Het zijn
echt vakantie weken, het is opvallend stil langs de wegen. Niet dat er helemaal
geen verkeer is maar de “normale” drukte is momenteel niet herkenbaar, minder
files, geen schoolgaande kinderen en op plaatsen waar je het zou verwachten is
het ook nog tamelijk rustig. Weet je dat het moeilijk wennen is voor mij dat
die Afsluitdijk geen fietsers op zijn fietspad wil hebben, ja 4 zondagen in
2019 waarvan er inmiddels 3 zijn geweest en dan tot 2022 helemaal niets meer
dus ik heb nog een aantal jaren om aan deze situatie te wennen. Een ritje naar Oostzaan
lag nog even in de planning maar na overleg is die rit afgeketst. Zou ik dan
een keer naar de Oostvaardersplassen rijden, ik ben er al eens geweest en heb
toen weinig gezien van herten, paarden, enz. hoog riet en een fietspad dat
overal omheen gaat en alle uitzicht op de natuur beperkt, nee ik ga het vaste
ritje maar maken, het HEM rondje. Ik ben van start gegaan maar na een ruime
kilometer weer omgekeerd, als ik remde kreeg ik meteen voor enkele meters een
tikkend geluid bij het rechter voorwiel, thuis heb ik alle gereedschap en als
het ernstig is, onderweg wordt het moeilijker om het op te lossen. De fiets op
z’n kant en het wiel demonteren, moeilijk is dat niet maar het kost wel tijd.
Toen ik de remhandel handmatig bewoog zag ik dat het uiteinde van de remkabel
een beetje ging draaien en daarna via de spaken dat irritante bijgeluidje
produceerde, met de kniptang een stukje afgeknipt en alles weer op zijn plaats
gezet, probleem verholpen ik hoorde later geen geratel meer.
Als ik net een aantal kilometers op de dijk langs het water fiets komt me een oranje Quest tegemoet, stoppen, ik ben altijd nieuwsgierig wie ik nu weer tegenkom. De berijder stopte ook en het eerste wat hij zei,: “Pé Koomen” Ja dat ben ik, “Maar wie ben jij”, was mijn vraag “Eugene van Wijngaarden, ik heb al zoveel van je gelezen en nu ontmoet ik je dus echt”. Eugene was bezig de Zuiderzee route te rijden, een meerdaagse tocht van 400 km rondom de oude Zuiderzee. We worden meteen ook door een andere meneer op de foto gezet voor zijn archief denk ik. We gaan na deze korte ontmoeting weer verder en ik kom na 100 km weer veilig in Middenmeer.
Hoi Pé.
BeantwoordenVerwijderenWel bijzonder om je nu eens in levende lijve te ontmoeten. Ik lees al lange tijd met regelmaat je blog. Daarvan dat ik je ook direct herkende!
Succes met alles maar vooral geniet!
Vriendelijke groet, Eugène.