Het noordelijkste stukje vaste land van N.H.

Woensdag 20 mei is ook weer bijna verleden tijd, nog even een verslagje van de rit van vandaag en dan is het voor wat betreft het fietsen echt weer geschiedenis. Eerst zou ik richting Oudemirdum gaan maar het weer met z’n eerste buitje vanmorgen heeft me bekeerd, niet dat het veel om het lijf had, maar ik was er meteen klaar mee. Dan maar een rondje dichter bij huis gezocht en meteen kwam het idee om weer eens een keer via Den Helder te gaan, misschien is het nieuwe fietspad van Petten naar Hargen/Camperduin ondertussen wel open. Zo rond 10 uur gestart en richting Slootdorp naar Westerland op Wieringen, bij De Haukes werden net wat schapen los gelaten en als de eerste over de dam is volgt de rest ook wel en dat was hier echt het geval. Via de vaste route naar Den Helder waar ik alle stoplichten mee had en zonder te stoppen door kon naar de Zeepromenade die begint bij de aanlegplaats van de “Texelse-boot”. Het gaat allemaal voorspoedig en ook door de duinen gaat het snel, wel oppassen dat ik de bochten niet te snel neem en alles komt dan goed. Ook hier zijn de Schotse-hooglanders aan het grazen en ook lopen er een heel stel paardjes rond. Vervolgens Groote Keeten, Callantsoog en dan Petten. Als ik naar het begin van de zandsuppletie fiets zie ik dat er nog een hele dikke buis dwars over het nieuwe fietspad ligt dus dat is nog niet open om te gebruiken, dan maar langs de binnenkant van de dijk naar Hargen/Camperduin. Hier kijk je je ogen uit, ik was er al diverse keren geweest maar de drukte op het strand wordt alle keren groter en van de oude situatie is totaal niets meer te herkennen. Op de plaats waar voorheen het standbeeld stond van de “Strandjutter” fiets je nu minstens 100 meter rechtdoor en kom dan voor het strand. Ook hier ligt de buis voor afsluiting van het fietspad nog dwars over het pad maar als rechtgeaarde Nederlander ga je overal heen waar het verboden is, dus ook hier is dat het geval, zoals ik zie.( Ze moesten ze allemaal een bekeuring geven dan houden ze zich wel aan de regels). Ik ga verder naar Schoorl en via de Schoorlse-zeeweg kom ik in het dorp waar ik de route naar Broek op Langedijk neem om vandaar weer op Middenmeer af te stomen. In de polder zijn de bermen gisteren gemaaid en dat is wel zo prettig ervaar ik ook na die 106 km van vandaag.Toen ik het pad opdraaide hoorde ik een buurmeisje en haar vriendinnetje roepen "Hé bananen meneer" dus de dames meteen maar gevraagd of ze op de foto wilden met die "banaan" en dat was meteen klaar.