Oefenen voor de Texeltoer.

Rondje van 91 km

Texeltoer van jaren geleden met Jan Geel links nog in zijn zelfbouw

Morgen is het weer zo ver, “Goede Vrijdag” en dat betekent de “Texel toer” voor Velomobielen en wat er nog meer is aan ligfietsen. Af en toe lukt het om mee te rijden en het lijkt erop dat het morgen weer gaat lukken. Dus op tijd naar Matthijs in Twisk bakkie doen en dan op naar de boot van 11 uur, het zal mij benieuwen hoe groot of klein de groep dit jaar zal zijn. Vandaag heb ik nog even getraind om morgen niet te veel tot last van de snelle mannen/vrouwen te zijn, je weet maar nooit, maar het ging goed. Ik had een klein rondje langs familie in het hoofd, eerst naar Zwaag bij Leo en Riet langs waar zoon Piet met kleinzoon Piet uit Afrika zouden zijn, helaas ze waren net weg, bakkie doen en dan door naar zus Ria in Blokker, niet thuis dus dan maar het vertrouwde rondje H.E.M.

Broedend naast het warenhuis

Nijlganzen met pullen

Onderweg in de polder ook een broedend stelletje zwanen gespot en iets verder een stel Nijlganzen met 6 pullen.

"Mooie" luchten maar het bleef droog

Het strandje van Frans

De zeilboten zijn weer uit de winterstalling

De lucht is in alle creaties te zien donkere wolken en zon maar wel een mooi  gezicht. Langs de dijk zie ik verschillende zeilboten en één ervan trok mijn aandacht en ook weer een foto van het “Strandje van Frans”.

Bloeiend koolzaad met een betekenis.

In de buurt van Andijk viel het op dat er zoveel koolzaad in bloei stond langs de dijk. Dit deed me denken aan het eerste jaar bij mijn toenmalige werkgever de Z.W.M., tarwe, gerst, haver, klaverzaad, vlaszaad en ook koolzaad werden er verwerkt en één van de oudere mannen wist mij toen te vertellen dat op 17 april 1945 de polder door de bezetter onder water werd gezet en overal bloeide het koolzaad. Alle jaren komt deze herinnering weer boven drijven,  het bloeiende koolzaad heeft voor mij een speciale betekenis.

Mijn jongste zus Lia volgens mij aan een Quest toe.

Op Andijk ga ik nog even bij mijn jongste zus aan en daar doe ik weer een nieuwe ontdekking, ze is gehandicapt, gevallen met de racefiets, stom, ja, neem dan ook een Quest dan val je niet om. En als laatste even bij Ben binnen wippen, die komt heel, heel langzaam, weer opgang en zijn “hartfalen”  lijkt ook in orde dus voorzichtig weer beginnen met fietsen. Als ik thuis kom staat er toch weer 91 km op de teller, je merkt het haast niet, het rolt zomaar door.