Ontmoeting is weer bij het water, net als toen.

Als je een grote familie hebt is er alle weken wel iemand jarig en dat is ook vandaag het geval, dus niet fietsen en op naar Bovenkarspel. Toen ik zo rond 1 uur weer thuis was bedacht ik dat het eigenlijk wel gezond zou zijn als ik nog even een klein rondje zou gaan fietsen. Eten, omkleden en gaan met die …. ja je weet wel “die banaan”. Richting Slootdorp en dan langs de “bovenkant” van Wieringen naar Den Oever, het weer is prachtig en het gaat als vanouds. Als ik langs de dijk ga moet ik eerst door een poort, uitstappen, poort open, fiets erdoor duwen, poort sluiten en weer verder.

Als ik na enkele kilometers omhoog moet en over de dijk verder ga stop ik even om een paar foto’s te maken, het is laagwater en hele stukken liggen droog.

Na een paar kilometer vlak bij Vattrop moet ik “steken” om de bocht te maken en zie in de verte een paar mensen zitten die dit opstand aanschouwen, ze zitten samen genieten van de rust langs het water.

Als ik dichterbij kom staat de man op en komt in mijn richting, “Pé Koomen” vraagt hij “Ja” “We hebben elkaar enkele jaren geleden ontmoet toen ik met de kano het IJsselmeer opging” en dan is het ijs gebroken en volgt een kort maar wel leuk gesprek, hij gaat nog geregeld met de kano op dezelfde stek het water op maar moet wat rustig aandoen door wat hartklachten. Hij leest nog geregeld mijn blog en toen ik vertelde dat ik hun foto vanmiddag zou plaatsen, wel wat veraf, werd meteen actie ondernomen om een beter plaatje te krijgen, zodoende een paar van hetzelfde soort, veraf en dichterbij.

Dan nog even over de haven in Den Oever waar nog een peilschaal huisje staat wat niet zo opvalt als het huisje wat aan de andere kant van het eiland staat omdat er vaak materiaal van de scheepswerf voor staat. Na 46 km staat alles weer op zijn plaats en gaan we over tot de orde van de dag, glimlachen naar de toekomst is het beste medicijn.