Het zit er
niet in vandaag, het beetje sneeuw dat vannacht is gevallen is door auto’s vast
gereden en vormt nu een echte glijbaan. Bovendien heb ik voor vandaag andere
bezigheden en neem een extra “vrije dag”. Wel heb ik de Quest nog even
uitgelaten in de tuin maar verder zal hij vandaag niet komen. Volgende periode
hoop ik weer op een schone "baan" mijn rondje te maken en gezien de
vooruitzichten op de “weerprofeet” lijkt het beter te worden, nooit de moed
verliezen.
Ik begon na mijn 65e met deze verslavende hobby. Op 26 november 2023 reed ik 18 jaar met een Quest en heb in die periode 258.738 km afgelegd en nog steeds met heel veel plezier, laat je nooit weerhouden dat leeftijd een beperking is. Gemiddeld reed ik 14.105 km per jaar en geen kilometer met tegenzin, alle keren genieten en het is de beste manier om fit en gezond te blijven. Bovendien hoop ik dit nog jaren vol te houden. WIE ZOEKT KENT DE QUEST NIET, WIE DE QUEST KENT ZOEKT NOOIT MEER
31 januari 2019
30 januari 2019
De wonderlijke wereld van "Hey Band"
Bij vertrek, langs de Flevoweg en Tussenweg waar veel lawaai vandaan komt door hei werkzaamheden voor de nieuwbouw van Google. Door Medemblik en Onderdijk naar Wervershoof om bij Aad en Ans even een bakkie te doen.
Als ik weer richting Middenmeer ga maak ik diverse afslagen om niet via dezelfde route thuis te komen.
Om als laatste in Middenmeer oud collega Henk Hellenberg tegen het lijf te lopen. Een tijdje kletsen en dan naar huis om me weer in burgerkleding te vermommen. Dat was het voor vandaag slechts 42 km.
Dan nog iets
heel anders, in het verleden had ik wel eens een Polar hartslagmeter met
borstband in gebruik, al jaren geleden weg gegeven aan mijn dochter omdat ik
hem niet meer gebruikte. Maar door wat onverwachte voorvallen in de familie
bedacht ik dat het misschien niet verkeerd zou zijn als ik dat weer eens bij
zou houden.
Op mijn mobiel in de app van “Hey Band” zie ik dat bij de stappenteller een hardloopfiguurtje staat afgebeeld als ik daarop klik komt er een nieuw schermpje met de tekst “paardrijden” aangezien ik min of meer een “angst” heb voor paarden zal ik daar nooit aan beginnen maar er staat ook een fietsje bij, verder zoeken en proberen en meteen komt de kaart in beeld met straat enz. en het verzoek om te starten met fietsen, uitproberen en het werkt echt en nog juist ook, de techniek is geweldig en ik loop heel ver achter besef ik nu weer.
29 januari 2019
Een dinsdag rit in januari.
Even op en
neer naar de “Zuidoost” vandaag kan het nog, de vooruitzichten voor morgen zijn
niet zo geweldig heb ik begrepen dus een verplichte rustdag zit er weer aan te
komen. Dat is het voordeel van een mooi weer fietser zoals ik ben, als het weer
niet goed is blijf ik thuis. Zo’n ritje met dit weer is best te doen maar de
temperatuur is maar net aan, wat hogere temperaturen zou voor mij de voorkeur
hebben, maar daar kunnen we niets aan veranderen. Bij Tiny even bijkletsen en
dan weer de thuisreis aanvaarden.
In de krant had ik gelezen dat er brand was
geweest bij de hondenopvang aan de Oostdijk in de Zuidoostbeemster waar ik
altijd langs ga, inderdaad een triest gezicht vooral met de wetenschap dat er 6
honden bij zijn omgekomen. Als ik terug via Middenbeemster ga zie ik nog een paar prachtige gehoornde schapen, zoiets maakt zo’n beest wel een stuk mooier in mijn ogen.
Later zag ik ook nog een paar hazen als dollen achter elkaar aan rennen, het duurde wel even voor ik ze “knap” op de foto had maar het is gelukt met flink inzoomen zijn ze goed zichtbaar.
Bij de Langereis krijg ik het idee dat de brugleuning weer gerepareerd gaat worden we wachten af. Overigens zowel links als rechts van het water een prachtige weg waar weinig verkeer langs gaat. En zo kwam ik weer in Middenmeer na 84 km gezonde kilometers.
28 januari 2019
Honderd spatten regen en veel wind
En weer is
het maandag en weer storm en regen, we zouden beter uit zijn geweest met helder
vriesweer want dit is ook niet alles. Zo rond een uur of 11 toch maar even
omkleden en weer een keertje oefenen of het allemaal nog gaat, het is per slot
van rekening al een week geleden dat ik voor het laatst op pad ben geweest, de
hoogste tijd om de fiets weer een keertje uit te laten en dan mag ik gelukkig
altijd mee. De bedoeling is een klein rondje alleen even heen en terug naar Tom
en Gerda, ik ben er geweest en kon het echt niet laten om er toch een rondje
van te maken en zodoende werd het een paar kilometer meer, net als bij de
slager “Mag het ietsje meer zijn“. Bij mijn zwager en zus staat de koffie
meteen weer ingeschonken en komt de koek er ook bij en bij het tweede bakkie
een flinke plak krenten/spijs brood.
Heen ging ik met een kleine omweg en via de vernieuwde brug over de ringsloot, van smal bruggetje is hij nu omgetoverd in een grote brede brug. Later, toen ik op weg was naar huis zag ik op de Koggeweg weer een prachtig teken dat het er weer aan zit te komen, voorjaar. De sneeuwklokjes bloeien en dan komt het vast weer goed, het voorjaar is in aantocht maar er is nog van alles mogelijk m.b.t. sneeuw en vorst, geduld, dus niet helemaal uit je dag gaan.
24 januari 2019
Een weerzien na ruim 20 jaar.
Weer niet op
pad, het is een slechte week in alle opzichten, ik ga niet in details maar niet
fietsen is nog het minst erg. Wel had ik vandaag nog een prettige ervaring ik
kreeg n.l. een “bouwwerk” in bewaring wat ik ruim 20 jaar geleden heb gemaakt,
de bolderkar. Bij de geboorte van ons eerste kleinkind zijn opa’s en oma’s
altijd extra “gek” en zo maakte ik toen een bolderkar voor de gelukkige ouders
van Stef en ruim een jaar later kwam er een tweede kleinzoon waarvoor opa nu
slechts een naam moest bij schilderen op het vervoermiddel. Jarenlang is hij
gebruikt, vooral tijdens vakanties als vervoermiddel naar het strand, alles kon
erin, kinderen strandtassen enz.. Nooit zag ik hem terug en vandaag kwam het
verzoek van zoon Gerard of de bolderkar in opslag kon i.v.m. de verhuizing die
toch steeds dichterbij komt. Een solide kar zo durf ik nu wel te zeggen.
Het wonderlijke is dat er in de bolderkar een vlinder zijn winterslaap deed die nu wreed werd verstoord. De dagpauwoog ziet er geweldig goed uit, als ik de foto’s later bekijk zie ik dat hij behoorlijk “ruig” is en van bovenaf is hij maar klein, maar zodra de vleugels worden open geklapt is hij toch behoorlijk. Hopen dat het op korte termijn weer allemaal ten goede zal keren en dat ik weer onbezorgd mijn rondjes kan maken.
22 januari 2019
Geen ijsvrij maar sneeuwvrij.
Inderdaad het weer houdt mij netjes, vaak hoor je een soort
gelijke opmerking en dat is dan “De armoe houdt mij netjes”. De vooruitzichten
zijn inderdaad niet mijn weer, en mag het, als de Nederlandse Spoorwegen al
minder treinen laten rijden en code geel overal wordt rondgebazuind dan mag ik
toch niet eigenwijs zijn en met de Quest op pad gaan. Rond 10 uur zouden wij
hier (Middenmeer) aan de beurt zijn, ik zie nog niets maar het is wel koud.
Ik was net nog even naar de supermarkt om een paar boodschappen en zag daar nog een simpel setje om kleine reparaties gemakkelijk uit te kunnen voeren en voor € 5,- ben ik daar niet aan bekocht hoop ik. Volgende keer maar weer wat meer ervaringen van langs en onderweg.
21 januari 2019
Rondje regio
Het vriest
en het vriest niet zo’n situatie hebben we vandaag. De dag begon zonnig en het
vroor hier ruim 3 graden, welgeteld gaf de buitenvoeler -3,2 graden C. aan en met
de zon erbij best lekker weer. Eerst een paar boodschappen doen en dan sterk overwegen
om even de fiets “uit te laten” voor een klein rondje.
De dag was al op tijd
begonnen door de “sterke” verhalen over de “bloedmaan”, nou omdat ik meestal
vroeg uit de veren ben was het niet verwonderlijk dat ik tegen 6 uur wakker was
en zodoende later een paar foto’s heb proberen te maken. Ik snap echt niet dat
ze hier zo’n ophef over maken niks bijzonder als je het mij vraagt, maar het is
weer klaar voor jaren.
Het ritje ging echt weer eens kris kras door Westfriesland terwijl ik ondertussen ook nog even bij zus Margriet ben geweest die na andere medicijnen weer helemaal opleeft. Toen ik van huis ging was het nog zonnig maar al heel snel was dat over en nam de bewolking steeds meer toe , langs de Medemblikkersluisweg zag ik dat de enige boerderij, vroeger van de familie Bergmans, ook is geruimd voor mogelijk “glas”,.
Na wat gedronken te hebben bij zus Margriet ben ik via het Egboetswater weer naar huis gegaan. De familie “Zwaan” is nog steeds een éénheid en blijft lang zitten langs de weg. Even verder valt het op, dat een paar hazelaars die op kleur zijn aan een verder kale struik. Het onderhoud aan de wilgen is duidelijk te zien de geknotte wilgen staan er voorlopig kaal bij. Als ik later achter langs het Twisker natuurgebied wil gaan moet oppassen bij het passeren, het parkeren op een fietspad blijft me vaak ergeren maar daar blijft het dan meestal bij je doet er niets aan. In Middenmeer staat de teller onder een zwaar bewolkte lucht, waaruit zelfs een paar spatten regen vallen, op 53 km.