Korter dan kort

Ja, zo was het vandaag, korter dan kort. Ik had de bedoeling om, ondanks de slechte voorspellingen, even op en neer naar Wervershoof te gaan om bij Ben en Riet mijn neus om de hoek te steken. Maar omdat ik mooi weer fietser ben moet het niet te veel regenen en ik was nog niet in Medemblik toen het begon en ook de wind stond me niet helemaal aan. Dus naar links aan het eind van de Medemblikkersluisweg en via de Medemblikkerweg weer naar huis. Ik wist dat de Westermiddenmeerweg was afgesloten wegens vervanging van de brug, dus dat wordt ietsje omrijden. Onderweg zag ik een merkwaardige manier om een sleuf te “graven” voor de waterafvoer vanaf het land als er te veel blijft staan op de akkers en hier is dat wel nodig. Het leek erg veel op een cyclo-maaier die een kwartslag was gedraaid. Bij de Westermiddenmeerweg ben ik even gestopt om een foto te maken van de plaats waar de brug was, en waar de nieuwe t.z.t. zal komen. De volgende afslag is de Flevoweg waar nu wat meer auto’s langs zullen gaan, maar de borden, waarvan ik er 4 ben tegen gekomen op hooguit 2 km, gaven me het idee dat de meeste auto’s al elektrisch zijn en dat betwijfel ik, mogelijk is het toch om de fietsers te beschermen en dat is een goede zaak. Hiermee zit mijn ritje voor vandaag , slechts 21 km, er weer op en mijn “huiselijke weerprofeet” geeft ook aan dat het beter thuis is dan onderweg.   

Zomerdag in november

Na 10 jaar in een Quest en meer als 139.000 km is en blijft het een prachtige en vooral gezonde ontspanning.

https://youtu.be/07BtgRVSUS8

De 10 jaar zijn "vol".

Vandaag het jubileumjaar “vol fietsen”, inderdaad het klinkt gek maar het was wel zo. Vandaag ben ik officieel 10 jaar Quest-rijder en met wat restjes van gister en vandaag is het precies 139.276 km geworden. Vanmorgen eerst nog regen maar het werd al snel droog en zonnig. Als eerste via Obdam om Tom en Gerda te feliciteren met hun zoveelste kleinkind, als  Amsterdamse geboren bij Wouter en Kate. Ik ga met wat omwegen naar Obdam en zie dat de “uiterwaarden” langs de ringsloot zijn ondergelopen er is ook veel water gekomen de laatste dagen. Even verder zie ik de vaste kern van menige kerstmaaltijd weer langs de dijk lopen, die arme dieren hebben geluk dat hier weinig auto’s langs komen anders konden ze weleens eerder op het menu staan. En dat het windstil is blijkt wel uit het spiegelbeeld van de molen. Al dwalende passeer ik iets wat ik al eens eerder heb gefotografeerd, maar toen zat er alleen maar een gat in het dak, nu is het bijna einde oefening, alleen de schoorsteen lijkt alles te overleven. Bij Grosthuizen is de afwatering ook al niet zo geweldig, een heel stuk is onder gelopen. Als ik in Hoorn kom fiets ik naar, en over het terrein, van de voormalige gevangenis, “De Krententuin”, helemaal achterin ligt de “Halve Maan”, een ouwe bezienswaardigheid die mij niet veel doet, wel weet ik dat dit een hoop geld kost voor de gemeenschap in Hoorn. Ze zijn nu met wat onderhoud bezig denk ik, anders stond er niet iemand hoog in de mast met wat touw. Als ik van het terrein af ga maak ik nog een foto van de achterkant van de “bajes” en bij de brug van het portiershokje  “De Krent” met uitzicht op de “Hoofdtoren”.  Als ik via de dijk in Enkhuizen kom zie ik de ingang van het “Pietendorp” waar vorige week een stelletje aanhangers van de anti zwarte Pieten beweging de huid werd vol gescholden omdat ze een kinderfeestje kwamen verstoren, in mijn ogen moeten al die aanhangers in de zak zoals dat vroeger ging. Het is nog steeds heerlijk weer en het laatste stukje op Andijk moet ik me even inhouden omdat passeren wat moeilijk is. Als ik thuis ben staat de teller voor vandaag op 111 km en weer was het heerlijk en ontspannend.

Rondje Wieringen

Ik ben even weg geweest, vraag niet hoe het ging maar het was wel de moeite waard. In eerste instantie was ik van plan om naar Oostzaan te fietsen maar de vooruitzichten hebben me “netjes” gehouden, in de buurt blijven met zulk weer. Van morgen heb ik eerst een mail gestuurd naar “mijn vriend van langs de weg”, Albert van Dijk, hij gaf gisteren in een mail aan dat het weer met kans op gladde wegen hem voorlopig wel wat meer thuis zouden houden. Ik heb daarop geantwoord dat ik vandaag toch wel sterk het gevoel had dat ik wel op weg zo geraken, misschien naar Oostzaan of anders een rondje over Wieringen, het werd het laatste, een rondje Wieringen. Tijdens het omkleden zag ik al een grote regenboog boven het dorp dus een klein rondje stond toen meteen helemaal vast. Eenmaal onderweg moest ik bij het Robbenoordbos omrijden omdat de brug halverwege er uit ligt en wordt vervangen door een nieuwe, maar dat duurt wel even. Dan maar over de Sluitgatweg waar ik een moment dacht dat het zomer zou worden, prachtig weer. En toen maar een rondje via het fietspad door het bos, het viel tegen, nat veel rottend blad en bomenzagen, dus niet zo ideaal als ik had gehoopt. Dan naar Den Oever en over de haven even kijken of er iets speciaals is te zien, ja er wordt net een vracht garnalen gelost zo van de kotter de visafslag in, verser kan niet. De schipper die de Quest zag vroeg meteen of er ook elektrische ondersteuning in zat, dat hebben alle fietsen tegenwoordig wijzend op een meneer met zo’n fiets. Er is dan al snel een gesprek opgang en zo vertelde ik dat ik vandaag een rondje Wieringen deed speciaal voor een kennis van mij, die jaren hier heeft gewoond, Albert van Dijk. “Ja die ken ik” en zo wordt het steeds interessanter, een vroegere collega van Ab, Jan Klein, en zo is het verhaal weer rond dat de wereld maar klein is. Ik vervolg mijn rit weer en maak nog wat foto’s onderweg, hier en daar een kerk en zelfs de begraafplaats op Stroe waar op het toegangshek een passende en bekende tekst staat, gevolgd door een typische Wieringer stolp en de molen op “Hippo”. Op Westerland even afremmen bij de woning van Ab zijn jongste zoon Jan en later het kerkje van Westerland op de “kiek”. Bij Middenmeer in de bocht van de Schagerweg zie ik dat de aalscholvers het hogerop hebben gezocht, ja het is ondertussen weer mooi weer om te zonnen. Onderweg ging ik ook weer een keer lek, snel de buiten en binnenband wisselen die standaard achter de stoel staan, een beetje regen trotseren en weer door. Thuis zie ik de dader, een scherp steentje er uit wippen en de binnenband even plakken en zo kwam er voor vandaag weer een eind aan een leuk buurtritje van slechts 47 km.

Jubileum: 10 jaar Quest-rijder

Een dag niet fietsen, het gevoel van “achter de geraniums zitten” bekruipt me. Wat is het een enorme ramp als je aan huis gebonden bent door zelf te berusten in je lot als je lichamelijk nog wel kan maar bij jezelf denk, “laat maar ik ben te oud” of iets in die geest. Vanmorgen wel 10 keer gedacht, zal ik gaan, nee het weer hield me netjes, ik ben thuis gebleven. En als ik dan alles op een rijtje zet dan heb ik de afgelopen jaren heel veel geluk gehad doordat ik zo vaak weg kon met de fiets omdat ik nog redelijk gezond ben (denk ik). Wat is het geval over 2 dagen, dus de 26e  november 2015, ben ik precies 10 jaar de gelukkige berijder van een Quest en ik heb in die jaren veel beleefd en gezien, vaak onderweg en weinig thuis, dus juist niet achter die geraniums. Helaas één keer een flinke klapper gemaakt door mijn eerste Quest tegen een auto aan te rijden wat gelukkig voor mij lichamelijk goed is afgelopen. En met medewerking van diverse mensen reed ik binnen één week weer in een nieuwe fiets, het ging allemaal snel ook toen al. En al dat  “snelle” heeft geleid tot een respectabel aantal kilometers, schrik niet met mijn eerste Quest heb ik bij inlevering de kilometerstand genoteerd 54.342 km en de tweede, dus de huidige Quest staat nu op 84.775 km en dat samen is, bijna onvoorstelbaar, 139.117 km in 10 jaar en dan vind ik dat ik daarbij rustig mag vertellen, dat ik pas ben begonnen met een Quest na mijn 65^e levensjaar. Het is dus een jubileum en ik hoop dat ik over 10  jaar weer zoiets kan schrijven, ik ben nog lang niet klaar.

Nog even "vol gas" langs de dijk.

Ik kon het niet laten, het is maar 10 minuten en ik heb er zeker 20 minuten van weg gelaten, maar het "vloog"er over en vooral met het idee dat ik morgen en overmorgen niet weg kan door matige tot slechte weerberichten. Dus vandaag nog even via wat omwegen langs de dijk van het IJsselmeer met muziek van James Last.
https://youtu.be/FJb9Dshu670

Maandagmorgen rondje

En weer is het maandag en weer begint de nieuwe “werkweek”, stil maar, ik weet wel dat dat voor mij al heel lang geleden is maar ik leef nog wel in die “stijl”, in het weekend rustig aan doen en door de week wat extra beweging. Dus ook vandaag weer even oefenen, toen ik maar amper van start was bedacht ik dat de conditie toch snel achteruit gaat of misschien is het wel de temperatuur, 3,4 graden is niet erg positief voor mijn body maar na een aantal kilometers leek alle kou wel van de lucht en ging het weer als van ouds. Op het fietspad langs de Flevoweg haalde ik een andere sportieveling in, een dame die op een luxe step de conditie op pijl bracht. Langs de grasdrogerij van Wil Hartog naar Twisk en daar even een foto maken van de kerk en even verder linksaf via een nieuw fietspad naar Oostwoud. Onderweg bleken er nogal wat zwanen hier en daar rond te dwalen, zonde dat die mooie witte vogels over de zwarte geploegde akkers marcheren, ze worden er nooit mooier op. Vlak bij Hauwert hebben een aantal vogels de afgedekte akkers met plastic aangezien voor water denk ik anders zouden er niet zoveel bij elkaar zitten. Ik ben even naar Westwoud gereden om bij zwager Arie langs te gaan en te informeren naar zijn gezondheid, het gaat weer helemaal super met hem, hij is weer net als een maand geleden, optimistisch en weer blij dat alles weer zijn gangetje gaat. Na de koffie die Githa meteen had gezet ben ik nog naar zus Ria gereden maar die was niet thuis, dan meteen maar verder naar Hoorn om over de dijk mijn rit te vervolgen. Vanaf de dijk kreeg ik nog een goed overzicht op een gekneusde auto, iets verder richting Enkhuizen stond er nog één gelukkig geen persoonlijk letsel en jammer van de auto’s. Over de dijk gaat het weer super en ook na Enkhuizen vliegen de kilometers onder de wielen door. Bij “De Ven” even een sanitaire stop en een fotootje maken. Als ik bijna thuis ben zie ik een bietenrooier die met hoge snelheid de laatste percelen oogst onder toezicht van tientallen meeuwen. Eenmaal binnen blijkt dat het toch nog weer 89 km is geworden en kan ik de komende weken nog niet via de kortste weg naar huis.