Lang heb ik
gedacht dat het wel mee zou vallen maar de waarheid is “hard”. Zal ik wel of
zal ik niet, gisteren was het eigenlijk wat te lang om het echt leuk te houden,
254 km moet je op een bepaalde leeftijd niet alle dagen doen, en om daarom
vandaag thuis te blijven is het andere uiterste. Maar die voorspelde regen
hield me thuis tot half 11 en toen kon ik de verleiding niet weerstaan,
omkleden en even “luchten”.
Richting Alkmaarseweg werd ik al snel wakker
geschud, omleiding het fietspad is afgesloten, keren en onder de weg door naar
de parallelweg. Als ik later afsla om via de Langereis te gaan zie ik de koeien
van “Klaver Koe” als het ware in protestmars samen scholen en wat mij toen
opviel was één apart geval, bij nader bekijken van de foto’s denk ik dat het
een rebelse koe is die anderen lastig valt vandaar een soort neusring anders
heb ik er geen verklaring voor, het is in ieder geval geen onderscheiding
wegens goed gedrag. Het was nog steeds bijna droog, af en toe een paar spatten
en ik werd steeds optimistischer, het valt wel mee.
Iets verder zag ik een paar
prachtig bloeiende planten de Datura voor zover ik weet die ’s avonds zo
heerlijk kan ruiken. En weer ging ik verder, steeds de ronde wat groter maken
tot op een bepaald moment de regen wat andere vormen aannam en ik de kortste
weg naar huis heb opgezocht, ’t kletterde er over, wat ging het een tijdje
hard.
De Quest is in jaren niet zo nat geweest en dat op zo’n “rot” eindje van
46 km.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten