Twee keer werkten de slagbomen enz. goed.

Daar zijn we weer, ruim 3 weken niet gefietst, tenminste niet in de Quest, en dan is het weer zo ver. Ik dacht vanmorgen “Laat ik meteen maar goed beginnen” en zo is het retourtje naar Oudemirdum tot stand gekomen. De berichten zijn matig, zowel in Middenmeer als in Oudemirdum geven ze wat regen af dus we zien wel. Als ik van huis ga is het droog en met de voordeligste wind ging ik heel vlot de Afsluitdijk over, de lucht begint allerhande kleuren te vertonen maar als ik bij Friesland aankom, komt de zon er zelfs heel even bij, een goed teken. Bij Bianca zijn Thimo en Fleur nog thuis maar die vertrekken al heel snel naar school in Balk. De koffie smaakt weer als vanouds en de koek is ook altijd een traktatie we kletsen wat over het wel en wee in de wereld en tegen half 11 mag ik “helpen” een paar gasten die in de zomerwoning hebben gezeten uit te zwaaien, ik merk aan Bianca dat er een blok van haar schouders valt als deze toch wat “vreemde vogels” weg zijn. Als alles weer op orde lijkt vervolg ik mijn fietstochtje weer door de Quest om te keren en in tegenovergestelde richting mijn pad in te korten. Op de rit heen geen spatje regen gehad maar nu begint het toch al snel watte druppen en aan het begin van de Afsluitdijk besluit ik om de schuimkap er maar op te zetten. Als ik de Lorentz sluizen nader zie ik het knipperlicht aan springen, het zal toch niet was mijn eerste gedachte, (vorige week 3 keer storing waarvan één keer 3 uur wachten) het viel mee na zo’n 5 m a 10 minuten draaide alles weer op zijn plaats en kwam het verkeer weer opgang. Over de hele dijk was het flink regenachtig en toen kwam de tweede sluis, de Stevin sluis bij Den Oever en ook hier gingen de rooie lichten aan, maar ook deze keer werkte alle apparatuur zoals het hoort en kon na een kort oponthoud het laatste stukje naar huis worden afgelegd waarmee de 160 km weer vol zijn gemaakt.