Bezig zijn en hoe ...

Ja en als ik dan aan gisteren denk dan schieten de tranen zowat in mijn ogen, wat een kl… dag. En dan zoek je iets om toch bezig te zijn, ik vond drie dingen ter compensatie. Een glutenvrij brood bakken, de Gocycle banden onder de Quest plaatsen en tot de toegestane 4 bar. oppompen en ook het linker lampje van de kentekenverlichting van de auto vervangen. Het is allemaal weer gegaan zoals ik had bedoeld hoewel ik mijn tempo met ik weet niet hoeveel moest verlagen anders was ik binnen een uur weer werkeloos geweest. Voor morgen en overmorgen lijkt het er ook nog niet zo fris uit te zien, we wachten maar af. Wat me al wel is opgevallen tijdens de eerste 2 km met de Gocycle banden over een  klinkerweg, ze zijn veel stiller als ik me niet vergis.

Een beetje van mijn geloof gevallen.

Zo slecht als het gistermiddag was, zo mooi is het vandaag, geen regen, geen wind en er is zelfs zeer geregeld een heerlijk zonnetje. Dus dan gaan we even op pad met de Quest, je zou het bijna verleren hoe alles werkt en of het nog gaat. Ik kan een ieder gerust stellen het gaat nog voortreffelijk, wat is het toch een zaligheid dat je zoiets kan doen zonder problemen. Eerst maar even naar Tiny in de “Zuidoost” ik denk dat ze niet thuis zal zijn maar dat zie ik straks wel want vanaf de “Zuidoost” was het de bedoeling om via De Woude te gaan en dan zie ik vanzelf wel of daar wel iemand aanwezig is.

In de polder zie ik dat de wolken langzaam verdwijnen en dat de zon meer kans krijgt en bij de oversteek in Benningbroek zijn een paar Nijlganzen in gevecht en maken nogal wat herrie, mogelijk iets in de “relationele sfeer” want vlakbij stond een derde gans de zaak aan te kijken.

Vanaf de Hoornsejaagweg zag ik aan de overkant op de Beetskoogkade een nieuwe “bewoner” staan, een flink uit de kluiten gewassen beeld met oosterse achtergrond als ik dat zo bekeek. Zoals ik al had verwacht was Tiny niet aanwezig, jammer, dan maar een bakkie cappuccino in m’n eentje en dan door naar De Woude. Daar aangekomen met de pont over het Kogerpolderkanaal kon ik vaststellen dat er vast mensen aanwezig zijn, de auto van Marian de Tesla van Wim en voor de inrit het vervoermiddel van een bezoeker. Inderdaad Marian zat te lezen en Wim was in conclaaf met een meneer van Vredestein. Ik maakte kenbaar dat ik mijn bestelling kwam ophalen, Jan Geel was er vanmorgen ook al geweest hoorde ik. En zo is het gekomen dat ik een beetje van mij geloof ben gevallen, ik heb nu 2 Gocycle banden die ik er vanmiddag gelijk om zal leggen, volgens kenners zal dit het “einde” zijn, sneller “nooit” meer lek en als enig nadeel, de draaicirkel wordt wat groter en dat zal wennen worden, dus Schwalbe moet even geduld hebben.

Op de terug weg langs de Heerhugowaard zie ik de molen staan met een bijna blauwe lucht erachter en de ingang van “mijn” dorp, Middenmeer, wordt alle dagen mooier, de gele krokussen beginnen al mooi te bloeien en dit weer doet er veel aan ook na die 101 km van vandaag

Nuttig bezig geweest

De grootste boosdoener ging als eerste

Voor de "operatie"

Na de "operatie" en het mosveld waar gras moet staan.

Wat doet een mens als hij niet met de fiets weg is, proberen zich nuttig te maken in en rond huis. Dat is misschien wat kort door de bocht maar in grote lijnen klopt het, er stond te veel wind naar mijn zin en de berichten “beloofden” voor vanmiddag regen dus als ik al weg zou gaan kan het nooit een acceptabel rondje worden. Dan eerst iets in huis, wasmachine vullen enz. en daarna de tuin in. Vorige week hebben ze bij de achterburen, een assurantiekantoor, flink wat hoge bomen weggehaald die bij mij de hele zomer en herfst voor te veel schaduw zorgen op het grasveld en mede daardoor staat er nu meer mos als gras. Bovendien is er over de schutting, die ik heb geplaatst toen wij hier kwamen wonen, een enorme klimop vanaf de achterburen bij mij “aangegroeid” dus ook die opgeruimd en voor zover mogelijk de schutting hersteld waar nodig. Dat is dus in ’t kort wat ik nuttig bezig zijn heb genoemd en zoals het nu lijkt morgen een klein stukje fietsen, hoop ik. 

Bijna pootje gelicht

Ja het moest wel een keertje fout gaan, nee niet helemaal maar één waarschuwing was voldoende om het “roer” om te gooien en weer richting de thuisbasis te gaan. Het was me al wel opgevallen dat er een stevige wind stond, maar ja zo erg leek het me nog niet totdat ik op open veld kwam en de wind rechts van mij z’n best deed om mij pootje te lichten en dat lukte bijna, hij kwam heel even los. Bij de eerste de beste afslag naar links en daarna nog een paar keer en ik was weer thuis. En toen kreeg ik nog een onverwacht  klusje, ik had de deur niet op de haak gedaan met gevolg dat de harde wind hem uit mijn handen blies en dat ging ten koste van mijn buitenlamp met sensor, klussen geblazen maar alles is weer in orde en de volgende keer beter vasthouden of vastzetten.

Dan nog iets geheel anders, 't heeft niets met fietsen te maken maar zoals ik in contact kwam met deze familie zal ik nooit vergeten, een foto van 4 generaties "van Dijk". Links op de foto het boegbeeld van de familie Albert van Dijk uit Kampen 93 jaar oud, kort gezegd "Mijn vriend van langs de weg" hier samen op de foto met zoon Johan en verdere telgen uit de familie. Johan kom ik nog weleens tegen langs de dijk rond het IJsselmeer waar hij als steenzetter een belangrijke taak heeft in de strijd tegen het water. En zijn vader Albert, overlevende van het vernietiging kamp Buchenwald gaat duizend kilometer per week op de bromscooter nog steeds niet uit de weg, zonder meer een geslacht met overlevingsdrang. 

"Toevallig" juist gepland

Vandaag was het de juiste planning, op tijd vertrekken richting Zuidoostbeemster en bij Tiny even een heel klein klusje doen en dan weer naar Middenmeer om voor de regen binnen te zijn. En inderdaad het is gelukt, bovendien ging het alweer een stuk “beter” als gisteren, gewoon doorgaan “we zullen doorgaan” is de bedoeling .Ik wist dat Tiny niet thuis zou zijn, geen probleem, een trap, een emmer, en het resultaat kon in de vuilnisbak, de goten zijn weer schoon. Ik heb mezelf getrakteerd op een cappuccino met stroopwafel en ben daarna richting Middenmeer gegaan.

Ik had nog wel heel even het plan om via De Woude te gaan om bij Wim een kleine bestelling op te halen maar heb toch maar besloten om dat niet te doen, het weer is op dit moment goed, maar soms geloof ik in de voorspellingen zoals vandaag. Toch weer met wat kris kras afwijkingen van de kortste route kwam ik weer thuis en nadat ik onder de douche vandaan kwam zag ik op het dak van de garage dat de 87 km van vandaag precies goed zijn geweest om zonder spat droog thuis te komen, nu regent het.

Het ging niet echt soepel

Retourtje van 160 km

Vandaag de éne verrassing na de andere en niet allemaal positief. Een retourtje Oudemirdum was de planning voor vandaag, het zou de hele dag droog zijn dus geen problemen uit die hoek. Na een telefoontje wist ik dat Bianca , mijn dochter, vanmorgen thuis zou zijn even wat regelen en dan richting Friesland. De eerste regen kreeg ik al na zo’n kilometer of 10, niet erg maar wel hinderlijk als brildrager.

Hekken opruimen en stoppen 

Dan net na de Stevin-sluizen bij Den Oever een vrachtwagen op het fietspad waar ik heel langzaam, door de berm, langs kon. Verder ging het wel redelijk maar na de Lorentz-sluizen leek de gang er al een tijdje uit te raken, zou ik te veel willen na weinig fietsdagen, matige conditie,  of zou het toch de leeftijd zijn. Na een paar kilometer toch maar eens aan de banden voelen, inderdaad stoppen en rechtsvoor wisselen en weer op spanning brengen waarna de snelheid weer aanvaardbaar was. Het was al ruim half 12 toen ik in Oudemirdum kwam waar kleinzoon Thimo ook nog thuis was, hij moest om 12.30 uur met de bus naar school in Sneek. Bianca had meteen koffie met koek en even later een broodje waarna ik al vrij snel weer huiswaarts ben gegaan, ze moest zelf  ’s middags naar haar werk.

Mijn "brommobiel"kan hier wel doorgaan

Ganzen in overvloed

Nog een paar .....

Deze man gebruikte zijn voorlader van de trekker om palen te plaatsen

Een mooi gebouw op de dijk maar nog niet klaar

Op de terugweg liep het ook weer niet allemaal even soepel, werkzaamheden op en langs het fietspad deden me denken aan de dijk Enkhuizen -Lelystad vrachtwagens en auto op het fietspad onderweg allemaal dingen die de snelle doorgang negatief beïnvloeden.

Probeer hier maar eens langs te komen

Afremmen en uitkijken

Uitstappen en "omrijden"

Griezelig smal

hobbelig en weinig gebruikt

Hier werkt het bord nog niet

En dan de rust in het Robbenoordbos

De beweegbare brug aan de Noord-Hollandse kant van de Afsluitdijk is nog steeds niet gerepareerd waardoor de fietsers nogal wat vreemde omleiding krijgen voorgeschoteld met het advies om te lopen. Het signaleringsbord aan de Fries kant werkte wel maar die bij Den Oever doet niets, geen verbinding of ontvangst  vertelde de man die er mee bezig was. Na 160 km was ik weer thuis opgelucht en wel, want ik merk wel dat ik door het minder goeie weer te kort bezig ben geweest de laatste maanden.

Stormachtig

Rondje van 41 km

Kerk van Westerland op Wieringen

Coupure bij Den Oever

Ja ik was weer heel even op pad, het weer werd beter, tenminste het regende niet meer en dan die wind, nou ja ik zal wel zien. Ik had een route in m’n hoofd waar ik de zijwind waarschijnlijk niet zou voelen, naar Wieringen via Slootdorp dus achter de bomen en “uit de wind”, nou vergeet het maar op de open stukken was het goed opletten. Dan via Westerland naar het buitendijkse gedeelte waar ik al vaker langs ben gereden dan heb ik de wind schuin achter me en zal het niet moeilijk worden om later via Den Oever weer naar Middenmeer te gaan. De coupure op de haven van Den Oever is niet meer afgesloten hoewel het water nog vrij hoog staat. Ik had op het stuk langs “Het Wad” de Quest een tijdje de “vrijheid” gegeven maar schrok van de snelheid die steeds verder op liep, ik durfde de camera niet in te schakelen, twee handen stevig aan het stuur, het pad is niet echt vlak en hobbelt nogal maar zag op een bepaalt moment, dat zonder één trapbeweging, de teller 43 km aangaf, afremmen en later op een minder heftig stuk wel de camera inschakelen. De snelheid liep hier ook al snel omhoog maar met  afremmen hield ik hem in bedwang met een ruime 30 km en zo kwam ik met een ervaring rijker in Den Oever waar richting Middenmeer werd ingeslagen waar ik na 41 km de Quest weer binnen heb gezet.

Onderstaande link geeft een korte indruk van deze ervaring

https://youtu.be/P-PYLCFCjWY 

Kleintje toe

Nog even een “kort” stukje film van het ritje van vanmorgen. Onderstaande link aanklikken en het moet lukken via Youtube.

https://youtu.be/LYPFY2sFl-o

Hagel is nog altijd striemend hard.

44 km 

Het is overal nat

Zo is het zonnig

en zo wordt het angstig donker

En toch nog "droog" thuis 1 km voor Middenmeer

Heerlijk, ik ben weer even op pad geweest, het weer werkte niet echt mee maar ik heb weer even genoten. Het was echt overwegen vanmorgen, zo van zal ik , of blijf ik binnen, gelukkig ben ik gegaan. Het was maar kort en ik heb aan den lijve weer ondervonden dat hagel nog steeds striemend hard is als je het in je gezicht krijgt, maar van de andere kant geeft het toch ook weer een heerlijk gevoel. Het ritje gaat even op en neer naar Wervershoof om bij Ben een bakkie te doen. Ik ben weer van alles en nog wat op de hoogte gebracht en na de koffie ben ik weer op huis aan gegaan via Zwaagdijk en dan over de Tuinstraat naar Oostwoud om m’n neus nog even om de hoek te steken bij Jan Geel die altijd aan het knutselen is. Ik heb wel gezien dat het overal kletsnat is, niet alleen langs de wegen en fietspaden maar op het land is het ook hopeloos nat. En dat kwam ook tot uiting met het weer op dit ritje, zo volop zon en een ander moment een regen en zelfs een hagelbui maar al met al heb ik toch weer genoten en heb ontdekt dat de conditie wel wat begint af te takelen, gewoon meer fietsen dan komt dat wel weer goed en was deze 44 km vandaag alvast een klein beginnetje. 

Een mistig ritje

Het was een klein wereldje vandaag en in eerste instantie had ik het idee dat het vandaag niets zou worden, te mistig. Eerst dan maar boodschappen doen voor de komende dagen en als ik dan langs de weg kom zie ik vanzelf wel of het mee of tegen valt om straks wel of niet te gaan. Ik kreeg het idee dat de mist al wat begon op te trekken dus tegen 11 uur had ik het andere pak aan en ben ik gestart. Het viel inderdaad mee en een H.E.M. rondje zou er wel in zitten was ik van mening, dus op naar Hoorn. De vaste route over Scharwoude waar ik voor het eerst op mijn rondje langs de dijk kom te rijden.

Door Hoorn op naar Enkhuizen, het valt op, kort na Hoorn, dat  er op het buitendijkse land zoveel water staat waar de ganzen een extra bad kunnen nemen. De mist is hier zeker niet minder langs het water en af en toe is het zelfs wat dichter heb ik het idee.

Als ik stop om een foto te maken is niet te zien waar de mist over gaat in water van het Markermeer, één grijze massa.

In Enkhuizen is het iets beter maar eenmaal buiten de “Haringstad” lijkt het weer een stuk slechter te worden m.b.t. het zicht. Tussen de leuning van de ophaalbrug zie ik de Willem Barentsz liggen een andere als de walvisvaarder van weleer.

Dan richting Medemblik in een steeds mistiger wordende omgeving en als ik eenmaal thuis ben heb ik toch weer een heerlijk ritje kunnen maken van 87 km.