Woensdag is zondag

Zondag, oh nee het is woensdag maar we hadden wel het grootste deel van deze dag een “zondag”. Het begon vanmorgen met mist en met het idee straks buiten de Wieringermeer is het wel over, niet helemaal maar over het algemeen mag ik niet klagen op mijn ritje naar Oostzaan.

Het was weer ronduit genieten en als je dan een ruime 40 km van huis bent en je fietst door de “Weidevenne”, een grote nieuwbouw wijk van Purmerend, en dan hoor je opeens dat je naam wordt geroepen dan vraag je jezelf toch wel een beetje af, ben ik ondertussen die “bonte hond” die zo bekend is ? Remmen en zien wie het is, het blijkt Marijke Tanis te zijn uit Middenmeer. Mijn eerste vraag is “Ja maar jij woont hier toch niet” “Nee, oppassen bij mijn dochter die hier woont” het is in elke familie hetzelfde, opa’s en oma’s hebben er op een bepaald moment gewoon een onbetaalde baan bij, ik had dat vroeger ook en Tiny doet het ook al jaren, het is even wennen maar wel leuk. Ik vertelde haar dat ik op weg was naar Tiny die vandaag ook oppasdag heeft in Oostzaan. Patricia werkt thuis met haar collega en Tiny zorgt even later voor koffie, door de staking van het onderwijzend personeel van de lagere school is Thomas vrij en later eten we gezamenlijk een broodje.

Als ik weer vertrek is de zon volop aanwezig en zijn er geen wolken meer te bekennen, zoals gewoonlijk ga de terugrit via een ander pad. Door “ ’t Twiske” waar de molen vandaag of morgen zijn nieuwe kap krijgt aangemeten, hij ligt al klaar en de kraan is er ook al. Als ik later een amazone nader met haar viervoeter is het even opletten maar alles verloopt vlot en zonder problemen.

Op de dijk richting Oudendijk haal ik een paar mannen in op de racefiets waarbij de voorste wel erg optimistisch is met zijn blote benen bij een fris windje en zo’n graad of 7.

Ik volg wat binnendoor weggetjes en ga via de ophaalbrug waar tegenwoordig geen auto’s meer kunnen passeren en via de “Lagehoek” naar Middenmeer, bij de “Westfriesedijk” zie ik dat de percelen met tulpen al aardig de kop boven de grond hebben en na nog zo’n 10 km ben ik thuis waar de dagteller op 113 km is gestopt.