Het was weer even volle bak op de dijk

 

Wat de oorzaak is weet ik niet maar bij de laatste vervanging van de o-ringen is meteen de houdbaarheid verlengd denk ik, het is en blijft stil onderin en ik hoop dat dit nog lang zo zal blijven.

Gisteren waren ze niet thuis en vanmorgen ook niet, ik wilde wel eens van zwager Tom horen wat hem ertoe had gebracht om een verslaggever van het NHD te bellen om mij in de spotlight te zetten, laten we maar zeggen dat ik die uitleg nog wel een keer zal krijgen. Vanaf de Obdammerdijk ben ik wat afgedwaald en kwam uiteindelijk in Hoorn terecht.

Onderweg passeer ik dan twee wandelaar oversteekbruggen, in mijn ogen prestige objecten die heel veel geld hebben gekost maar wel leuke uitkijk punten om een overzicht foto te maken van de omgeving.

Via Grosthuizen en Scharwoude kom ik bij de dijk waar net op dat moment met een grote maai-arm het gras op de dijk wordt gemaaid en meteen opgezogen. Als ik door Hoorn mijn weg vervolg is er een echtpaar wat een beetje stuntelig heen en weer slingert van het fietspad naar de weg en terug, het komt allemaal goed en op dat moment passeert mij een jonge wielrenner van zo rond de 18 a 20 jaar. Vol op de pedalen schiet hij er vandoor en gaat in de verte ook de dijk op, dan is hij de klos stel ik voor mezelf vast. Heel langzaam kom ik dichterbij, hij reed geregeld zo tussen de 38 en 40 km, maar als het tijd is om te gaan is het zo gebeurd met de jongeling, hij probeerde nog even aan te haken maar op zo’n meter of 10 bleef hij hangen, ik voelde me weer even  zo’n kwajongen.

Bij het witte “vuurtorentje” en het Oma Mia bankje is het druk met wandelaars en voorzichtig rem ik af om geen brokken te maken, de achterste man keek achterom en de herkenning was daar, “Hé daar hebben we Pé Koomen van de krant” en meteen werd dat beaamt door verschillende mede wandelaars. Doordat ik flink had afgeremd passeerde de zelfde wielrenner weer dus weer even op jacht, toen ik hem had ingehaald zei ik nog tegen hem “Zo’n fiets is niet bij te benen met de racefiets” , “Klopt helemaal ik heb het nog geprobeerd maar zag wel in dat dat niet voor mij is weggelegd”.

Bij Enkhuizen was het nog even misgegaan bij de oversteek, het slachtoffer lag of zat naast de auto en omstanders hadden de hulpdiensten al gewaarschuwd en ook zijn voertuig lag er ook niet zo comfortabel bij als ik dat zo bekeek. Snel door Enkhuizen en op naar Medemblik en uiteindelijk Middenmeer waar de teller net onder de 100 bleef steken, 99 km deze keer.