Een super rondje over de dijken met aparte belevenissen

Het is gelukt, rondje over de dijken, gaf ik eerder aan dat het maandag zou gebeuren maar door omstandigheden werd het een dag later. Geweldig wat een positieve ervaring, de dijk tussen Enkhuizen en Lelystad is heel lang afgesloten geweest voor fietsers en zou volgens de gegevens in de maanden juli en augustus 2018 open zijn en daarna weer gesloten worden tot juli 2019. Alle eer aan de ondernemers/aannemers die hiermee bezig zijn het is prima te doen met de fiets, slechte stukken zijn opnieuw van een laag asfalt voorzien en nergens over rijplaten moeten rijden, allemaal top.

Ik neem bij Lelystad de dijk langs het water naar de Ketelbrug en zie weer een paar goede bekenden, Johan van Dijk met zijn zwager Nollie, het perfecte steenzetters team.

Als ik sta te praten over hoe het met “mijn vriend van langs de weg gaat” Johan z’n vader begrijp ik dat het momenteel niet zo geweldig met hem gaat, maar wie weet knapt hij toch nog weer op. Ondertussen passeert mij een fietser die ik al eerder was gepasseerd net na Lelystad, aan het eind bij de Ketelbrug staat hij even te pauzeren en we maken een praatje, hij is onderweg naar Sneek naar zijn boot. Hij gaat via Emmeloord en ik houd het water links van mij. Weinig schapen totdat ik dacht dat ik de mestvaalt op moest rijden, het is niet anders dus "doorkarren".

Ik ga overal rustig aan anders ben ik te vroeg bij Bianca in Oudemirdum, ze zou rond half 12 thuis zijn. Geen nood een lekke achterband zorgt er voor dat ik even af moet remmen en de zaak herstellen.

Aan het eind van dit fietspad staat de man te wachten die ik eerder had ontmoet en naar Sneek onderweg is, hij zei dat hij ervan uit was gegaan dat ik of was gepasseerd of dat ik er bijna zou zijn, de lekke band zorgde er voor dat we elkaar weer terug zagen. Bij Bianca was Thimo ook aanwezig en de nodige koffie met koek ging er goed in en later nog een paar boterhammen om de terug reis naar huis oftewel het rondje af te maken goed te kunnen volbrengen. En zo kwam ik na 204 km weer in Middenmeer alsof het een buurtritje was.

                                       
                                           Team Rynkeby riding for children with cancer

En dan nog een heel apart hoofdstuk, alles ging zeer voorspoedig tot aan Breezanddijk daar kwam ik een groep wielrenners en rensters tegen met begeleiding volgauto’s enz. dus even stoppen en wat blijkt, ze komen uit Zweden en zijn onderweg naar Parijs, niet zomaar een toertje, nee dit gaat voor een goed doel n.l. geld inzamelen voor kinderen met kanker. Het zijn in dit geval 31 dames en heren die de euvele moed hebben om zo’n monstertocht te volbrengen en die nu op weg zijn naar Wieringerwerf waar de overnachting is geboekt om morgen weer met frisse moed verder te gaan richting Parijs, knap hoor.

Er werd mij gevraagd of ik een foto wilde nemen van de hele groep en later kwam de meereizende fotograaf met zijn toestel of ik er daar ook een paar mee wilde schieten. Op het laatste stuk naar Den Oever werd ik gepasseerd door de volgauto’s onder luid claxonneren, je hebt er zo een aantal vrienden bij. Ik kreeg ook nog het verzoek om volgende jaar mee te rijden, maar ik heb meteen maar aangegeven dat ik daarvoor te oud ben, och, zei de leider, 70 is niet bezwaarlijk ik heb hem toen meteen maar medegedeeld dat het volgende maand 78 wordt, dus neem ik aan dat ik vrijstelling heb.