Een nieuwe poging

De week is weer voorspoedig van start gegaan, de voorspelde regen heb ik niet gehad onderweg en de zon kwam er steeds meer bij kijken. De ergernis dat de Afsluitdijk tot ergens in 2022 niet meer met de fiets is te “nemen” is nog steeds wennen. Vaak ging ik maandags naar Oudemirdum een retourtje van 160 km en als het weer redelijk was ging ik dan ook nog vaak onderlangs terug over Lelystad en Enkhuizen en dan was het meestal ruim 204 km of ietsje meer. Maar dat gaat dus niet meer en als ik het mag beleven dan kan dat pas weer als ik m’n 82^e verjaardag heb gevierd. Vandaag dus een alternatief gezocht wat echt niet moeilijk was, even op en neer naar Zaandijk, laatst stond ik er ook al voor de deur maar toen waren ze niet thuis en nu dus wel, Jaap van der Jagt en zijn vrouw Diny die meteen klaar stond om koffie te zetten. Weer heel kort even bijkletsen en in die verhalen meenemen dat hun schoonzoon, mijn zoon weer kende, beide werkzaam op de meldkamer in Alkmaar en nu voor mijn zoon dus Haarlem.

Toen ik weer ben opgestapt nog even een foto maken van de gastheer en vrouw waarna ik richting Zaanse Schans ben gegaan waar de brug omhoog stond en er mooi gelegenheid was om een paar foto’s te maken vanaf de brug. Het was druk langs de molens, heel Azië was weer losgelaten denk ik. Op de Kalverringdijk bedacht ik dat ik wel even langs de windmolen kon gaan.

Laatst las ik een stukje in de krant dat er zo weinig aan de veiligheid van fietsers werd gedaan op dat stuk langs deze wind/watermolen, Hercules genaamd, je kan er zo de plomp inrijden ze hebben na die klachten meteen maatregelen genomen met een kwast en een pot witte verf. Ik moet toegeven van de andere kant af is het inderdaad “link” je zou inderdaad zo de plomp in kunnen rijden als je even niet oplet, de witte verf doet zeker dienst.

Aan het eind linksaf en ervaren dat dat stuk doodlopend is, terug en via de juiste route naar Zuidoost en later Middenbeemster waar ik weer bekenden tegen kwam, een nicht van Tiny wandelde met een vriendin langs de Rijperweg richting huis, even stoppen en wederzijds wat nieuws uitwisselen en dan door naar Obdam.

Onderweg via de Braken moest ik alle stuurmanskunst aanwenden om goed door de tunnel  met haarspeldbochten te komen maar het is gelukt. Nog één keer stoppen voor de stoptrein die op dat moment te hard doorreed en dan het laatste stukje tot in Middenmeer waar de 122 km weer vol is gemaakt met veel plezier.