Zomers ritje

Het is zomer, vandaag in ieder geval wel, de temperatuur is nog wat aan de lage kant maar fiat, je moet niet alles tegelijk willen. Ik zat een beetje in tweestrijd, zal ik naar Oudemirdum fietsen of doe ik een klein klusje met de soldeerbout/brander. Het is het laatste geworden, meer omdat er morgen weer wat minder weer wordt verwacht dus dan moet het vandaag gebeuren. Het is even fietsen voor ik er ben maar goed wat is 40 km nou, ik had de spullen in de fiets en ben een klein poosje aan het “lummelen” geweest en hoop dat het inderdaad met dat beetje “lummelen” is opgelost, de tijd zal het leren. Als ik mijn weg weer vervolg of anders gezegd als ik weer naar huis ga neem ik een andere route en ga via Kwadijk richting Volendam om later via Edam naar de dijk te gaan en via Hoorn weer op de “Meer” af te gaan waar ik na 101 km weer binnen ben. Wat de foto’s betreft, een ineen gedoken merel en een paar Nijlganzen bovenop een lichtmast bij een tennisbaan die elkaar het hof proberen te maken en als ik bij Bobeldijk ben zie ik “Hotel Hoorn A7” gewoon een van der Valk hotel maar wel een hoge met van alles en nog wat erbij en in Edam kijk ik nog weer even of de familie alweer druk aan het klussen is maar dat valt tegen.

Zwaar trappen, eigen schuld.

Laatst las ik een stukje van André, wanneer of de zomer nou eindelijk komt, wees gerust het komt absoluut maar het zal nog even duren. Ik heb daar vandaag op een bepaald moment ook aan gedacht wanneer komt er beter weer want de rot buien met al die winterse neerslag is maar niks. Het lag in de bedoeling om een klein rondje te maken, even op en neer naar Obdam en helaas daar was niemand thuis. Omdat het weer niet helemaal mijn “smaak” is en er helemaal geen gang in mij en de fiets zat, ben ik met een kleine omweg weer op huis aan gegaan. De lucht begint steeds donkerder te worden en als ik via Bobeldijk richting Wognum ga hoop ik dat ik het fietstunneltje kan halen bij de A.C.de Graafweg. Het is gelukt net toen de eerste natte sneeuw en hagel naar beneden kwam stond ik op droog met nog twee andere fietsers. Toen het weer enigszins redelijk leek ben ik met de kap erop weer verder gegaan. En ik kom maar niet echt opgang, ik heb het niet koud maar de wind voelt wel “goor koud” aan zou ik wel in orde zijn begon ik me af te vragen. Thuis gekomen werd alles duidelijk, als je bijna de hele rit op een “afloper” heb gereden is het zwaar rijden en niet opgang komen meteen te verklaren. Na lang zoeken een klein rot gaatje gevonden, schuren, solutie erop en uitsmeren en dan rustig een 20 minuten laten liggen waarna de plakker erop kan om nooit meer los te laten en de band weer mee kan voor tientallen of honderden kilometers. Die 55 km van vanmorgen heb ik wel gehad op een slappe band, volgende keer eerder kijken of er een band zacht of slap is.

Een start met hagel en natte sneeuw onderweg.

En weer ben ik voldaan thuisgekomen, een apart ritje met van alles en nog wat. Eerst naar Hoorn om bij Gerard en Ina op een soort ziekenbezoek te gaan. Gerard heeft in het AMC afgelopen maandag een apparaatje ingebouwd gekregen om zijn hart, indien nodig, in het gareel te houden, onlangs ging dat tot 250 slagen en dat is toch echt te veel van het goede. We gaan er vanuit dat het nu allemaal de goede kant op gaat, zelf is hij er optimistisch over want hij stelde al dat hij de eerste 10 jaar geborgen is en dan vernieuwen ze het eventueel en kan hij weer aan de volgende periode beginnen. Het weer is me te wisselvallig om na dit bezoek naar Oostzaan te fietsen daarom maak ik maar een rondje via Enkhuizen enz. Het was in Middenmeer vanmorgen een witte straat door een enorme hagelbui en temperatuur net onder 0. Bij het verlaten van Hoorn ga ik over de brug en onder de Oosterpoort door naar de dijk. Er staat een licht windje en na enkele kilometers zie ik in mijn spiegeltjes een wielrenner die enorm zijn best doet om mij in te halen, het mag ondanks dat ik geregeld rond de 40 op de teller zie. Als hij me is gepasseerd zet ik de achtervolging in, leuk spelletje, vooral omdat ik hem af en toe voorzichtig achterom zie kijken of onder zijn arm door, ik rij een paar meter achter hem met een gangetje van 42 a 43 km. Als ik naast hem rijd raken we aan de praat, hij komt uit Amsterdam en maakt een rondje “Markermeer” en denkt er toch over om ook over te gaan op zo’n gele fiets want dat gaat toch wel erg gemakkelijk. Bij Enkhuizen neemt hij de dijk richting Lelystad en ik ga via mijn vaste route door Enkhuizen en dan via de dijk langs het IJsselmeer naar Medemblik. Op Andijk kreeg ik nog even een bui(tje) , natte sneeuw is ook niet prettig heb ik ervaren, en dan nog even binnen wippen bij Ben en Riet waar alles bijna als vanouds lijkt te zijn, blije opgewekte mensen. Later, bijna in Medemblik, blaast het gemaal “De Vier Noorderkoggen” oftewel het “Stoommachine museum” net stoom af zo te zien, wat bij dit heldere weer een opvallend iets is. Als de Quest weer binnen staat is het net 85 km geweest voor vandaag.

Koel weer maar wel een lekker rondje

Zal ik gaan of wacht ik nog even, het werd het laatste en dat heeft goed uitgepakt want 5 minuten later kletterde de hagel naar beneden. En ik moest niets dus had alle tijd om nog even te wachten, nadat het droog was en de lucht weer een redelijk aanzicht had ben ik op pad gegaan. Eerst een bestelling doen bij “Kippen-Dam” voor a.s. zaterdag, “mannendag” al tientallen jaren gewoonte bij de familie Korse, en iedereen zorgt dan voor een prijsje en een kippetje gaat er altijd in. Ik rij meteen nog een stukje door naar Zuidoostbeemster en heb me daar even in een droog pak gestoken want ondanks de lage temperatuur stoomt het bij mij altijd in de “sauna”. Onderweg kwam ik ook nog een paar bomen tegen van Douwe Dokter, de man handelt in oude fruitbomen en tegenwoordig ook in wilgen die groeien even sneller. Tiny is niet aanwezig maar dat wist ik en zodoende ben ik ook weer verder gegaan, deze keer min of meer dwars door Purmerend en dat werd ook meteen spoorzoeken maar ik ben er weer uitgekomen en zat toen op richting Edam. Misschien is zwager Tom bezig bij de woning van Hugo in Edam maar er is niemand te zien. Langs de dijk van het IJsselmeer, of eigenlijk moet ik zeggen, het Markermeer, maar ja een ouwe bok leer je niet zo gemakkelijk nieuwe kunstjes, dat IJsselmeer zit er nog goed ingestampt van de lagere school en voor mij blijft het toch het IJsselmeer, iedereen weet wat ik bedoel en daar gaat het om. De rit gaat via Edam en Schardam weer richting Bobeldijk enz. om zo via de vaste route weer in de polder te komen waar de meerkoeten en de kassen een vertrouwd beeld beginnen te vormen ook na 95 km nog. En onderweg geen spat regen gehad, alleen toen ik in de Zuidoost binnen stond regende het even.

Was het nou een hond of een meerkoet, ik weet het niet.

Vandaag had ik een ritje met een “missie”, dus een keer niet klakkeloos ergens heen karren maar een bewust doel en dat was deze keer naar “Jan, de man die alles repareren kan”. Vorige week was ik op en neer geweest naar Dronten en de dag erna ook nog een stukje gefietst en tijdens dat ritje is het onderweg ontstaan. Niet zomaar, het was wel even een tik die ik op dat moment niet als ernstig had ervaren. In de “afdaling” van de Ketelbrug kwam er iets onder de vangrail vandaan, ik dacht een hond maar het zou ook een meerkoet geweest kunnen zijn. De gang zat er op dat stukje aardig in en in mijn ooghoek zag ik in een flits dat er iets was, geen probleem dus alleen even “plok” en dat was ‘t. Donderdag had ik mede door het minder aantrekkelijke weer mijzelf een vrije dag beloofd dan kon ik de fiets een keer wat schoonmaken en oppoetsen en toen zag ik dat er toch een paar lelijke krassen en beschadigingen waren ontstaan door dat “beest” van de Ketelbrug. Er zijn dan twee mogelijkheden, niets er aan doen, of op laten knappen, ’t oog wil ook wat. De man die is gespecialiseerd in kunststoffen, of dat nu carbon of polyester betreft, is Jan Reus. Dus een ritje naar Enkhuizen zat er weer in voor vandaag. Jan heeft een schatting gemaakt van de kosten van de reparatie en op die basis heb ik besloten om in dit geval het oog maar t.z.t. te “strelen” door het op te laten knappen. Jan is op dit moment druk bezig met diverse carbon racefietsframes te herstellen en je ziet gelijk dat het hier een specialist betreft, alles tot in de puntjes afgewerkt. Het begint bij het herstel van het frame wat vaak een breuk betreft die onzichtbaar 100% gerepareerd wordt en vervolgens de juiste kleuren en belettering die het geheel weer als nieuw maakt. En zo zal ik ook mijn gele “gevaar” t.z.t. laten behandelen, er is wel niets gebroken maar zoals ik al zei, “Het oog wil ook wat”. Terug nog even in Blokker naar zus Ria, maar na 3 weken Singapore is ze op dit moment ook net even weg, volgende keer beter. Langs de Cultuurweg zag ik dat de tulpen al weer flink de kop opsteken, nog maar een paar weken en de eerste velden beginnen weer te kleuren. En zo kwam ik na 72 km weer thuis en ook nog zonder regen.

Een "rustdag"

Vandaag komt het er niet van, ik zag dat de “weervoorspellers” niet zoveel bijzonders in “petto” hadden en omdat ik de laatste dagen wel aan mijn trekken ben gekomen is een dag “missen” geen ramp. De fiets een beetje schoonmaken kan nooit kwaad en zo ben ik toch nog heel even bezig geweest en na maandag lijkt het weer aan de beterende hand dus dan komt het vanzelf wel weer opgang. Want die teller moet zo snel mogelijk, nou ja snel is niet een eerste vereiste, op 88.888 km lijkt me een mooi rond getal nog 1002 km “sparen”.

Slordigheid geeft 220 km als "straf"

Ik ben slordig geweest en moest daar meteen de tol voor boeten. Gisteren was ik in Dronten om wat onderhoud aan de fiets en meteen wat banden mee retour, op zich niets aan de hand. Maar, ik transpireer in de Quest altijd ruimschoots en na ritjes waar ik me een beetje heb uitgesloofd maak ik er een vaste gewoonte van om me meteen om te kleden met de reserve kleding die ik altijd mee heb en dat deed ik gisteren ook in Dronten. Toen ik thuis kwam was de digitale rekening er ook met de boodschap “Ligt hier nog een fietsbroek van jou” inderdaad,  stom maar het is niet anders dus vandaag meteen maar even ophalen. Ik wist dat Bianca thuis was en dan maak ik er meteen meer een rondje van door vanaf Dronten via de Ketelbrug naar Oudemirdum te gaan. Als je de Ketelbrug van een andere kant nadert ziet hij er uit als de “Zeelandbrug” was mijn eerste gedachte alleen is die wat langer. Langs de Ketelmeerweg staan al jaren wat kunstwerken en de nieuwste had ik nog niet eerder gezien dus stoppen en een paar foto’s maken. Iets na Lemmer komen er twee mannen op de racefiets mij tegemoet, het zijn Dirk Steltenpool en Dirk de Vries uit Wervershoof, ze hebben het allebei koud en zijn gekleed alsof ze naar de Noordpool onderweg zijn.Rond de middag ben ik in Oudemirdum, Siebo is ook thuis heeft voorhoofdsholte ontsteking maar hij is door het ergste heen lijkt wel. Ik eet een broodje mee en na de lunch en een bak koffie ben ik weer verder gegaan. Door Friesland heb ik nog steeds de wind in een gunstige hoek maar op de Afsluitdijk zit hij pal op de zijkant, zwaar trappen. Het laatste stukje door het Robbenoordbos waar het fietspad weer op en top is. Als de fiets binnen staat geeft de teller precies 220 km aan, zeg maar leuk tripje voor 17 februari na de trainingsrit van gisteren.

Naviduct

Dit was bij Lelystad maar het gebeurde bij Enkhuizen

Hier nog een klein stukje van de rit van vandaag, slechts 3 minuten van de 161 km maar wel de snelste.

 https://youtu.be/Vc6_1YSm9Kw

Het is gelukt, banden en nog wat.

Het is allemaal weer geregeld, wat is gisteren van plan was is vandaag uitgevoerd, een retourtje Dronten. Op tijd van huis en zodoende ook weer redelijk tijd thuis, heen was het vreemd dat alle wind/energiemolens stil stonden, geen zucht wind en dat fietst heel prettig. Aangekomen in Dronten dacht ik eerst dat Theo alleen was maar Eva was ook druk in de weer en even later verscheen ook Allert om de hoek dus de hele club is aanwezig, ik vroeg Theo of hij tijd had om de “kogelkopjes” te vervangen en dat was geen probleem, het wordt zo een rit met resultaat want ik zou in elk geval wat banden meenemen en een reserve accu voor de verlichting. Na een poosje sleutelen was het weer in orde en kon ik de tergreis beginnen, nog even 80 km “afraffelen”. Vlak langs het fietspad in de Flevopolder wordt een flinke “windmolen” in elkaar gezet en er staan er al zoveel hier in de polder. En op het fietspad langs Lelystad meende ik op afstand vreemde vogels te zien, inderdaad het waren vreemde vogels, 3 paar schoenen door de jeugd in hoger sferen gebracht denk ik. Ze waren overal bezig op het fietstraject, heel veel water, mogelijk een lekke waterleiding en ook het hele parkeerterrein om ”Bataviastad” ligt overhoop, heen was het even zoeken om er langs te komen maar terug was er een omleiding aangegeven dus dat ging vlotter. Eenmaal dicht bij mijn eindbestemming nam ik zonder problemen weer de route om kasteel Radboud heen, maar nog steeds is er nergens iets aangegeven en stond ik weer voor de stratenmakers, keren en via een andere weg naar huis. De voorraad materialen kan weer in de garage en mocht ik er aan toe zijn dan is het  bij de hand. Eén telefoontje en ze zouden alles per post versturen maar nu had ik een doel en ben weer gelukkig met de vernieuwing van de “kogelkopjes” waar ikzelf uren aan zou zitten sleutelen, een mooi ritje van 161 km met heel veel zon en geen wind.

Bijna een "Molentocht"

De plannen voor vandaag zijn niet tot het beoogde resultaat gekomen. Ik had eigenlijk het plan om even naar Dronten te rijden om een paar reserve banden op te halen, maar de wind stond in mijn “weerprofeten” overal zo’n beetje dwars op mijn route en dat vind ik nooit zo prettig en komt vast wel weer een dag dat het beter is. Wel was ik van start gegaan om die kant op te gaan maar al snel heb ik de koers gewijzigd en ben op visite gegaan bij Kees en Marian van Hattem in de Heerhugowaard. Kees was druk met het stapelen van hout voor de kachel en had zo op het eerste gezicht een voorraad voor 2 winters. De koffie smaakte weer als vanouds en na een tijdje kletsen ben ik weer verder gegaan via het “Park van Luna”. Het weer is nog niet zoals ik had verwacht, bewolkt en tegen regen aan. Inderdaad een paar kilometer verder kreeg ik regen/hagel en natte sneeuw in één, niet ernstig maar wel hinderlijk, de bril in de koker, en verder, met de pet wat dieper over de ogen. De driemolens staan er vredig bij langs de Schermerdijk maar nog steeds een bewolkte lucht, heel anders als ik een 20 km verder ben en in Hoogwoud langs “De Lastdrager” fiets. De molen uit 1608, tenminste dat wordt aangegeven op het bordje hoewel er op internet andere bouwjaren worden gesuggereerd en hij is buiten gebruik , er is nu volop zon en geen wolkje meer te bekennen. Bij het binnenrijden van de Wieringermeer staan een hele serie ander molens die wel rendabel zijn in deze tijd, dankzij de verstrekte subsidie. Maar de boterbloemen bloeien ook alweer in de berm zie ik wel, al is het nog dunnetjes. Het ritje was “kort” maar afgezien van dat ene vervelende buitje met 71 km niet al te kort maar ook niet lang.