Bijna pootje gelicht

Ja het moest wel een keertje fout gaan, nee niet helemaal maar één waarschuwing was voldoende om het “roer” om te gooien en weer richting de thuisbasis te gaan. Het was me al wel opgevallen dat er een stevige wind stond, maar ja zo erg leek het me nog niet totdat ik op open veld kwam en de wind rechts van mij z’n best deed om mij pootje te lichten en dat lukte bijna, hij kwam heel even los. Bij de eerste de beste afslag naar links en daarna nog een paar keer en ik was weer thuis. En toen kreeg ik nog een onverwacht  klusje, ik had de deur niet op de haak gedaan met gevolg dat de harde wind hem uit mijn handen blies en dat ging ten koste van mijn buitenlamp met sensor, klussen geblazen maar alles is weer in orde en de volgende keer beter vasthouden of vastzetten.

Dan nog iets geheel anders, 't heeft niets met fietsen te maken maar zoals ik in contact kwam met deze familie zal ik nooit vergeten, een foto van 4 generaties "van Dijk". Links op de foto het boegbeeld van de familie Albert van Dijk uit Kampen 93 jaar oud, kort gezegd "Mijn vriend van langs de weg" hier samen op de foto met zoon Johan en verdere telgen uit de familie. Johan kom ik nog weleens tegen langs de dijk rond het IJsselmeer waar hij als steenzetter een belangrijke taak heeft in de strijd tegen het water. En zijn vader Albert, overlevende van het vernietiging kamp Buchenwald gaat duizend kilometer per week op de bromscooter nog steeds niet uit de weg, zonder meer een geslacht met overlevingsdrang.