Even ontspannen

Dinsdag een kort ritje ter afwisseling van mijn “noeste” arbeid aan de blokhut. De z.g. waterborden achterop en de afsluitlatten voor en achter bovenop, zijn vergaan en moeten vervangen worden en aangezien ik soms denk dat ik van alle markten thuis ben heb ik ook dit aangepakt en ik moet zeggen nog een paar uurtjes en hij is weer voor minstens 20 jaar “APK waardig”. En als ik dan vandaag in één keer doorga dan ben ik klaar maar dan staat de Quest de hele dag stil en dat is ook niet goed, dus zo rond het middaguur heb ik de klus voorlopig even in de wacht gezet en na een broodje omkleden en even ontspannen.

De parallelweg langs de A7, waar de 6 windmolens moesten verdwijnen, is weer open dus daar langs en dan zie je de 6 lege plekken waar alleen nog schroeven/draadeinden  uit het beton steken. Er komen weer nieuwe molens die met subsidie van onze regering een nieuw leven tegemoet gaan. Automatisch ga ik richting Bobeldijk en Berkhout maar op tijd besef ik dat Tiny niet thuis is dus een

kleine koerswijziging en zo draai ik langs de verschillende bouwwerken op en aan de Braken richting Obdam waar ik door een nieuwe fietstunnel moet om op de Obdammerdijk te komen om bij zwager Tom een bakkie te doen.

Naar huis ga ik via de Lage Hoek waar een veulen zich te goed doet aan de moedermelk , hij of zij “slik bekt” er zelfs van.

Het werd zodoende een ritje van 60 km en bij thuiskomst zie ik de Wieringermeer vlag halfstok hangen bij mijn overbuurman, vandaag is een gedenkwaardige dag, op 17 april 1945 werd de dijk opgeblazen door de Duitse bezetter en liep de Wieringermeer onder water, een emotioneel moment voor elke de geboren en getogen “Wieringermeerder”.