Het is voorbij en niet alleen die mooie zomer.

Het is weer achter de rug, ja lach er maar om, maar je kunt beter naar een verjaarfeestje toegaan als zelf “’t haasje” zijn. Een dag alle voorbereidingen treffen, gelukkig samen met Tiny, en als het dan zo ver is begint ’s morgens om een uur of 10 de eerste visite binnen te lopen, koffie, thee, gebak, en dat blijft doorgaan als de eersten al aan een borrel of biertje toe zijn komen er nog geregeld koffiegasten binnen en als iedereen eindelijk aan iets anders toe is i.p.v. koffie zit alles voor dat moment vol, een klein huis en gelukkig een, in mijn optie, grotere tuin heeft de oplossing geboden,

alles zat buiten en dan komt later de middag visite en tot slot ’s avonds nog een “toetje” alles met elkaar zo rond de 40 familieleden en dan waren er ook nog die met vakantie waren en helaas nog enkeling die je wel had verwacht maar niets van zich liet horen. En dan vanmorgen, gisteravond hadden we zo rond middernacht alles opgeruimd en afgewassen, kon ik de zaak weer goed overzien en mijn oude vertrouwde ritme weer oppakken.

Nadat de wasmachine was gestart, was er koffie en dan omkleden om weer een ritje te maken, Albert van Dijk zal wel zeggen “Pé blijf in beweging” en hij kant het weten want hij telt al 95 jaar en ik nog lang niet. Het is weer het vertrouwde HEM-rondje geworden, weinig of geen verkeer van rechts en een mooie weg dus ontspannen toeren en dat is weer geëindigd na 97 km.

Wanneer ben je oud ?

Klaar voor een ritje

Als het warm is in aangepast tenue onderweg

"Helaas" het is vandaag een dag dat de fiets niet van stal komt en morgen al helemaal niet, niet iets ernstigs, het is heel simpel het jaarlijks terugkerende “feest”, een dag voorbereidingen en de officiële dag van weer een jaar ouder worden en daar schijnt bij mij de teller weer geactiveerd gaat worden,  79 jaar. Oud, nee, ja wel volgens de kalender maar een mens is net zo oud als hij zich voelt en ik voel me nog redelijk en vul dan zelf maar in wat redelijk is. Ik kan helaas wel merken dat de snelheid met de Quest wat begint in te boeten en dan denk ik schijnheilig, het komt gedeeltelijk ook doordat de Quest al wat langer in gebruik is en oud wordt, hij heeft per slot van rekening ook al 133.897 km achter de wielen. Ik heb de gegevens van een jaar geleden nog even opgezocht en na aftrek van dat aantal kilometers bleef er voor afgelopen jaar 12.521 km over. Als ik dan de kilometers van de eerste Quest erbij op zou tellen, dat waren er 54.342 en dan de maanden dat ik met zo’n prachtige snelle fiets door de “wereld” mag toeren dan was dat over de afgelopen 13 jaren en 9 maanden 13.680 km per jaar. Het éne jaar wat meer en het andere wat minder maar het is en blijft een grandioos item zo’n Quest als je na je 65^e nog zoveel lol kan beleven met, ik zeg weleens spottend, de voorloper van m’n rollator mocht het ooit zover komen. Dus als er weer geschreven gaat worden kan het best september zijn worden, geen nood er komt vanzelf weer een vervolg.

Fietsen of niet fietsen en puzzelen.

Even op adem komen, gisteren een fietspuzzeltocht volbracht, de werkelijke afstand was ongeveer 43 km zegt men,  wij reden 57 km. Een puzzeltocht is echt niks voor mij, in totaal zo’n 30 of 35 vragen, dus stoppen, kijken, zoeken, je in de zeik genomen voelen en ga zo maar door, nee ik denk dat we beleerd zijn, gewoon fietsen is veel en veel leuker. Vanmorgen had ik al vrij snel besloten om weer een rondje te ontspannen en dat is perfect gelukt deze keer weer eens over de “Noordkop”, dus via Den Helder.

Ik ging deze keer via de” Kolhornerweg” om wat schaduw te hebben en dat was prima, onderweg zag ik dat ze daar bezig waren uien van het land te halen, op zo’n manier gaat dat met een noodgang en ligt de oogst binnen de kortste keren veilig in opslag, steeds denk ik bij deze beelden aan mijn jeugd toen ik dit ook deed bij mijn vader op het bedrijf maar dan nog op de primitiefste manier.

Toen ik in de buurt van Den Helder kwam hoorde ik een hele hoop lawaai zonder te weten wat het was. Even later was het duidelijk er werd gas “afgefakkeld” op de marine werf en de vlam was behoorlijk hoog.

Vervolgens om de kop langs de aanlegplaats van de boot naar Texel, in het Marsdiep zag ik ze allebei varen, de éne heen en de andere terug. Langs de “Zeepromenade” naar het fietspad door de duinen waar de Schotse Hooglanders verkoeling zochten in het water. Ik had trouwens mijn windschermpje ook opgeborgen om meer rijwind te hebben en dat scheelt een slok op een borrel, heerlijk rijwindje. Met nog wat afslagen links en rechts kwam ik weer in de polder en zodoende in Middenmeer wat op de teller vandaag 87 km opleverde en nogal wat prettiger als een “puzzelfietstocht”.

Rustdag of zoiets

Het zit er voor vandaag niet in om een langere rit te maken, gewoon in de buurt blijven is ook niet verkeerd. De ketting van de kettingzaag is weer scherp heb ik begrepen dus die ga ik straks even ophalen en dan meteen even bij broer Ben en zus Margriet langs, een klein rondje via Wognum, Nibbixwoud en Zwaagdijk naar Wervershoof. In Nibbixwoud zie ik een heel aparte tuindecoratie, mooi op het kantje bij de sloot.

Zij vult de emmer hij doet z’n plasje in het zwemwater zodoende komt de derde persoon meteen de kant op om verhaal te halen op het gedrag van meneer. Al vaak langs gereden maar het was me niet eerder opgevallen.

Via de van der Deureweg naar Zwaagdijk waar bij John Groot de knolbegonia’s nog volop in bloei staan en dat is dan meteen weer aanleiding om te stoppen voor een paar foto’s. In Wervershoof spreek ik Ben en Margriet, de laatste heeft het druk met het huishouden en Ben ik zitten even te kletsen over wat kort geleden allemaal is gepasseerd. Als ik weer verder ga is het nog maar amper 20 km en die afstand is simpel onder de wielen door gegaan waarbij net 50 km op de teller kwam te staan.

Ben ik een soort "Bonte Hond" aan het worden ?

De tweede zomer komt eraan, vandaag al een voorproefje maar het wordt alle dagen ietsje warmer dus wees gerust en maak je niet druk. Het ritje van vanmorgen is achteraf niet te lang geworden, het was eigenlijk een rit naar het liedje van Het Goede Doel “Waar kan ik heen”.

De eerste hindernis was een auto van BAM die als chauffeur de auto midden op het fietspad had gezet , hij was zeker geen fietser dat bleek wel, anders zet je een auto niet zo plomp verloren neer. Mijn eerste doel was naar Wognum, ik had ooit van broer Ben een adres gekregen om de ketting van de gelijknamige zaag te laten slijpen en daar ging ik dus naar onderweg.

Toevallig woont er in Wognum ook nog een vakantiekennis dus daar ook meteen even kijken, zal wel niet thuis maar dat zie ik wel.

Hij was er inderdaad niet, na wat slingers door deze nieuwbouw richting Bobeldijk, binnendoor waar ik nog weer een keer iets nieuws zag, een “rode bieten rooimachine” wat ging dat snel. Als ik dan aan mijn jeugd denk, bij mijn vader op het land rode bieten oogsten met de hand, het blad eraf draaien en dan in een veilingkist, soms lag het ijs nog op het blad, wat was dat soms koud, niet zeuren doorgaan. Zo kwam ik weer in de buurt van Hoorn en nam gewoonte getrouw weer de dijk langs het water en zo werd het zoveelste HEM-rondje geboren.

Al aardig ver gevorderd zag ik een blauwe velomobiel aankomen, toen hij dichterbij kwam zag ik dat het een DF was, ook deze “velonaut” kneep in de remmen, “Dag meneer Koomen” ja zo krijg ik langzaam aan wel het gevoel dat iedereen mij begint te kennen, en wie ben jij dan als ik vragen mag. Zijn naam kon ik niet precies “vertalen” maar hij kwam uit Hoogkarspel en voormalig was hij bewoner van Almere. Op mijn vraag of hij hier dan werkte, “Nee de liefde heeft mij hier gebracht”   ’t is toch een pracht dat vrouwen nog zoveel invloed hebben. Er kwam ander verkeer en zo zijn we weer vlot verder gegaan.

Dan door Enkhuizen en op naar de Wieringermeer waar de “Ambtenaar” aan een serieuze controle werd onderworpen, met een speciale kooi langs de rotorbladen om die te controleren op eventuele haarscheurtjes, ik had dit al eens eerder gezien bij de windmolens langs de dijk van Lelystad naar de Ketelbrug. Thuis had de teller weer  95 km gespaard om z’n totaal wat op te krikken.

Levens ervaringen genoeg

Een mens kan toch heel wat “afvliegen” met een Quest, zo zit je, zoals gister in Zaandijk en de volgende dag doe je een retourtje Dronten, allemaal omdat dit leuk is zegt men. Nou ja , men, ik zeg het zelf en het is hartstikke leuk neem dat maar van mij aan. 

De rubber handvatten moesten vervangen worden, ze plakten te veel. Dus even naar Dronten om bij de vrouw en mannen van Velomobiel langs te gaan, ja Eva moet niet vergeten worden. Op dat moment dat ik binnenkwam was het net koffietijd dus eerst een bakkie doen en daarna ging Paulus aan de slag.

Ik had verwacht dat het een veel grotere klus zou zijn maar de onderdelen werden vakkundig verwijderd en weer vernieuwd geplaatst daarna bijstellen waarbij bleek dat er een veer van het schakelmechanisme zijn langste tijd had gehad, dus ook vervangen. Hierna bijstellen wat wel enige tijd in beslag nam maar alles is goed gekomen en zo kon ik huiswaarts keren.

Op zo’n 5 km vanaf Dronten ben ik omgekeerd omdat de trapsnelheid wel wat aan de hoge kant was om snelheid te maken, teug bij Velomobiel zag ik dat de voor-derailleur op het midden tandwiel stond, één klik en alles was weer bij het oude en kon ik full speed richting Noord-Holland. Juist op dat moment waren de weergoden aan het donderjagen en kreeg ik een bui over me heen, niet normaal, ik ben zelfs gestopt omdat ik geen fietspad meer kon onderscheiden, al heel snel was het over en kwam de zon er weer bij en bleef het verder heerlijk zonnig weer.

Op het IJsselmeer zag ik een zeilbootje gaan en kreeg het bijna te doen met de mensen aan boord, straks gaat ie om dacht ik geregeld, maar het bleef goed gaan.

Bij Enkhuizen kwam ik nog een boze “sluiswachter” tegen. Ik reed zoals gewoonlijk onderlangs en daar reed op dat moment deze boze meneer met de auto, we stopten allebei en hij wees mij erop dat ik naar het stukje fietspad moest, “Dit is een werkroute daar mag jij niet komen” “Meneer waar staat dat aangegeven ik heb niets gezien al in geen jaren dat ik hier langs ga” “Omdat ik ’t zeg” en dan word ik ook scherp. “Meneer ik mag met deze fiets op de weg rijden, U kent waarschijnlijk de regels niet” De “zielepiet” werd alleen maar boos en reed weg, ik kon niet eens een foto van hem maken. Nou heb ik van de mannen die helpen tijdens de LEL-race om velomobielen hier te keren ook wel eens begrepen dat er iemand in de buurt van de sluis of het naviduct een hekel heeft aan ligfietsers en dan vooral velomobielen, misschien was het dezelfde meneer wel. In Enkhuizen nog even een bak kibbeling en toen werd ik geheel onverwacht begroet door mijn ander dochter Karin, “Lekker aan ’t fietsen” Ik vertelde dat ik naar Dronten was geweest “Nou prettige dag verder” en weg was ze samen met haar vriendin die ook nog even om de hoek keek. Nog een kort ruk naar Middenmeer waar de teller deze keer 175 km aangaf.

Een nieuwe poging

De week is weer voorspoedig van start gegaan, de voorspelde regen heb ik niet gehad onderweg en de zon kwam er steeds meer bij kijken. De ergernis dat de Afsluitdijk tot ergens in 2022 niet meer met de fiets is te “nemen” is nog steeds wennen. Vaak ging ik maandags naar Oudemirdum een retourtje van 160 km en als het weer redelijk was ging ik dan ook nog vaak onderlangs terug over Lelystad en Enkhuizen en dan was het meestal ruim 204 km of ietsje meer. Maar dat gaat dus niet meer en als ik het mag beleven dan kan dat pas weer als ik m’n 82^e verjaardag heb gevierd. Vandaag dus een alternatief gezocht wat echt niet moeilijk was, even op en neer naar Zaandijk, laatst stond ik er ook al voor de deur maar toen waren ze niet thuis en nu dus wel, Jaap van der Jagt en zijn vrouw Diny die meteen klaar stond om koffie te zetten. Weer heel kort even bijkletsen en in die verhalen meenemen dat hun schoonzoon, mijn zoon weer kende, beide werkzaam op de meldkamer in Alkmaar en nu voor mijn zoon dus Haarlem.

Toen ik weer ben opgestapt nog even een foto maken van de gastheer en vrouw waarna ik richting Zaanse Schans ben gegaan waar de brug omhoog stond en er mooi gelegenheid was om een paar foto’s te maken vanaf de brug. Het was druk langs de molens, heel Azië was weer losgelaten denk ik. Op de Kalverringdijk bedacht ik dat ik wel even langs de windmolen kon gaan.

Laatst las ik een stukje in de krant dat er zo weinig aan de veiligheid van fietsers werd gedaan op dat stuk langs deze wind/watermolen, Hercules genaamd, je kan er zo de plomp inrijden ze hebben na die klachten meteen maatregelen genomen met een kwast en een pot witte verf. Ik moet toegeven van de andere kant af is het inderdaad “link” je zou inderdaad zo de plomp in kunnen rijden als je even niet oplet, de witte verf doet zeker dienst.

Aan het eind linksaf en ervaren dat dat stuk doodlopend is, terug en via de juiste route naar Zuidoost en later Middenbeemster waar ik weer bekenden tegen kwam, een nicht van Tiny wandelde met een vriendin langs de Rijperweg richting huis, even stoppen en wederzijds wat nieuws uitwisselen en dan door naar Obdam.

Onderweg via de Braken moest ik alle stuurmanskunst aanwenden om goed door de tunnel  met haarspeldbochten te komen maar het is gelukt. Nog één keer stoppen voor de stoptrein die op dat moment te hard doorreed en dan het laatste stukje tot in Middenmeer waar de 122 km weer vol is gemaakt met veel plezier.