Steeds meer "bekenden"?

83 km

Het lijkt een sombere dag te worden zwaar bewolkt en af en toe een spatje regen maar achteraf is het allemaal best meegevallen, een paar spatten onderweg en geen zon vandaag maar als dat het ergste is, er zijn erger dingen zeg ik altijd. Tiny zou rond half 12 thuis zijn dus net tijd voor een tweede keer koffie, de eerste had ik thuis al gehad. Als ik in de “Zuidoost” ben en me net heb voorzien van droge kleding, ik zweet zomer en winter in deze fiets, toen kwam Tiny ook binnen. Wat is dat altijd gezellig, alleen is maar alleen en daar hebben we samen een super oplossing voor gevonden. Misschien binnenkort nog een midweek samen weg, we zullen wel zien hoe het allemaal gaat lopen. Na de koffie lunchen en vervolgens m’n padje weer inkorten richting Middenmeer.

Aardappels rooien

Koeien op de lange regel

Uiteraard weer met een kleine omweg en ik zie onderweg dat de aardappelen hier en daar nog vrij schoon uit de grond komen. Ik besluit om via de Lekermeer te gaan, wie weet staan er nog weer aardbeien in het stalletje. Inderdaad ze zijn er nog steeds, net als ik de aardbeien in mijn handen heb komt er een mevrouw op de fiets aan die heel graag één en ander wil weten van mij en van de fiets.

Mevr. van Zijl

Krantenfoto van Marc Moussault

 

Ze stelde zich voor als Gerda van Zijl-Schilder, je weet wel zei ze, vroeger van die benzinepompen van, van Zijl. Ze had dat hele verhaal gelezen in de krant van afgelopen vrijdag, prachtig, en zulke mooie foto’s. Zelf fietste ze ook heel vaak samen met haar man, even naar Amsterdam naar hun dochter was geen probleem ondanks haar 82 jaar waar ze dan bleven slapen en zo kwam van het één het ander.  En sta je al heel snel in de weg voor meer aardbeien liefhebbers die uit alle richtingen aankwamen, ook bekenden voor haar, hé jij ook hier, ja en vanavond kom ik op de televisie want hij heeft net een foto gemaakt, ho, ho niet te gek he, op m’n blog is wel mooi genoeg dacht ik. Ze leek een momentje helemaal van slag hoewel ik denk dat dat wel mee valt. Toen ik net weer opgang begon te komen riep nog iemand die me tegemoet kwam "Hé Pé" ik kende de persoon niet maar de bekendheid van de bonte hond begint steeds meer vorm te krijgen. Onderweg merk ik ook geregeld dat er een vorm van herkenning door sommige mensen gaat.

Een smakelijke combinatie

Als ik de aardbeien uit de Quest neem en op de “koets” zet maak ik nog even een foto van deze lekkernij en dat allemaal na 83 km voor vandaag.