Ik ben een gelukkig mens.

Rondje van 90 km

Aalscholvers zijn toch watervogels ? 

De Wipbrug is vernieuwd maar er mogen nu
geen motorvoertuigen meer over.

Ik ben weer een gelukkig mens, gisteren dacht ik echt dat de jaren z’n tol gingen eisen, amper boven de 30 km komen is niet wat ik als standaard heb. Maar de aflopende achterband is dus wel zeker de oorzaak geweest van mijn trage vermogen. Het ging vandaag weer als een “raket”, nou zo erg, maar jullie begrijpen wel, het ging weer goed. Mijn eerste bestemming was zus Ria in Blokker die ik nog even zou bedanken voor het super geslaagde feestje van afgelopen zondag. De hele familie bij elkaar en ook haar zoon Joost met zijn vrouw Caren en zoontje Amos waren over uit Singapore en die zie je niet alle keren als ik bij haar kom. Deze keer was Ria even weg voor een boodschap en was Joost bezig met wat huishoudelijke klusjes, even een bak koffie en een kort gesprek, hij zou zijn moeder en de rest van de familie de groeten doen en daarna ben ik weer gegaan. Op en neer naar Middenmeer zou voor de hand liggen maar met een omweg via Zuidoostbeemster leek me veel leuker, even naar Tiny die vandaag thuis is. De weg erheen gaat beter als het eerste stuk naar Blokker toen reed ik achter 5 scholieren die netjes richting aangaven op een voorrangsrotonde en ik bleef netjes achter ze. Er stonden 3 auto’s stil en toen de scholieren waren gepasseerd ging de eerste, een mevrouw, meteen vol gas naar mij in de “aanval”, gelukkig werken de remmen en de claxon goed maar ze keek me aan met een gezicht wat vol bewondering was voor die mooie gele Quest maar remmen ho maar. Het tweede “geintje” was op de Oostdijk bij Oosthuizen, hier bleef een auto achter me rijden en toen ik richting aangaf om de Oostdijk te vervolgen naar links, waar hij rechtsaf ging, kwam hij links naast me rijden en zou me nog bijna van de sokken rijden, hij scheerde vlak achter me langs naar rechts. Tiny zei later nog toen ik het vertelde, “Het blijven gevaarlijke dingen, je moet er eigenlijk maar mee stoppen” eerst dacht ik nog dat ze hiermee de auto’s bedoelde want die zijn echt gevaarlijk met zulke chauffeurs, maar nee, ze bedoelde de Quest. Hierbij verschillen we nogal van mening en dat zal wel niet veranderen, toch was het weer gezellig met koffie en later een broodje waarna ik weer huiswaarts ben gegaan om na 90 km de fiets weer in zijn vaste stalling te parkeren.