Eerst sleutelen daarna, bloeiende bollenvelden in Noord-Holland

Wat een terugval van temperatuur, afgelopen weekend kon het niet op maar nu staan we weer met beide benen op de grond. Toen ik me om zou gaan kleden dacht ik er nog een moment over om een shirt met lange mouwen aan te trekken maar achteraf ben ik blij dat ik dat niet heb gedaan, ’t was warm zat in de Quest. Ik was van plan om in Obdam bij zwager Tom en zus Gerda een bakkie te doen maar daar was niemand aanwezig en zodoende ben ik meteen maar doorgereden om mijn rondje af te maken en ben nergens meer gestopt , hooguit voor een paar foto’s van al die bloeiende bollenvelden want dat is momenteel hier in de kop van Noord-Holland een prachtig gezicht.

Toen ik nog geen 2 kilometer van huis was hoorde ik geregeld een irritant tikje bij het trappen en aangezien ik een hekel heb aan “tikjes” ben ik gestopt voor nader onderzoek, even terug naar de basis om met een kruiskop schroevendraaier en een tang dit euvel te verhelpen. Het schermkapje dat over de ketting zit en dat ooit met een popnagel was vastgezet is al jaren geleden door mij met een klein boutje en moertje met een ringetje vervangen omdat de popnagel los was gegaan en nu het schroefje dus, waardoor ik bij elke trapbeweging het kapje raakte wat nu weer vast is gezet.

Opnieuw starten en langs de bollenvelden zonder ze bewust op te zoeken, het bloeit overal.

Het H.E.M. zit er vandaag wel weer in en zo zoef ik over de dijk richting Enkhuizen nadat ik Hoorn ben uitgereden als ik later vanaf Medemblik weer in de polder kom zie ik dat het flink stuift op ’t land en tot mijn schrik zie ik ook dat het zwanennest mogelijk ruw is verstoord.

Het dier staat er naast en voor zover ik kan zien is het net alsof er een aantal eieren stuk zijn gegaan of vertrapt, hoe en wat precies kan ik zo niet beoordelen maar dat het dier niet op de eieren zit komt heel vreemd over. De rit werd vandaag net 106 km zonder te zweten maar wel heerlijk ontspannen om te doen.