Ellende om één schroefje

Het zal niet zo snel gebeuren dat ik geen oplossing weet te vinden bij mankementen onderweg, maar vanmorgen heb ik wel even getwijfeld of het nu ook goed zou komen.

Wat was het geval, van start vanaf Middenmeer met het idee even langs een paar van mijn zussen in de volgorde Obdam, Zwaagdijk en Wervershoof maar bij het eerste adres kwam ik in de problemen. Ik kon niet meer uit de Quest komen, m’n rechter schoen bleef vast zitten in de klikpedaal. Linksom en rechtsom maar hij bleef waar hij was, dan de schoen maar uittrekken en even met de hand erbij dan is het zo klaar dacht ik. Wat een gepruts, het lukte maar niet, ondertussen had ik al gezien dat er niemand thuis was dus geen gereedschap om het probleem op te lossen. Even rondlopen en vaststellen dat de schuur vast is dus wat nou, als ik een grote schroevendraaier had zou ik die er tussen steken, helaas. Zal ik dan de schoen weer aantrekken en dan naar huis fietsen, maar gelukkig ik vond een doos met wat materiaal erin en daar zat een lang plat stuk ijzer bij, voor mij genoeg. Dit er tussen en los was de schoen maar meteen viel het schroefje wat losgelopen was van het schoenplaatje, in het gras, weer een probleem want zie zo’n klein schroefje maar te vinden. Ik heb één voor één de grasjes geplukt en eindelijk daar had ik hem maar het heeft zeker 5 minuten graspluizen geduurd.

Alles op z’n plaats en met een inbussleutel alles weer vastzetten en klaar om verder fietsen. Ik zag er niet uit, op mijn handen en op mijn arm zat nogal wat smeer van de ketting, met een stuk papier wat ik uit de vuilnisbak heb gevist kon ik het ergste weer wat opknappen en zo kon ik toch mijn weg weer vervolgen.

Dan over Zwaagdijk bij Margriet langs waar ook de zus van mijn derde adres zat, en daar hoorde ik weer het laatste nieuws, door omstandigheden gaat ze verhuizen en zou ze haar huis in de verkoop doen. Voor ze het officieel bekend zou maken kreeg ze al verschillende liefhebbers aan de deur en nu is het al verkocht. Ik weet nog als de dag van gisteren dat mijn vader de schuur liet bouwen en later de woning dat zal zo’n 65 jaar geleden zijn geweest, ik ging toen naar de tuinbouwschool in Wervershoof en misschien was ik er vandaag wel voor het laatst, wie zal het zeggen. Er werden al verschillende kasten leeggemaakt dus het is allemaal in beweging.

Toen ik richting Middenmeer ging was het nog even stoppen toen Matthijs Woestenburg stopte langs de weg, even kletsen en dan door naar huis waar 73 km een einde heeft gemaakt aan het ritje van vandaag.