Geen inbrekers in de buurt

Rondje 70 km

Langs de Alkmaarseweg bomen versnipperen

Watertoren van Hoogkarspel

Als je vroeger deze toren zag was je dicht bij huis.

Lange slanke vormen

Het ging weer heerlijk, een klein rondje, vertrekken met een dik wolkendek en thuis komen met zon, wat wil een mens nog meer. Een rondje met een bijzondere ervaring, op mijn ritjes is het bijna standaard dat ik langs familie ga, wat wil je ook als je met zovelen bent, dus ook vandaag weer. Maar als je dan de deur, die niet helemaal dicht is, open maakt en je treft niemand thuis is dat wel wat vreemd. Al roepende als een vreemde in de woestijn probeerde ik de aandacht te trekken van de bewoners, helaas geen reactie, dan maar bellen. Het eerste mobiele nummer gaat af in de kamer, die moet ik dus niet hebben, het tweede nummer wordt even later opgenomen. Ik heb uitgelegd dat ik in huis zat maar dat er niemand aanwezig was, na wat hilarisch lachen en verwondering kreeg ik uitleg hoe en waar ik de zaak af kon sluiten en werd me gezegd zet eerst maar een “bakkie” dan komt het vanzelf goed. Nou ik heb de wijze raad opgevolgd en ben zonder “bakkie” maar met een afgesloten woning weer verder gegaan, geen moeilijke mensen, daardoor is het misschien wel familie van me. Op mijn verder trip ben ik via diverse dorpen en dijken naar Westwoud gereden om bij zwager Arie en schoonzus Githa mijn neus te laten zien en daar was het juist andersom, min of meer druk. Een dochter en schoondochter zaten er om alle adressen enz. op een rijtje te zetten voor het a.s. feest want Arie en Githa zijn binnenkort 60 jaar getrouwd. Na de koffie het rondje afmaken via Hoogkarspel en op naar Middenmeer waar de teller voor vandaag de 70 km net rond maakt.