravond het gras achter had geverticuteerd en vanmorgen het laatste stukje voor het huis was ik van mening dat de beloning in een rondje fietsen zou zitten. En inderdaad de beloning was “zoet”, zomaar een stukje in het wilde weg gereden en dat lijkt het er toch vaak op dat de automatische piloot richting de “Zuisoost” koerst en dat was vandaag ook het geval. Even bij Tiny om een bakkie en dan weer door langs de Zuiderweg tot aan het einde en dan ben je dichtbij de Graftdijken, zowel Oost als West. Onderweg nog wel even gestopt om de geiten met enorme horens te vereeuwigen. En op een bepaald moment nam ik zelfs even de tijd om te stoppen en iets naar binnen te werken. Ik zag toen wat koolzaad opslag  in de berm staan en dat bloeide wat weer een heel ander gedachten patroon bij me wakker maakte. Op 17 april 1945 heeft de Duitse bezetter de dijk van de Wieringermeer opgeblazen en een algemeen gezegde in die tijd was toen zo, “En het koolzaad stond volop in bloei toen de polder onder water liep” bedenk wel , dat is over een paar dagen 70 jaar geleden, waar blijft de tijd. Maar iets verder in de Heerhugowaard zag ik een enorm perceel met diverse kleuren, dit keer geen tulpen maar hyacinten, prachtig .En weer verder nog steeds in “De Waard” lag de oogst van de machines die de sloten en kanalen schoonmaken, mijn fiets lag er gelukkig niet bij. Op het laatste stuk nog diverse omleidingen en afgesloten fietspaden zodat ik geregeld om moest om thuis te komen na precies 101 km