Jubileum: 10 jaar Quest-rijder

Een dag niet fietsen, het gevoel van “achter de geraniums zitten” bekruipt me. Wat is het een enorme ramp als je aan huis gebonden bent door zelf te berusten in je lot als je lichamelijk nog wel kan maar bij jezelf denk, “laat maar ik ben te oud” of iets in die geest. Vanmorgen wel 10 keer gedacht, zal ik gaan, nee het weer hield me netjes, ik ben thuis gebleven. En als ik dan alles op een rijtje zet dan heb ik de afgelopen jaren heel veel geluk gehad doordat ik zo vaak weg kon met de fiets omdat ik nog redelijk gezond ben (denk ik). Wat is het geval over 2 dagen, dus de 26e  november 2015, ben ik precies 10 jaar de gelukkige berijder van een Quest en ik heb in die jaren veel beleefd en gezien, vaak onderweg en weinig thuis, dus juist niet achter die geraniums. Helaas één keer een flinke klapper gemaakt door mijn eerste Quest tegen een auto aan te rijden wat gelukkig voor mij lichamelijk goed is afgelopen. En met medewerking van diverse mensen reed ik binnen één week weer in een nieuwe fiets, het ging allemaal snel ook toen al. En al dat  “snelle” heeft geleid tot een respectabel aantal kilometers, schrik niet met mijn eerste Quest heb ik bij inlevering de kilometerstand genoteerd 54.342 km en de tweede, dus de huidige Quest staat nu op 84.775 km en dat samen is, bijna onvoorstelbaar, 139.117 km in 10 jaar en dan vind ik dat ik daarbij rustig mag vertellen, dat ik pas ben begonnen met een Quest na mijn 65^e levensjaar. Het is dus een jubileum en ik hoop dat ik over 10  jaar weer zoiets kan schrijven, ik ben nog lang niet klaar.